Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μήνυμα Ειρήνης πάνω σε δύο ρόδες



Βελιγράδι

Εδώ και μία δεκαετία, ο Σέρβος συνταξιούχος μηχανικός αυτοκινήτων Ράσκο Τανασίγεβιτς ηγείται μιας ομάδας ποδηλατών που, αψηφώντας τον καιρό - με ζέστη ή βροχή, ήλιο ή αέρα - διανύουν 470 χιλιόμετρα από το Κραγκούγεβατς στην κεντρική Σερβία ως τα νοτιοδυτικά της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης.

   Σκοπός του Τανασίγεβιτς, που πρωτοστατεί σε αυτή τη δράση, είναι να "αναστήσει" το αίσθημα της καλής θέλησης και της συντροφικότητας που ο ίδιος θυμάται από τη Γιουγκοσλαβία της νιότης του, από μια εποχή διαφορετική, προτού ο πόλεμος ρίξει βαριά τη "σκιά" του εθνοτικού και του θρησκευτικού μίσους στην περιοχή.

   Όπως αναφέρεται σε άρθρο στην ιστοσελίδα του ραδιοφωνικού σταθμού "Ελεύθερη Ευρώπη", δέκα ποδηλάτες, που προέρχονται, κυρίως, από το Κραγκούγεβατς, ξεκίνησαν το μακρύ ταξίδι στις 24 Ιουλίου, με τον αντιδήμαρχο της σερβικής πόλης Μπόγιατζιτς Πάβλοβιτς να τούς εύχεται καλό κατευόδιο.

   Το Κραγκούγεβατς, ως πόλη του Δικτύου Πόλεων Αγγελιοφόρων της Ειρήνης (του ΟΗΕ), στέλνει, κατ' αυτόν τον τρόπο, ένα 'μήνυμα' ειρήνης σε ολόκληρο τον κόσμο" δήλωσε ο κ. Πάβλοβιτς στο Ράδιο "Ελεύθερη Ευρώπη".

   "Αυτό το 'μήνυμα' συγκεντρώνει όλο και μεγαλύτερη στήριξη από όσους είναι υπέρ της συνεργασίας μεταξύ των πολιτών της Σερβίας και της Βοσνίας. Οι αντιδράσεις (του κόσμου) είναι πρωτόγνωρες και οι πολίτες υποδέχονται με μεγάλη χαρά τους αθλητές αυτούς. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δημοφιλής είναι αυτή η δράση στη βοσνιακή πλευρά. Είναι κάτι εξωπραγματικό" πρόσθεσε ο αντιδήμαρχος του Κραγκούγεβατς.

   Οι Σέρβοι ποδηλάτες πέρασαν από την πόλη Μόσταρ της Βοσνίας στις 27 Ιουλίου, με τον 62χρονο Τανασίγεβιτς να ακολουθεί το αυτοκίνητο υποστήριξης, που μεταφέρει νερό, εξοπλισμό και ό,τι άλλο απαιτείται για τη μακρά αυτή διαδρομή. Οι ντόπιοι υποδέχθηκαν τη σερβική ποδηλατοπομπή με την παραδοσιακή, ετήσια βουτιά από την Παλιά Γέφυρα της πόλης (σ.σ. του 16ου αιώνα), που καταστράφηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1993, στη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία και αποκαταστάθηκε ύστερα από εργασίες που διήρκεσαν σχεδόν τέσσερα χρόνια (2001-2004).

   Ο αθλητισμός "στήνει" γέφυρες στην περιοχή, δήλωσε, με αφορμή την εκδήλωση, ο Σέρβος ποδηλάτης Γκόραν Νίκολιτς, που συμμετείχε στην αποστολή.

   Επιστρέφοντας η αποστολή στο Κραγκούγεβατς, λίγες μέρες μετά, ο Τανασίγεβιτς επισκέφθηκε το μνημείο του Σουμάριτσε, ένα τεράστιο μνημείο που έχει ανεγερθεί στο σημείο, όπου 2300 Σέρβοι, άνδρες και αγόρια, σφαγιάστηκαν από τις ναζιστικές δυνάμεις, στις 21 Οκτωβρίου του 1941.

   "Μια μόλις ημέρα πολέμου, καταστρέφει ό,τι έχει χτιστεί σε διάρκεια πολλών ετών" ανέφερε, μιλώντας, από την τοποθεσία του μνημείου αυτού, για το ταξίδι του και κατέληξε: "Όλοι χρειάζονται ειρήνη".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία