Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Προειδοποίηση απο Ομογενή επιστήμονα

Η ίδια η χημειοθεραπεία μπορεί να πυροδοτήσει την εξάπλωση των μεταστάσεων του καρκίνου



Science Translational Medicine.-

Η χημειοθεραπεία ασφαλώς μπορεί να συρρικνώσει άμεσα τους όγκους. Είναι δυνατό όμως στη συνέχεια να επιδεινώσει τον καρκίνο, εξαπλώνοντας τις μεταστάσεις του στο σώμα του ασθενούς. Επιστήμονες στις ΗΠΑ, με επικεφαλής έναν Ομογενή, έδειξαν με ποιούς βιολογικούς μηχανισμούς μπορεί η χημειοθεραπεία να γυρίσει «μπούμερανγκ» στην περίπτωση του καρκίνου του μαστού.

 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Γιώργο Καραγιάννη του Κολλεγίου Ιατρικής 'Αλμπερτ Αϊνστάιν στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "Science Translational Medicine", μελέτησαν σε 20 ασθενείς και σε πειραματόζωα την επίπτωση της χημειοθεραπείας στο λεγόμενο «μικροπεριβάλλον του όγκου της μετάστασης» (γνωστό και ως ΤΜΕΜ).

 

Οι γιατροί μπορούν να προβλέψουν αν οι καρκίνοι θα γίνουν επιθετικοί και μεταστατικοί, μελετώντας το ΤΜΕΜ. Η νέα μελέτη, στην οποία αξιολογήθηκαν δύο διαφορετικά ευρέως χρησιμοποιούμενα σχήματα χημειοθεραπειών (με παξιτακλέλη και ένα συνδυασμό δοξορουμπικίνης-κυκλοφωσφαμίδης), έδειξε ότι η χημειοθεραπεία όντως μπορεί να αυξήσει τις περιοχές ΤΜΕΜ και τα καρκινικά κύτταρα, τόσο στην κυκλοφορία του αίματος όσο και στους πνεύμονες. Ο κ. Καραγιάννης δήλωσε ότι χρειάζονται περαιτέρω μελέτες για να αναπτυχθούν φάρμακα που θα αναστέλλουν την ανάπτυξη των ΤΜΕΜ, προκειμένου να βελτιωθούν τα κλινικά οφέλη της χημειοθεραπείας. Σε κάθε περίπτωση, όπως είπε, οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθουνται στη διάρκεια της χημειοθεραπείας, μήπως η τελευταία ενεργοποιήσει τον μηχανισμό εξάπλωσης του καρκίνου στο σώμα τους. Σε αυτή την περίπτωση, πρότεινε τη διακοπή της χημειοθεραπείας και την καταφυγή στην χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των όγκων.

 

Η ερευνητική ομάδα του έλληνα επιστήμονα ήδη εξετάζει κατά πόσο η χημειοθεραπεία μπορεί να «πυροδοτήσει» νέες μεταστάσεις και σε άλλες μορφές καρκίνου, πέρα από εκείνον του μαστού. Ο Γ.Καραγιάννης αποφοίτησε το 2008 από το Τμήμα Κτηνιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πήρε το διδακτορικό του το 2014 από το Τμήμα Εργαστηριακής Ιατρικής και Παθοβιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά, με ειδίκευση στους μοριακούς μηχανισμούς των μεταστάσεων του καρκίνου. Από το 2015 μέχρι σήμερα είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Κολλέγιο Ιατρικής 'Αλμπερτ Αϊνστάιν των ΗΠΑ με αντικείμενο τη βιολογία του καρκίνου. Παράλληλα, είναι παραγωγικότατος συγγραφέας ιστοριών επιστημονικής φαντασίας!



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία