Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο Μίκης Θεοδωράκης ξεσηκώνει την ψυχή των Eλλήνων της Αυστραλίας

«Ρωμιοσύνη και ακόμα περισσότερα» την Παρασκευή, 17 Μαΐου, στο
Melbourne Recital Centre



Mελβούρνη.-

Λίγες  εβδομάδες έχουν μείνει για τη μεγάλη Συναυλία «Ρωμιοσύνη» του
Μίκη Θεοδωράκη, με τους Δημήτρη Μπάση, Τζωρτζ Έλλις και τη Συμφωνική
Ορχήστρα της Μελβούρνης και αναμένεται το αδιαχώρητο στην πλέον
περικαλλή ακουστικά μουσική αίθουσα της Μελβούρνης, Melbourne Recital
Centre.

Όλοι όσοι θα έχουν την  τύχη να προμηθευτούν τα εισιτήρια της
Συναυλίας θα απολαύσουν τον δωρικό ρυθμό και το πάθος της μουσικής του
μεγάλου Έλληνα μουσικοσυνθέτη μας,  Μίκη Θεοδωράκη, τον πηγαίο
παναθρώπινο λόγο του ποιητή μας Γιάννη Ρίτσου, την καλύτερη σήμερα και
πλέον δυνατή φωνή του ελληνικού τραγουδιού, τον Δημήτρη Μπάση, το
χαρισματικό ταλέντο ενός εξαίσιου μαέστρου, του Τζωρτζ Έλλις και μία
από τις πλέον καταξιωμένες ορχήστρες του Νοτίου Ημισφαιρίου, τη
Συμφωνική Ορχήστρα της Μελβούρνης.

Πάθος, μελωδία, ρυθμός, αρμονία, δύναμη και ιστορία συνδυάζονται για
να δώσουν το μήνυμα του σύγχρονου ανθρώπου, τον αγώνα του για μέρισμα
στο δίκαιο, για μέρισμα στη δικαιοσύνη, στην ιστορία και στην
ανθρωπιά. Μέσα στην όμορφη ατμόσφαιρα της αίθουσας Melbourne Recital
Centre, θα αναβιώσει ο στίχος του Γιάννη Ρίτσου για την Κατοχή, τα
δεινά της νεότερης ελληνικής ιστορίας, αλλά και την ελπίδα που
αναδύεται μέσα από την τραγωδία, την κάθαρση μέσα από τα δεινά.

Η Συναυλία «Ρωμιοσύνη και περισσότερα» αφιερώνεται στην μνήμη των
θυμάτων της Ποντιακής Γενοκτονίας, στα θύματα της Μάχη της Κρήτης,
στην αγάπη του Έλληνα για ελευθερία και σε όλους αυτούς τους αγωνιστές
μετανάστες της πρώτης γενιάς, που έμειναν όρθιοι στην Αυστραλία και
δίδαξαν στα παιδιά τους να αγαπούν τον ελληνικό πολιτισμό, τα ελληνικά
γράμματα και τον ελληνικό τρόπο ζωής, μέσα από τη μουσική, τον χορό,
και την πολιτιστική τους κληρονομιά.

Η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης, η οποία και οργανώνει και παρουσιάζει
το μεγάλο αυτό πολιτιστικό γεγονός, συνεργαζόμενη με το Αυστραλιανό
Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών, κι έχοντας τη στήριξη των χορηγών της
έχει ως κύριο σκοπό της να μεταδώσει και να μεταφυτεύσει την αγάπη για
την ελληνική ποίηση και μουσική, στους αλλογενείς αλλά και στα παιδιά
των μεταναστών που γεννήθηκαν ή ήρθαν μικρά από την Ελλάδα. Η Συναυλία
δεν έχει εμπορικούς στόχους, δεν αποβλέπει σε κάποιο υλικό κέρδος.
Σκοπός της είναι να κάνει όλους όσοι θα την παρακολουθήσουν να
αισθανθούν περήφανοι που κουβαλούν μέσα τους και μαζί τους το βάρος
ενός τόσο μεγάλου ελληνικού πολιτισμού.
ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία