Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα

Πρώτη η Φινλανδία τελευταία η Ερυθραία στην ελευθερία του Τύπου 

Η Τουρκία η πρώτη φυλακή παγκοσμίως για τους δημοσιογράφους



Παρίσι

Η Φινλανδία, η Ολλανδία και η Νορβηγία κατέχουν την πρωτιά όσον αφορά το σεβασμό της ελευθερίας του Τύπου στον παγκόσμιο ετήσιο κατάλογο των χωρών που καταρτίζει κάθε χρόνο η μη κυβερνητική οργάνωση Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα, με τελευταίες στην κατάταξη την Ερυθραία, τη Βόρεια Κορέα και το Τουρκμενιστάν.

Η Συρία και η Σομαλία, το Ιράν, η Κίνα, το Βιετνάμ, η Κούβα, το Σουδάν και η Υεμένη συμπληρώνουν τον κατάλογο των χωρών που σέβονται λιγότερο την ελευθερία του Τύπου στα 179 κράτη που εξετάστηκαν.

Στις χώρες που σημείωσαν "ιλιγγιώδεις πτώσεις" περιλαμβάνεται το Μαλί που είναι στην 99η θέση (-74 θέσεις σε σχέση με το 2011) κυρίως μετά το πραξικόπημα της 22ας Μαρτίου στο Μπαμακό, σύμφωνα με την έκθεση της μκο.

Όσον αφορά την Τουρκία (154η, -6 θέσεις) "είναι σήμερα η πρώτη φυλακή παγκοσμίως για τους δημοσιογράφους, κυρίως αυτούς που ασκούν κριτική στις αρχές για το κουρδικό ζήτημα".

Η μκο επισημαίνει για άλλες χώρες μερικές "μείζονος σημασίας βελτιώσεις" και σημαντική πρόοδο όπως το Μαλάουι, που κέρδισε 71 θέσεις και κατατάσσεται πλέον στην 75η. Η Ακτή Ελεφαντοστού (96η, +63 θέσεις) δείχνει να εξέρχεται από τη μετεκλογική κρίση που ξέσπασε μεταξύ των υποστηρικτών του Λοράν Γκμπαγκμπό και του Αλασάν Ουαταρά.

Η Μιανμάρ (151η, +18 θέσεις) επιβεβαιώνει μια ελαφρά πρόοδο μετά τη "βιρμανική άνοιξη". Στην Ασία πάντα, η Ινδία (140η, -9 θέσεις) είναι στο χειρότερο επίπεδό της μετά το 2002, κυρίως της λογοκρισίας στο διαδίκτυο που εξακολουθεί να εντείνεται.

Η Κίνα (174η) "δεν δείχνει κανένα σημάδι βελτίωσης" με μεγάλο αριθμό δημοσιογράφων και πολιτών χρηστών του Διαδίκτυο να εξακολουθεί να είναι στη φυλακή και η λογοκρισία στο διαδίκτυο να παραμένει μείζον εμπόδιο στην πρόσβαση στην πληροφορία", σύμφωνα με την έκθεση.

Οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα υπογραμμίζουν επίσης ότι "η στροφή στην καταστολή που υιοθετήθηκε μετά την επιστροφή στην προεδρία του Βλαντίμιρ Πούτιν" ήταν αιτία η Ρωσία να χάσει έξι θέσεις και να καταλάβει την 148η για το 2012.

Η έκθεση εκτιμά ότι αν οι 16 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συγκαταλέγονται στις 30 πρώτες θέσεις της κατάταξης, "το ευρωπαϊκό πρότυπο φθείρεται". "Οι θεσμοί χειρίζονται επικίνδυνα τους νόμους-φίμωτρο", όπως στην Ουγγαρία (56η, -16 θέσεις) και στην Ελλάδα (84η, -14 θέσεις).

Για την ετήσια αυτή κατάταξη οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα θέτουν έξι κριτήρια για κάθε χώρα: τον πλουραλισμό, την ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης, τις έννοιες του περιβάλλοντος και της αυτολογοκρισίας, το νομικό πλαίσιο, τη διαφάνεια και τέλος τις υποδομές πληροφόρησης. Κάθε χώρα παίρνει ένα "βαθμό" από 0 έως 100, με το μηδέν να αντιστοιχεί σε μια "ιδανική κατάσταση".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία