Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Ουάσινγκτον φόρεσε τα καλά της και χόρεψε για την ορκωμοσία του Μπαράκ Ομπάμα



Ουάσινγκτον

Με βραδινό φόρεμα ασημένιο λαμέ, σατέν ή κατακόκκινο όπως η Μισέλ
Ομπάμα, με στολή ή φράκο, η Ουάσινγκτον φόρεσε τα καλά της
για να γιορτάσει με λάμψη την ορκωμοσία της δεύτερης θητείας του
προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, σε αντίθεση με το λιτό σκηνικό του συνεδριακού
κέντρου της πρωτεύουσας όπου διεξήχθησαν οι εκδηλώσεις.

"Είμαστε εδώ για να γιορτάσουμε", δήλωσε η Τάμι Ντέιβις, μια λεπτή
ψηλή 30άρα που έλαμπε μέσα στο ασημένιο λαμέ με φουρό φόρεμά της.
Πρόεδρος των οργανώσεων των αφροαμερικανών δημοκρατικών της Ιντιάνα, η
Τάμι ήθελε να γιορτάσει για τον 44ο πρόεδρό μας", όπως είπε, μαζί με
τους 30.000 ακόμη Αμερικανούς που κατέκλυσαν τους ορόφους του
τεράστιου συνεδριακού κέντρου.

Με δύο επίσημους χορούς, έναντι 10 που ήταν πριν από τέσσερα χρόνια,
γιορτάστηκε με μουσική η δεύτερη θητεία του Ομπάμα.

Στο κέντρο του συνεδριακού κέντρου μια τεράστια εξέδρα, στολισμένη με
μακριές πλισέ κουρτίνες σε αποχρώσεις του μπλε, του λευκού και του
κόκκινου, πλαισιώθηκε από δύο γιγαντοοθόνες που μετέδιδαν τις εικόνες
της σκηνής.

Η τραγουδίστρια Αλίσια Κις, με ντυμένη στα κόκκινα, ήταν η πρώτη που
κάθησε στο πιάνο. "Ο Ομπάμα είναι πρόεδρος και ανάβει τη φωτιά",
αναφώνησε και το πλήθος που χειροκροτούσε με ενθουσιασμό, γιατί επίσης
στην αίθουσα η θερμοκρασία δεν ήταν αρκετά υψηλή.

Λίγο πριν από τις 21:30' μια κραυγή ακούστται στην αίθουσα: το
προεδρικό ζεύγος μόλις εισήλθε στη σκηνή. Ο πρόεδρος με φράκο και
λευκό παπιγιόν. Η πρώτη κυρία με βραδινό φόρεμα σε χρώμα πορφυρό
κόκκινο του στυλίστα Τζέισον Γου, αμάνικο, με τις μπρατέλες να
αγκαλιάζουν το στήθος, ενώ τα παπούτσια είναι του σχεδιαστή Τζίμι
Τσου. Ο Τζέισον Γου είχε σχεδιάσει το φόρεμα της Μισέλ για τους χορούς
της ορκωμοσίας του 2009.

Η Τζένιφερ Χάντσον τραγούδησε "I'm loving you forever" (Θα σ΄αγαπώ για
πάντα). Ο Μπαράκ έσφιξε δυνατά τη σύζυγό του. Το ζευγάρι χαμογέλασε,
ήξερε ότι τα μάτια όλων είναι στραμμένα πάνω του, ότι βρισκόταν πάνω
στην σκηνή και συνεπώς μέρος του θεάματος: μέσα στην αίθουσα όλοι
κρατούσαν φωτογραφικές μηχανές και απαθανάτιζαν τη στιγμή.

"Μόλις χόρεψα το Let's Stay Together (Ας μείνουμε μαζί) με τον έρωτα
της ζωής μου που είναι και ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Είμαι τόσο περήφανη για
τον Μπαράκ", έγραψε η πρώτη κυρία στο Twitter λίγο μετά.

Σε έναν όροφο πιο πάνω, γινόταν ο δεύτερος χορός των στρατιωτικών.
Εκεί οι άνδρες φορούσαν στολή. Πολλές γυναίκες επίσης.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, πέρασε, τους χαιρέτισε κάνοντας
φιλοφρονήσεις."Εσείς με τη στολή σας είστε υπέροχοι, αλλά οι σύζυγοί
σας είναι ακόμη πιο υπέροχες επίσης", είπε στους στρατιωτικούς που
χαμογελούσαν πριν ο αμερικανός πρόεδρος τους υποσχεθεί ότι θα
"προστατεύσει τον ομορφότερο στρατό στον κόσμο".

Ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν και η σύζυγός του επίσης χόρεψαν στις δύο δεξιώσεις.

Στο ισόγειο του συνεδριακού κέντρου μεγάλες ουρές είχαν σχηματιστεί,
με τον κόσμο να περιμένει για να αγοράσει εισιτήριο για το μπαρ. Για
τον μπουφέ η πρόσβαση είναι ελεύθερη: φιστίκια και αλμυρά κουλουράκια.

Ωστόσο δεν ήταν ανάγκη να πάει κάποιος στους επίσημους χορούς για να
διασκεδάσει στην Ουάσινγκτον . Όπως θέλει η
παράδοση, δεκάδες μικρές και μεγάλες γιορταστικές εκδηλώσεις
οργανώθηκαν σε ξενοδοχεία και μουσεία, όπως ένας χορός Τεξανών που οι
καλεσμένοι φορούσαν σμόκιν και μπότες, ένας χορός Λατινοαμερικανών,
ένας χορός γιόγκα με γεύμα λαχανικών και διαλογισμό...



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία