Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η καθημερινή ασπιρίνη δεν χαρίζει περισσότερα χρόνια ζωής στους
ηλικιωμένους και κρύβει κινδύνους



Πηγή: "The New England Journal of Medicine"

Η καθημερινή λήψη ασπιρίνης δεν παρατείνει την υγιή ζωή στους
ηλικιωμένους χωρίς καρδιαγγειακά προβλήματα, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη
αμερικανο-αυστραλιανή μελέτη, η οποία εξέτασε τα οφέλη και τους
κινδύνους από την χορήγηση ασπιρίνης χαμηλής δοσολογίας. Η έρευνα -η
πιο ολοκληρωμένη του είδους της μέχρι σήμερα- δείχνει μάλιστα ότι η
λήψη ασπιρίνης κάθε μέρα για λόγους πρόληψης κάνει περισσότερο κακό
παρά καλό στους υγιείς ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, καθώς ενέχει
αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας.

Η διεθνής τυχαιoποιημένη, διπλά «τυφλή» και ελεγχόμενη με εικονικό
φάρμακο (πλασίμπο) κλινική δοκιμή ASPREE (ASPirin in Reducing Events
in the Elderly) πραγματοποιήθηκε σε βάθος πενταετίας σε 19.114 άτομα
στην Αυστραλία και 2.411 άτομα στις ΗΠΑ, όλα άνω των 65 ετών. Στην
αρχή της μελέτης κανείς συμμετέχων δεν είχε άνοια, κινητικά προβλήματα
ή καρδιαγγειακές παθήσεις που να δικαιολογούν τη λήψη ασπιρίνης. Οι
ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Τζον ΜακΝιλ, επικεφαλής του Τμήματος
Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Μόνας της
Μελβούρνης, έκαναν τρεις σχετικές δημοσιεύσεις στο διεθνούς κύρους
αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "The New England Journal of Medicine".

Διαπιστώθηκε ότι η χορήγηση ασπιρίνης 100 μιλιγκράμ τη μέρα δεν είχε
καμία θετική επίπτωση στην επιβίωση. Μεταξύ όσων πήραν ασπιρίνη, το
90,3% ζούσε στο τέλος της μελέτης, έναντι ποσοστού 90,5% μεταξύ όσων
είχαν πάρει το πλασίμπο. Τα ποσοστά εμφάνισης άνοιας και κινητικών
δυσκολιών ήσαν παρόμοια στις δύο ομάδες. Μάλιστα η ομάδα της ασπιρίνης
είχε ελαφρώς αυξημένο κίνδυνο θανάτου (5,9% πέθαναν στη διάρκεια της
πενταετούς μελέτης) έναντι της ομάδας του πλασίμπο (ποσοστό θανάτων
5,2%), ένα εύρημα για το οποίο δεν υπάρχει σαφής εξήγηση. Πάντως το
υψηλότερο ποσοστό θανάτων μεταξύ όσων έπαιρναν καθημερινά ασπιρίνη για
χρόνια, οφειλόταν κυρίως στο υψηλότερο ποσοστό θανάτων λόγω καρκίνου
(περίπου οι μισοί συμμετέχοντες που πέθαναν, είχαν κάποιο καρκίνο).

«Η αύξηση των θανάτων από καρκίνο στην ομάδα της ασπιρίνης ήταν
απρόσμενη, καθώς προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι η χρήση
ασπιρίνης λειτουργεί θετικά ενάντια στον καρκίνο. Το θέμα αναλύεται
περαιτέρω και, εωσότου υπάρξουν πρόσθετα στοιχεία, αυτό το εύρημα
πρέπει να ερμηνευθεί με επιφύλαξη», δήλωσε ο ερευνητής δρ Λέσλι Φορντ.

Όσον αφορά τα σοβαρά καρδιαγγειακά περιστατικά στη διάρκεια της
μελέτης (στεφανιαία νόσος, μη θανατηφόρα εμφράγματα, θανατηφόρα και μη
θανατηφόρα ισχαιμικά εγκεφαλικά), οι διαφορές ήσαν μικρές ανάμεσα στην
ομάδα της ασπιρίνης (448 περιστατικά) και του πλασίμπο (474).

 Από την άλλη, η καθημερινή λήψη ασπιρίνης συνδεόταν με αυξημένο
κίνδυνο αιμορραγίας κυρίως στο γαστρεντερικό σύστημα και στον εγκέφαλο
(αιμορραγικά εγκεφαλικά). Υπήρξαν 361 τέτοια περιστατικά στην ομάδα
της ασπιρίνης (3,8% των συμμετεχόντων), έναντι 265 στην ομάδα του
πλασίμπο (2,7%).

Οι επιστήμονες ξεκαθάρισαν ότι η ασπιρίνη είναι ωφέλιμη για την
πρόληψη των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών στους ανθρώπους που έχουν
καρδιαγγειακές παθήσεις, όπως στεφανιαία νόσο. Όμως δεν φαίνεται να
έχει ανάλογο όφελος στους υγιείς ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Δεν
έχει μελετηθεί ακόμη σε βάθος κατά πόσο η καθημερινή ασπιρίνη μπορεί
να ωφελήσει τους υγιείς ανθρώπους κάτω των 65 ετών.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία