Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




....και η Ελλάδα δεν είναι αυτό που νομίζουν πολλοί

Η τιμιότητα των ανθρώπων διαφέρει από χώρα σε χώρα



Πανεπιστήμιο Νόργουιτς/Βρετανία

Το πόσο τίμιοι είναι οι άνθρωποι, εξαρτάται και από το σε ποια χώρα έχουν γεννηθεί και ζουν, καθώς η τιμιότητα φαίνεται να διαφέρει σημαντικά από χώρα σε χώρα, σύμφωνα με μια νέα βρετανική έρευνα.

   Η μελέτη έκανε μια βασική διαπίστωση και για την Ελλάδα: οι ξένοι -αλλά και οι ίδιοι οι Έλληνες- θεωρούν τους Ελληνες ανέντιμους, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλές χώρες χειρότερες από την Ελλάδα στο θέμα της τιμιιότητας.

   Επίσης, σύμφωνα με την έρευνα, η τιμιότητα είναι στην εποχή μας πια λιγότερο σημαντικός παράγων για την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας, από ό,τι ήταν στο παρελθόν.

         Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Αγγλίας στο Νόργουιτς, με επικεφαλής τον δρα Ντέηβιντ Χιου-Τζόουνς, ανέλυσαν στοιχεία από 1.500 εθελοντές από 15 χώρες (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), οι οποίοι συμμετείχαν μέσω διαδικτύου σε δύο πειράματα, τα οποία μέτρησαν τον βαθμό τιμιότητας.

         Όπως διαπιστώθηκε, ανεντιμότητα υπάρχει σε όλες τις χώρες, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Κινέζοι και Τούρκοι αποδείχθηκαν οι λιγότερο έντιμοι, ενώ Ιάπωνες και Βρετανοί οι πιο έντιμοι.

         Επιπλέον, όταν ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να αξιολογήσουν υποκειμενικά τον βαθμό εντιμότητας των κατοίκων άλλων χωρών, οι γνώμες τους δεν αντιστοιχούσαν σε αυτό που προέκυψε από τα πειράματα. Μάλιστα, οι περισσότεροι εκδήλωσαν μεγαλύτερη απαισιοδοξία για τον βαθμό τιμιότητας των ίδιων των συμπατριωτών τους από ό,τι για τους αλλοεθνείς.

   Μία εξήγηση γι' αυτό, κατά τους ερευνητές, είναι ότι οι άνθρωποι εκτίθενται καθημερινά σε περισσότερες αρνητικές ειδήσεις σχετικά με την ανεντιμότητα στη χώρα τους από ό,τι σε άλλες χώρες. Έτσι, έχουν την τάση να υπερεκτιμούν την τιμιότητα των άλλων χωρών σε βάρος της δικής τους - χωρίς αυτό κατ' ανάγκη να είναι αλήθεια.

         Οι Βρετανοί ερευνητές επισήμαναν ως πιο χαρακτηριστική την περίπτωση της Ελλάδας. Οι συμμετέχοντες από πολλές άλλες χώρες περίμεναν ότι η Ελλάδα θα ήταν η λιγότερο τίμια χώρα (πράγμα που δείχνει το πρόβλημα αρνητικής εικόνας που έχει η χώρα μας στο εξωτερικό). Όμως, στην πραγματικότητα, στα δύο πειράματα οι Έλληνες που συμμετείχαν, τα πήγαν μια χαρά: στο ένα πείραμα η Ελλάδα βαθμολογήθηκε ως μία από τις πιο τίμιες χώρες, ενώ στο άλλο ήταν κάπου στη μέση.

         Μεταξύ των κατοίκων που θεωρούσαν ότι η χώρα τους θα ήταν η λιγότερο τίμια, πιο απαισιόδοξοι ήσαν οι Κινέζοι (πράγμα που αποδείχθηκε μάλλον σωστό) και οι Έλληνες (όμως τα πειράματα διέψευσαν αυτή την υπερ-απαισιόδοξη αντίληψη των Ελλήνων για τον ίδιο τον εαυτό τους!).

         Εξάλλου, ενώ παραδοσιακά οι πιο φτωχές χώρες έτειναν να είναι λιγότερο τίμιες σε σχέση με τις πιο πλούσιες, σύμφωνα με τον Χιου-Τζόουνς αυτή η σχέση μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης (εθνικού πλούτου) και τιμιότητας έχει εξασθενήσει σημαντικά μετά το 1950. Όπως είπε, «υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία ότι υπάρχει μια τέτοια σχέση σήμερα μεταξύ ανάπτυξης και τιμιότητας».

         Από την άλλη, οι ερευνητές επεσήμαναν ότι όσο περισσότερο μία χώρα αναπτύσσει μια κουλτούρα τιμιότητας (άρα καταπολέμησης της διαφθοράς), τόσα περισσότερα οφέλη αποκομίζει στον οικονομικό τομέα, καθώς επίσης στο πεδίο των θιεσμών.

         Το «υστερόγραφο» έμμεσα αφορά πάλι την Ελλάδα. Όπως σημείωσε ο Χιου-Τζόουνς, «η προθυμία μιας χώρας να υποστηρίξει τη διάσωση μιας άλλης υπερχρεωμένης χώρας, μπορεί να επηρεάζεται από στερεότυπα για τους ανθρώπους της χώρας που χρειάζεται βοήθεια». Και η Ελλάδα μάλλον έχει πέσει θύμα (και) αυτών των στερεοτύπων...
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία