 |
|
|  |  |  | 
Τι προτείνουν
’ρθρο πέντε πρώην ηγετών της ΕΕ στην εφημερίδα Λε Μοντ για την κρίση στην Ευρώπη και στην ευρωζώνη
Παρίσι (Τρίτη)
Με άρθρο στην εφημερίδα Λε Μοντ (16-07), πέντε πρώην ηγέτες της ΕΕ, απευθύνουν ένα ισχυρό "επίσημο κάλεσμα" προς τους νυν ιθύνοντες της ΕΕ, ζητώντας τους να καταλήξουν σε "ένα σαφές όραμα" για την Ευρώπη και το ευρώ.
Το άρθρο συνυπογράφουν οι: Ζακ Ντελόρ πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φελίπε Γκονζάλες πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας, Ρομάνο Πρόντι πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ετιέν Νταβινιόν πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Αντόνιο Βιτορίνο πρώην ευρωπαίος επίτροπος από την Πορτογαλία.
Στο άρθρο που έχει τίτλο, "ένα σαφές όραμα για το ευρώ ώστε να βγει ισχυρότερο από την κρίση", επιχειρείται κατ' αρχάς η διάγνωση της εντατικοποίησης της κρίσης τις τελευταίες μέρες.
Κατά την άποψη των πέντε, στις επιθέσεις που δέχθηκε η Πορτογαλία και η Ιταλία, προστίθενται οι δυσκολίες της γερμανικής κυβέρνησης να ξεπεράσει τα πολιτικά και ίσως ακόμη τα συνταγματικά εμπόδια, ενώ οι προτάσεις των μεγάλων οικονομολόγων δεν βρήκαν αποτελεσματική στήριξη.
"Όλα αυτά τα αίτια όμως" υπογραμμίζουν, " συνοψίζονται σε ένα: στην έλλειψη σαφούς οράματος εκ μέρους των πολιτικών ηγετών, οι οποίοι θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τις άμεσες δυσκολίες, δεσμευόμενοι μέσω της δικής τους αξιοπιστίας".
"Σαφές όραμα" για τους πέντε σημαίνει ότι "το ευρώ οφείλει να επιβιώσει της κρίσης, και θα επιβιώσει, βγαίνοντας μάλιστα ισχυρότερο αφού τα εργαλεία που έλλειπαν για την υλοποίηση μιας νομισματικής ένωσης χωρίς κρατική διοίκηση και χωρίς προϋπολογισμό έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται".
Για τη διαμόρφωση "ενός σαφούς οράματος" οι πρώην ευρωπαίοι ηγέτες αναπτύσσουν τις εξής τέσσερις προτάσεις :
- Το όραμα είναι σαφές, εάν τα κράτη είναι ικανά να εγγυηθούν τις καταθέσεις των ιδιωτών και όλοι πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στον τραπεζικό τομέα. Δεν είναι όμως ευθύνη του φορολογούμενου να πληρώνει για τις επενδύσεις των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που εκτίμησαν ότι είναι ορθό να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα ή τίτλους τραπεζών που αποδείχτηκαν ευάλωτες".
- Το όραμα είναι σαφές εφόσον υπάρχει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που δεν περιορίζεται μόνο σε εθνικό επίπεδο. Η κρίση έδωσε τη δυνατότητα να γίνουν τα πρώτα βήματα για μια ρύθμιση τραπεζών και αγορών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να δοθούν τα μέσα ώστε να επιβληθεί σε παγκόσμιο επίπεδο.
- Το όραμα είναι σαφές εφόσον έχουμε κατανοήσει ότι τα κράτη δεν μπορούν εσαεί και ατιμώρητα να ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους, γιατί θα έλθει η στιγμή που θα χάσουν την υποστήριξη των πολιτών τους.
- Σαφές όραμα για την Ευρώπη σήμερα σημαίνει ότι θα κάνει τα πάντα ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία της Ελλάδας, γιατί κανείς σήμερα δεν μπορεί να μετρήσει τις επιπτώσεις. Και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον ελληνικό λαό που υποφέρει. Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη άλλωστε σημαίνει ότι τα κράτη και οι οικονομικοί θεσμοί συμμετέχουν για να ξαλαφρώσουν οι πολίτες της χώρας που είναι σε δύσκολη θέση, από το βάρος που φέρουν.
"Οι αρχές αυτές είναι απλές" καταλήγουν οι συντάκτες, " εάν τις υιοθετήσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες, εάν τα κράτη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ τις εφαρμόσουν, τότε θα βρεθούν οι λύσεις. Γι αυτό τους απευθύνουμε αυτό το επίσημο κάλεσμα. Η Ευρώπη και όλοι οι πολίτες θα μπορέσουν να βγουν ισχυρότεροι από την κρίση. Αρκεί ένα σαφές όραμα αποδεκτό από όλους, για να καθοδηγήσει τη δράση".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
