Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ακτιβιστές στην Ισπανία  σταμάτησαν την έξωση μιας γυναίκας 71 ετών που πάσχει από Αλτσχάιμερ... 



Μαδρίτη

Στα 71 της χρόνια, μια γυναίκα που πάσχει από Αλτσχάιμερ, η Μόνικα Μπριθέιρο, επρόκειτο να εκδιωχθεί από το διαμέρισμα που νοικιάζει από το 1974. Η ηλικιωμένη γυναίκα πήρε μικρή παράταση και η έξωση ματαιώθηκε χάρη στους δεκάδες ακτιβιστές που κινητοποιήθηκαν για να την σώσουν.

"Ορίστηκε μια νέα ημερομηνία για την έξωση, η 24η Μαΐου. Είμαι λίγο απογοητευμένος γιατί ήλπιζα ότι το θέμα θα πάγωνε μέχρι να βρεθεί μια λύση για τη μητέρα μου που δεν ξέρει πού να πάει", είπε ο Κριστιάν Μπουρνέ, ο γιος της Μόνικα που την εκπροσωπεί σε όλες τις υποθέσεις της.

"Η μητέρα μου μισοκαταλαβαίνει τι συμβαίνει. Δεν λέει πολλά. Αντέχει", πρόσθεσε ο Κριστιάν, φανερά ανακουφισμένος μετά από μια ημέρα γεμάτη εντάσεις.

Από νωρίς το πρωί αρκετές δεκάδες διαδηλωτές είχαν συγκεντρωθεί έξω από το κτίριο στη λεωφόρο Πασέο δε λα Κασταγιάνα της Μαδρίτης, που ήταν περικυκλωμένο από έξι κλούβες της αστυνομίας. Οι διαδηλωτές φώναζαν "ντροπή" και κρατούσαν πλακάτ με συνθήματα κατά των εξώσεων των υπερχρεωμένων ενοίκων οι οποίες αυξάνονται με γεωμετρικό ρυθμό στην Ισπανία.

"Ο νόμος προστατεύει όσα γίνονται σήμερα εδώ. Αυτό δείχνει ότι οι νόμοι δεν είναι πάντα δίκαιο", τόνισε ο γιος της ηλικιωμένης γυναίκας, ο οποίος έχει χάσει τη δουλειά του. Η μητέρα του, όλο αυτό το διάστημα, καθόταν υπομονετικά στον καναπέ του σαλονιού της, κλεισμένη στη σιωπή της.

Η Μόνικα Μπριθέιρο δεν είναι μια υπερχρεωμένη ιδιοκτήτρια: με τη σύνταξη των 365 ευρώ που λαμβάνει και με τη βοήθεια των παιδιών της πλήρωνε ευσυνείδητα το νοίκι των 426,15 ευρώ μηνιαίως. Όμως πριν από δύο μήνες δικαστήριο διέταξε την έξωσή της επειδή ο ιδιοκτήτης χρειάζεται το διαμέρισμα για την κόρη του, που είναι φοιτήτρια στη Μαδρίτη. Οι ακτιβιστές ωστόσο υποψιάζονται ότι οι λόγοι είναι άλλοι, ότι ο ιδιοκτήτης σχεδιάζει να πουλήσει το σπίτι που βρίσκεται σε ιδανικό σημείο, κοντά στο κέντρο της πόλης και ακριβώς απέναντι από το στάδιο Σαντιάγκο Μπερναμπέου της Ρεάλ Μαδρίτης.

Μετά από δίωρη αναμονή οι συγκεντρωμένοι ξέσπασαν σε κραυγές χαράς όταν πληροφορήθηκαν από έναν δικηγόρο ότι η έξωση αναβλήθηκε γιατί "δεν βρέθηκε κανένα κατάλυμα για την οικογένεια". "Είμαστε εν μέρει ικανοποιημένοι. Το να διώχνεται από το σπίτι της μια γυναίκα 71 ετών που πάσχει από Αλτσχάιμερ είναι μια πραγματική αδικία. Τώρα έχουμε λίγο χρόνο για να κάνουμε έφεση", είπε ο δικηγόρος Μανουέλ Σανπαστόρ, που εργάζεται εθελοντικά για την οργάνωση Θυμάτων Εξώσεων (PAH).



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία