Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Στα σύνορα Ελλάδας - ΠΓΔΜ «σταματά» η ζωή για εκατοντάδες παιδιά και έγκυες...

Κοντά στους «εγκλωβισμένους» μετανάστες οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα με ιατρική βοήθεια



Αποστολή Νατάσα Καραθάνου

 Γαντζωμένα στην αγκαλιά της μαμάς τους ή "κρεμασμένα" από τα φουστάνια της, δεκάδες μικρά παιδιά ενός άλλου... κόσμου, βρίσκονται "εγκλωβισμένα" στη συνοριακή γραμμή Ελλάδας - ΠΓΔΜ, ζώντας στην ύπαιθρο και περιμένοντας τη στιγμή που θα μπορέσουν να συνεχίσουν με την οικογένειά τους, το ταξίδι της προσφυγιάς.

   Κατακόρυφα έχει αυξηθεί ο αριθμός των μεταναστών και προσφύγων που "στριμώχνονται" στη μεθόριο, αναζητώντας το κατάλληλο πέρασμα ή τον λαθροδιακινητή που θα τους οδηγήσει, με την ανάλογη... ταρίφα, στην Κεντρική Ευρώπη. Δεκάδες παιδιά, ακόμα και έγκυες, διανύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να φτάσουν σε μια χώρα που θα τους δεχτεί και θα τους αφήσει να εγκατασταθούν. Ειδικά στη συνοριακή Ειδομένη, φτάνουν από τη Θεσσαλονίκη, διανύοντας τα περίπου 70 χιλιόμετρα με τα... πόδια, αφού έχει απαγορευθεί πλέον η επιβίβασή τους σε ΚΤΕΛ.

   Τους τελευταίους μήνες και λόγω των ευνοϊκών καιρικών συνθηκών, η μεθόριος έχει πλημμυρίσει από απελπισμένους ανθρώπους, κυρίως Αφγανούς και Σύρους, που κατασκηνώνουν έξω από την Ειδομένη, απλώς περιμένοντας...

   Και μπορεί η παρουσία τους να μην είναι εύκολα ορατή, όμως μόλις πλησιάζει η αποστολή των "Γιατρών Χωρίς Σύνορα" που επιχειρεί από τον Μάρτιο στην περιοχή, από τα χωράφια και τις συστάδες δέντρων, πετάγονται εκατοντάδες κεφάλια και, ξαφνικά, ο τόπος γεμίζει νεαρούς ανθρώπους και παιδιά.

   "Είμαστε εδώ από τον Μάρτιο και κάνουμε, καθημερινά, διανομές τροφίμων νερού και ειδών υγιεινής, όπως και ιατρικές εξετάσεις. Μας έχουν μάθει πλέον και μόλις βλέπουν τα αυτοκίνητα με τα διακριτικά των ΓΧΣ, ξεπροβάλλουν από τις κρυψώνες τους και μας πλησιάζουν" λέει  ο επικεφαλής της αποστολής Αντώνης Ρήγας.

   Στην αποστολή  βρέθηκε και ο γενικός διευθυντής του βελγικού τμήματος των ΓΧΣ Christopher Stokes μαζί με τη σύμβουλο της οργάνωσης για τη μετανάστευση στις Βρυξέλλες Aurelie Ponthieu και την Constance Theisen, σύμβουλο των ΓΧΣ για τη μετανάστευση στην Αθήνα.

   "Είναι απαράδεκτη η κατάσταση, τι περνάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι σ' αυτό το επώδυνο ταξίδι" είπε ο κ. Stockes, ενώ η κ. Ponthieu μίλησε για "πολύ δυνατούς ανθρώπους, με πολύ κουράγιο" που αντιμετωπίζουν ένα σωρό κακουχίες.

   "Αυτό που μπορούμε να κάνουμε γι' αυτούς, είναι να τους δώσουμε μια βασική, πρώτη βοήθεια για να συνεχίσουν το ταξίδι τους, όσο γίνεται ασφαλείς" πρόσθεσε.

   Ουρά δεκάδων ανθρώπων

   Η αποστολή των ΓΧΣ, με τη βοήθεια του διερμηνέα Σαριάρ Χαν, στήνει πάγκους και βγάζει τις προμήθειες. Μπροστά της σχηματίζεται μια ουρά ανθρώπων που όλο και μεγαλώνει γιατί έχει πέσει "σύρμα", ότι είναι εκεί και όλοι αφήνουν τα καταφύγιά τους. Νέοι άνθρωποι -στην πλειοψηφία τους από 15 έως 25 χρόνων- ταλαιπωρημένοι, άυπνοι, κάποιοι χωρίς καν να φορούν παπούτσια, μόνο παντόφλες.

   Πλησιάζουν και παίρνουν τη βοήθεια των ΓΧΣ: ένα παστέλι, ξερά σύκα, νερό, ξυραφάκι. Κάποιοι λένε "ευχαριστώ" και φεύγουν για να ξανακρυφτούν. Κάποιες γυναίκες με παιδιά, περιμένουν ξανά στην ουρά. Ξέρουν ότι μετά θα εξετάσουν τα παιδιά τους.

   "Όλα παραπονιούνται ότι τους πονάνε τα πόδια τους, έχουν πληγές και κάποια είναι κρυωμένα" λέει ο Σαριάρ Χαν. Πολλοί ταλαιπωρούνται από χρόνιες ασθένειες και ζητούν τα ανάλογα φάρμακα αλλά όλοι, όμως, αναζητούν, σύμφωνα με τον διερμηνέα, κάποιον να μιλήσουν για τα βάσανά τους, να πάρουν λίγο κουράγιο.

   Σαν τη 19χρονη από το Ιράν που μαζί με τον πατέρα της, ξεκίνησε από τη χώρα της, πριν από 10 μήνες, για να βρεθεί τώρα στην Ειδομένη.

   "Σπούδαζα ιατρική, όταν έφυγα μαζί με τον πατέρα μου και αφήσαμε πίσω την μητέρα μου και τον αδερφό μου. Δεν ξέρω σε ποια χώρα θα μείνουμε, ας είναι όποια μας δεχθεί, θέλω απλώς να έχω μια ζωή εκεί..." λέει ταραγμένη η νεαρή κοπέλα.

   Πάντως, ο Σαριάρ Χαν μαζί με τον γιατρό της αποστολής Χασάν Αμπουχαμπντάν εκτιμά ότι καθημερινά φτάνουν στην περιοχή πάνω από 200 άτομα, αριθμός που αναμένεται να διπλασιασθεί με τις μαζικές αφίξεις προσφύγων στη χώρα μας.

   "Άλλωστε όταν ακούμε ότι στην Κω κατέπλευσαν και άλλοι μετανάστες, ξέρουμε ότι το 99% απ' αυτούς θα βρεθεί τελικά στη συνοριακή γραμμή Ελλάδας - ΠΓΔΜ. Επιπλέον, είναι πολλοί που αν και έμειναν κάποια χρόνια στην Ελλάδα, θέλουν πλέον να φύγουν, αφού δεν βρίσκουν δουλειά" σημειώνει, από την πλευρά του, ο κ.Ρήγας.

  



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία