Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




"Βραβεία τής ντροπής" και ποιοί τα έλαβαν...



Νταβός

Ο ενεργειακός κολοσσός της Ρωσίας Gazprom, που επικρίνεται για τα προγράμματά του στην Αρκτική, και η αμερικανική εταιρεία ενδυμάτων Gap, η οποία κατηγορείται για την πολιτική της στο Μπανγκλαντές, κέρδισαν  τα "βραβεία της ντροπής" για το 2014, τα οποία απονέμει κυρίως η περιβαλλοντική οργάνωση "Γκρίνπις".

Τα βραβεία αυτά απονέμονται κάθε χρόνο στο περιθώριο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, στην Ελβετία, σε επιχειρήσεις που κατηγορούνται ότι έδειξαν "ιδιαίτερη αδιαφορία για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το περιβάλλον".

Το βραβείο της κριτικής επιτροπής, η οποία αποτελείται, μεταξύ άλλων, από μέλη της Γκρίνπις και της Διακήρυξης της Βέρνης, μιας ελβετικής μη κυβερνητικής οργάνωσης, αποφασίστηκε να δοθεί στην Gap επειδή η αμερικανική εταιρεία αρνήθηκε να υπογράψει μια συμφωνία για τις πυρκαγιές και την ασφάλεια των κτιρίων στο Μπανγκλαντές, παρά την κατάρρευση πέρυσι τον Απρίλιο του Ράνα Πλάζα, ενός κτιρίου που βρισκόταν στα προάστια της Ντάκα και στέγαζε πολλές υφαντουργικές μονάδες, προκαλώντας τον θάνατο περισσότερων από 1.100 ανθρώπων.

Οι δύο οργανώσεις κατηγορούν την αμερικανική εταιρεία ότι εμπόδισε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας στην χώρα αυτή, προωθώντας το δικό της πρόγραμμα, το οποίο χαρακτήρισαν ως μια "μη δεσμευτικού χαρακτήρα ψευδοσυμφωνία που ελέγχεται από τις ίδιες τις επιχειρήσεις".

Το Μπανγκλαντές είναι η δεύτερη χώρα εξαγωγής ενδυμάτων στον κόσμο. Ο τομέας αυτός, ο οποίος με τα 4.500 εργοστάσιά του αποτελεί έναν από τους πυλώνες της εθνικής οικονομίας, αντιπροσωπεύει το 80% των ετήσιων εξαγωγών του Μπανγκλαντές, ύψους 27 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Το βραβείο του κοινού κέρδισε παράλληλα ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός Gazprom κατόπιν ψηφοφορίας που έγινε στο Ίντερνετ στην οποία μετείχαν περισσότεροι από 250.000 άνθρωποι.

"Ο Gazprom είναι η πρώτη επιχείρηση που αντλεί πετρέλαιο κάτω από τα παγωμένα νερά της Αρκτικής, παρά τον καταστροφικό απολογισμό της στο θέμα της ασφάλειας", αναφέρει σε ανακοίνωση της Γκρίνπις ο Κούμι Νάιντου, εκτελεστικός διευθυντής της Greenpeace International.

Τα σχέδια του ρωσικού ομίλου στην Αρκτική είχαν βρεθεί στο προσκήνιο μετά την φυλάκιση τριάντα μελών του πληρώματος του πλοίου Arctic Sunrise της Γκρίνπις.

Αυτοί είχαν συλληφθεί έπειτα από μια δράση τους τον Σεπτέμβριο κατά μιας πετρελαϊκής εξέδρας της Gazprom στην Αρκτική, η οποία είχε ως στόχο την καταγγελία των κινδύνων που εγκυμονεί η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων σε αυτήν την ζώνη η οποία έχει ιδιαίτερα ευαίσθητα οικοσυστήματα.

Η Gazprom δεν σχολίασε σχετικά σε ερώτηση που της υπέβαλε το Γαλλικό Πρακτορείο στη Μόσχα.

Πέρυσι οι νικητές των "βραβείων της ντροπής" ήταν η αμερικανική τράπεζα Goldman Sachs, σύμβολο των κακών πρακτικών του χρηματοπιστωτικού τομέα, και η πετρελαϊκή εταιρεία Shell, η οποία κατηγορείται ότι συνέβαλε στη μείωση των αιώνιων πάγων της Αρκτικής.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία