Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Την είχαν απαγάγει κυβερνητικοί στρατιώτες κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στο Σαλβαδόρ

Μητέρα βρήκε μετά από τρεις δεκαετίες την κόρη της



Σαν Σαλβαδόρ

Τρεις δεκαετίες πριν ο αιματηρός και βάναυσος εμφύλιος πόλεμος στο Ελ Σαλβαδόρ χώρισε ένα δίχρονο κοριτσάκι από τη μητέρα του. Τώρα η Ζοζεφίνα Οσόριο Ενρίκες είναι σε θέση να αγκαλιάσει και πάλι τη κόρη της Χιομάρα. «Συνέχιζα να ψάχνω γι 'αυτήν μέχρι επιτέλους που τη βρήκα », είπε η 54χρονη αγρότισσα με τρεμάμενη φωνή, μετά τη συνάντηση με την κόρη της που είναι τώρα 31 ετών.

Το 1984 κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων των κυβερνητικών δυνάμεων εναντίον των ανταρτών ο στρατός εισέβαλε στο χωριό Μπουρέρα στο καντόνι Σαν Χουακίντο. Ο πατέρας της οικογένειας ο Λορέντσο Φλόρες Αμάγια έκρυψε τη σύζυγό του Ζοζεφίνα και την κόρη του Χιομάρα, τότε μόλις δύο ετών, σε μια κρύπτη, και υποσχέθηκε να επιστρέψει. Αλλά σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μάχης των κυβερνητικών δυνάμεων με τους αντάρτες Φαραμπούντο Μαρτί ( FMLN ) με τους οποίους πολεμούσε. Οι στρατιώτες βρήκαν τη γυναίκα και την κόρη του και αστυνομικοί στο Σαν Βιθέντε πήραν το παιδί από τη μάνα του.

«Ένας αστυνομικός την πήρε από μένα και δεν την είδα ποτέ ξανά», είπε η Ζοζεφίνα,. Η Χιομάρα αργότερα δόθηκε με υιοθεσία σε άλλη οικογένεια. «Μπορώ να θυμηθώ πολύ λίγα », είπε. «Αλλά ξέρω ότι ένας αστυνομικός με έκλεψε και με έδωσε στη θετή μου μητέρα . Με βάφτισε με το όνομα Καρολίνα».

Το κοριτσάκι μεγάλωσε με τη νέα οικογένειά της στην Σάντα Άνα στα δυτικά του Ελ Σαλβαδόρ. «Είχα μια φυσιολογική ζωή με τη θετή μητέρα μου η οποία πέθανε πριν από τέσσερα χρόνια », είπε η Χιομάρα. «Είμαι παντρεμένη τώρα, έχω τρία παιδιά και είμαι αφιερωμένη στη φροντίδα τους» συμπλήρωσε. Μέσω τεστ DNA επιβεβαιώθηκε ότι η Ζοζεφίνα και η Χιομάρα οι οποίες μοιάζουν πολύ είναι μάνα και κόρη. Η Ζοζεφίνα και η κόρη της σχεδιάζουν τώρα να κερδίσουν το χαμένο χρόνο. «Τώρα έχω την ευκαιρία να γνωρίσω τη μητέρα μου τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Θέλω να καλύψω το χαμένο χρόνο. Δόξα τω Θεώ μπορούμε να το κάνουμε αυτό τώρα», είπε η Χιομάρα.

Η Ζοζεφίνα και η Χιομάρα επανασυνδέθηκαν με πρωτοβουλία της οργάνωσης Pro Busqueda ,η οποία ιδρύθηκε το 1993 από τον Ιησουίτη ιερέα Χον Κορτίνα με στόχο να εντοπίσει παιδιά που απήχθησαν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου την περίοδο 1980-1992. Η οργάνωση Pro Busqueda έχει συλλέξει πληροφορίες για περίπου 800 απαγωγές παιδιών και μέχρι στιγμής έχει αποκαλύψει τις 300. «Οι ένοπλες δυνάμεις δεν συνεργάζονται μαζί μας», δήλωσε η Μαργαρίτα Ζαμόρα υπεύθυνη ερευνών της οργάνωσης. «Είναι λόγω του νόμου του 1993 περί αμνηστίας που προβλέπει ασυλία από κάθε ποινική δίωξη των υπευθύνων για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Για αυτόν τον λόγο δεν έχουμε καταφέρει να λύσουμε τις άλλες 500 περιπτώσεις » είπε.

Το έργο της οργάνωσης αυτής έχει εξοργίσει ισχυρές ομάδες στο Ελ Σαλβαδόρ. Τον Νοέμβριο, άγνωστοι έκαψαν τα γραφεία της Pro Busqueda ενώ ένοπλοι άνδρες μπήκαν στο κτίριο, καταστρέφοντας αρχεία και σημαντικά έγγραφα. Η απαγωγή παιδιών ήταν μέρος της στρατηγικής «της καμένης γης» της κυβέρνησης του Ελ Σαλβαδόρ κατά τη διάρκεια των 12 ετών του εμφυλίου πολέμου. Ο στόχος ήταν να καμφθεί το ηθικό των κοινοτήτων που ήταν η «κοινωνική βάση» για τους αντάρτες, αν και περίπου το 10% των απαγωγών έγιναν από τους ίδιους τους αντάρτες, σύμφωνα με την Pro Busqueda.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία