Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πότε το ροχαλητό δεν είναι «αθώο»?



Αθήνα

Το ροχαλητό είναι ένα συχνό σύμπτωμα που ταλαιπωρεί τους ενήλικες και αυξάνεται με την πρόοδο της ηλικίας. Υπολογίζεται ότι οι άνθρωποι ηλικίας 60 ετών και άνω ροχαλίζουν σε ποσοστό  περίπου 60%.

Σε μεγαλύτερο ποσοστό ροχαλίζουν οι άνδρες, οι παχύσαρκοι, οι καπνιστές και όσοι έχουν στενή κατασκευή φάρυγγα, μικρό πηγούνι, κοντό ή παχύ λαιμό, εξηγεί η ειδικός, χειρουργός ΩΡΛ, κυρία Αργυρώ Κυπραίου. 

Ένα ποσοστό όμως όλων όσων ροχαλίζουν πάσχουν από το επικίνδυνο σύνδρομο υπνικής άπνοιας. "Τα συμπτώματα  του συνδρόμου είναι έντονο ροχαλητό που διακόπτεται για 10-20 λεπτά και αυτό επαναλαμβάνεται εκατοντάδες φορές κατά την διάρκεια του ύπνου" λεει η κυρία Κυπραίου. 

Οι επιπτώσεις της υπνικής άπνοιας

Ωστόσο, αυτή η κατάσταση οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις τον οργανισμό, σύμφωνα με την ειδικό: " το ποσοστό του οξυγόνου στο αίμα πέφτει, η καρδιά παρουσιάζει αρρυθμίες, όλα τα ζωτικά όργανα υποφέρουν έως ότου ο εγκέφαλος λόγω της υποξίας δώσει εντολή να πάρει βίαιη εισπνοή ο ασθενής. 

Έτσι ο ασθενής δεν κοιμάται ποτέ βαθιά ή ξυπνάει απότομα ζητώντας αέρα.
Το αποτέλεσμα είναι το πρωί  να έχει έντονο πονοκέφαλο, στεγνό στόμα και να αισθάνεται διαρκή κόπωση, αδυναμία συγκέντρωσης και υπνηλία". 

Η αντιμετώπιση του συνδρόμου 

Η θεραπεία του συνδρόμου υπνικής άπνοιας είναι κυρίως χειρουργική. Μάλιστα, σύμφωνα με την ειδικό, η χειρουργική αντιμετώπιση γίνεται ανεξαρτήτως ηλικίας αφού μεγάλο ποσοστό ασθενών είναι άνω των 60 ετών, μπορούν να χειρουργηθούν και να απαλλαγούν από το επικίνδυνο αυτό σύνδρομο και τις επιπλοκές του. Απαραίτητος είναι βεβαίως ο λεπτομερής  προεγχειρητικός έλεγχος. 

"Γίνεται πρώτα ειδική ΩΡΛ εξέταση και ενδοσκόπηση της μύτης και του λάρυγγα ώστε να εντοπιστούν τα σημεία που αποφράσσουν την αναπνοή κατά την κατάκλιση" διευκρινίζει η κυρία Κυπραίου. 

Η πλέον σύγχρονη επέμβαση για το ροχαλητό και την άπνοια είναι, κατά την χειρουργό, η φαρυγγοϋπερώϊος πλαστική. Στην επέμβαση περιλαμβάνεται  η σμίκρυνση της σταφυλής ή η  ανόρθωση αυτής  μαζί με όλα τα τοιχώματα του φάρυγγα.

"Η σταφυλή δεν πρέπει να αφαιρείται" λεει η κυρία Κυπραίου, ενώ όταν υπάρχουν έντονα υπερτροφικές αμυγδαλές, "αυτές θα πρέπει να αφαιρεθούν ώστε να διευρύνουμε τις πλάγιες διαστάσεις του φάρυγγα". Η επέμβαση γίνεται με laser.

Προτείνεται ακόμη εξάχνωση με ραδιοσυχνότητες για σύσφιξη των τοιχωμάτων  της υπερώας. Σε κάθε περίπτωςη ο χειρουργός θα κάνει τον σχεδιαςμό εξατομικευμενα ανάλογα με το περιστατικό. 
 
"Μερικοί ασθενείς έχουν σοβαρή απόφραξη ρινικής αναπνοής και τότε πρέπει να επέμβουμε και στην μύτη. Συνήθως χρειάζεται να ισιώσουμε το ρινικό διάφραγμα και να συρρικνώσουμε τις ρινικές κόγχες" λεει η κυρία Κυπραίου, προςθέτοντας πως οι επεμβάσεις στη μύτη και τον φάρυγγα μπορούν να γίνουν συγχρόνως  ή να γίνουν ξεχωριστά.

Η συζήτηση με τον εξειδικευμένο χειρουργό  ΩΡΛ θα λύσει τους προβληματισμούς και αναλόγως  της εργασίας του ασθενούς και της ιδιαιτερότητάς του κάθε περιστατικού θα προγραμματίσουν τη μία ή τις δύο επεμβάσεις.

Η αποθεραπεία είναι εύκολη. Χρειάζονται βέβαια παυσίπονα για τις επεμβάσεις στον φάρυγγα και τις αμυγδαλές, μαλακές και κρύες τροφές για 10 ημέρες. Η σωματική άσκηση δεν επιτρέπεται για 20 ημέρες.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία