Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο ομογενής ζωγράφος και μουσικός Γιώργος Τζώρτζογλου εκθέτει στη Βουδαπέστη



Βιέννη - (Ανταπόκριση Δημήτρης Δημητρακούδης)

Μια σειρά έργων του, ανάμεσα στα οποία και αυτά στα οποία συνδυάζει κατά πρωτότυπο τρόπο τη μουσική με τη ζωγραφική, παρουσιάζει ο ομογενής ζωγράφος και μουσικός της «ροκ» Γιώργος Τζώρτζογλου, σε έκθεσή του σε γνωστή γκαλερί της Βουδαπέστης που εγκαινιάστηκε από τον πρέσβη της Ελλάδας στην Ουγγαρία, Δημήτρη Γιαννακάκη και τον πρώην υπουργό Πολιτισμού της Ουγγαρίας, Ζόλταν Ρόκενμπαουερ.

Ο Γιώργος Τζώρτζογλου είναι ο καλλιτέχνης που φιλοτέχνησε το Μνημείο του Ελληνισμού στην κεντρική Πλατεία Πέτεφι στη Βουδαπέστη, έπειτα από επιλογή του από τον Ελληνικό-Κυπριακό-Ουγγρικό Σύλλογο Φιλίας, κάτι που αποτελεί μια από τις κορυφαίες στιγμές της καλλιτεχνικής σταδιοδρομίας του, όπως δηλώνει ο ίδιος.

Γεννημένος το 1952 στο Μίσκολτς της Ουγγαρίας, όπου οι γονείς του είχαν εγκατασταθεί, έπειτα από έναν πρώτο τους σταθμό στην Πολωνία, μετά την αναχώρησή τους από την Ελλάδα στο τέλος του Εμφυλίου, ο Γιώργος Τζώρτζογλου μεγάλωσε στη Βουδαπέστη, σπουδάζοντας μηχανολόγος αλλά και δάσκαλος στην Παιδαγωγική Σχολή.

Από μικρός ανακάλυψε την αγάπη του για τη μουσική, ιδιαίτερα την ελληνική στην οποία τον είχαν μυήσει οι γονείς του με δημοτικά τραγούδια από τους τόπους καταγωγής τους, την Ήπειρο και τον Έβρο, για να μελετήσει αργότερα τη μουσική των Μπιτλς και Ρόλινγκ Στόουνς και να στραφεί προς τη μουσική «ροκ» ιδρύοντας το δικό του συγκρότημα «Μπάλκαν Φανάτικ» και έχοντας επιρροές από τον Κάρλος Σαντάνα και το Νίκο Ξυλούρη.

Αργότερα, όπως λέει ο ίδιος, ανακάλυψε την κλίση του στη ζωγραφική, με πρότυπα τους κλασικούς, όπως Ρέμπραντ και Πάουλ Κλε για να στραφεί μετέπειτα στην αφηρημένη Τέχνη δίνοντας τη γεωμετρική διάσταση ενός συγκεκριμένου μοτίβου, ενώ πρόσφατα ασχολήθηκε με τη γραμμική αποτύπωση των περιστερώνων του Αιγαίου, παραμένοντας εκεί για πολλούς μήνες με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση.

Δουλεύοντας σε παρτιτούρες του Πολωνού συνθέτη Πεντερέτσκι, εμπνεύστηκε ένα «πάντρεμα», όπως σημειώνει, της μουσικής με τη ζωγραφική, συνδυάζοντας τις παρτιτούρες με τους περιστερώνες, όπου οι παρτιτούρες δεν είναι πλέον νότες για εκτέλεση αλλά ένα καλλιτεχνικό γράφημα και στο πλαίσιο αυτό έχει ήδη ολοκληρώσει έργα με παρτιτούρες σπουδαίων μουσουργών.

Ο Γιώργος Τζώρτζογλου έχει παρουσιάσει έργα ζωγραφικής σε εκθέσεις σε Ουγγαρία, Ελλάδα, Γαλλία, Κορέα, Ιαπωνία, Αγγλία, ενώ επόμενος στόχος του είναι η παρουσίαση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών των έργων του που βασίζονται σε παρτιτούρες του Μίκη Θεοδωράκη από το 'Αξιον Εστί, φιλοδοξώντας επίσης να δημιουργήσει ένα μουσικό συγκρότημα με μουσικούς από όλες τις χώρες των Βαλκανίων. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία