 |
|
|  |  |  | 
Λαουρεντίνο «Νίτο» Κορτίσο
Ο σοσιαλδημοκράτης νέος πρόεδρος του Παναμά, με την ελληνική καταγωγή,
"θέλει να αφήσει το αποτύπωμά του" στην ιστορία της χώρας
Πόλη τού Παναμά.-
Ένας 66χρονος σοσιαλδημοκράτης και μάλιστα ελληνικής (από την πλευρά
της μητέρας του) και ισπανικής καταγωγής είναι ο νέος πρόεδρος του
Παναμά. Ο Λαουρεντίνο «Νίτο» Κορτίσο επικράτησε, αν και με πολύ
μικρότερη διαφορά από ό,τι προβλεπόταν, του υποψηφίου της δεξιάς
Ρόμουλο Ρουξ.
Έλαβε το 33,08% των ψήφων, έναντι 31,06% του συντηρητικού αντιπάλου
του, με τη διαφορά σε απόλυτο αριθμό να μην ξεπερνά τις 40.000 ψήφους,
κατά την εκλογική επιτροπή.
Οι προεδρικές εκλογές διεξάγονται σε έναν γύρο στον Παναμά. Νικητής
αναδεικνύεται όποιος συγκεντρώσει τις περισσότερες από τις ψήφους του
εκλογικού σώματος των 2,8 εκατ. ψηφοφόρων.
Ο Κορτίσο, 66 ετών, άλλοτε πρόεδρος της Βουλής και επιχειρηματίας, που
ανήκει στο Κόμμα της Δημοκρατικής Επανάστασης (PRD), θεωρείτο φαβορί
της αναμέτρησης.
Ήταν υπουργός Γεωργίας της κυβέρνησης του προέδρου Μαρτίν Τορίχος
(2004-2009) αλλά παραιτήθηκε εξαιτίας των διαφωνιών του με τη συμφωνία
ελεύθερου εμπορίου που είχε υπογραφεί με τις ΗΠΑ. Υποσχέθηκε στην
προεκλογική του εκστρατεία να βελτιώσει το σύστημα εκπαίδευσης, να
προχωρήσει σε μεταρρύθμιση του κράτους, να φροντίσει η οικονομία να
αποκτήσει δυναμισμό και να αγωνιστεί εναντίον της φτώχειας, των
ανισοτήτων και της διαφθοράς.
Με σπουδές στις ΗΠΑ ο Κορτίσο στην επινίκια ομιλία του έκανε έκκληση
για εθνική ενότητα: "Ο Παναμάς νίκησε σήμερα και σήμερα, περισσότερο
από ποτέ, ο Παναμάς χρειάζεται να ενώσει τις δυνάμεις του".
Στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ο Κορτίσο υποσχέθηκε την
κάθαρση στην πολιτική καθώς η εικόνα του Παναμά αμαυρώθηκε από ένα
σκάνδαλο διαφθοράς στο οποία εμπλέκεται η βραζιλιάνικη κατασκευαστική
εταιρεία Odebrecht και από τα διαβόητα Panama Papers, την διαρροή
δηλαδή εκατομμυρίων εγγράφων που αποκαλύπτουν φοροδιαφυγή από τους
βαθύπλουτους του κόσμου στην χώρα αυτή, η οποία φημίζεται για την
διώρυγά της.
"Οι κάτοικοι του Παναμά δεν επιθυμούν και δεν τους αξίζουν τα
σκάνδαλα, ούτε θα τα ανεχθούν. Το χάος τελείωσε. Οι δημόσιοι πόροι
ανήκουν στο κοινό και είναι ιεροί".
Ο "Νίτο" δεσμεύτηκε ότι στη διάρκεια της πενταετούς θητείας του
κανένας δεν θα παραμείνει στο απυρόβλητο, ότι θα βελτιώσει την
κατάσταση στην παιδεία, ότι θα καταστήσει περισσότερο διαφανείς τους
θεσμούς, θα αναπτύξει την οικονομία, θα καταπολεμήσει την φτώχεια και
τις ανισότητες. "Θέλω να αφήσω το αποτύπωμά μου" στην ιστορία του
Παναμά, διατείνεται.
Ο νέος πρόεδρος αναλαμβάνει καθήκοντα την 1η Ιουλίου και θα κληθεί να
ισορροπήσει τις σχέσεις με την Ουάσινγκτον και το Πεκίνο καθώς ο
απερχόμενος πρόεδρος Χουάν Κάρλος Βαρέλα ενόχλησε τις ΗΠΑ συνάπτοντας
επισήμως διπλωματικές σχέσεις με την Κίνα, που σήμερα είναι ο δεύτερος
μεγαλύτερος εταίρος του Παναμά.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι κάποιες επενδύσεις από την Κίνα
συμφωνήθηκαν κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες. Ο Κορτίσο πάντως
ισχυρίζεται ότι είχε "ειλικρινείς" συνομιλίες με τον κινέζο πρεσβευτή.
"Του είπα: 'Καλωσήλθατε στον Παναμά, αλλά η σχέση θα πρέπει να είναι
βασισμένη στον σεβασμό".
ΑΠΕ-ΜΠΕ-Reuters-AFP
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
