Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΗΠΑ  
 

Ο Ντέιβιντ Μπάουι θα γράψει μουσική για τη θεατρική μεταφορά του "Μπομπ του Σφουγγαράκη"



Νέα Υόρκη

Ο Ντέιβιντ Μπάουι γράφει μουσική για ένα μιούζικαλ, το οποίο θα βασίζεται στον διάσημο χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων Μπομπ Σφουγγαράκη.

Ο θεατρικός οργανισμός Oriental του Σικάγο ανακοίνωσε ότι ο βρετανός αστέρας της ροκ ηγείται μία ομάδας διάσημων μουσικών που θα συνθέσουν κομμάτια για την παράσταση "Μπομπ Ο Σφουγγαράκης: Το Μιούζικαλ", η οποία θα κάνει πρεμιέρα στις 7 Ιουνίου τον ερχόμενο χρόνο στο Σικάγο, όπου θα παίζεται για ένα μήνα προτού μεταφερθεί στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης.

Άλλοι μουσικοί, οι οποίοι συνεισφέρουν είναι τα δύο αμερικανικά συγκροτήματα The Flaming Lips και They Might Be Giants, η τραγουδίστρια της ποπ που μεσουρανούσε την δεκαετία του '80 Σίντι Λόπερ, μέλη των Aerosmith και ο τραγουδιστής και συνθέτης Τζον Λέτζεντ.

Το μιούζικαλ είναι η μεταφορά της ταινίας "Μπομπ ο Σφουγγαράκης: Έξω από τα Νερά του", στην οποία ο πρωταγωνιστής εξερευνά την υποθαλάσσια πόλη Μπικίνι.

Από τότε που έκανε το ντεμπούτο της το 1999, η τηλεοπτική σειρά έχει σημειώσει τεράστια επιτυχία για το κανάλι κινουμένων σχεδίων Nickelodeon, το οποίο ανήκει στην αμερικανική εταιρεία Viacom.

Ο "Μπομπ ο Σφουγγαράκης: Έξω από τα Νερά του" έχει κερδίσει τον θαυμαστό μικρών και μεγάλων (ανάμεσά τους και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα), ενώ έχει δεχτεί και επικρίσεις από ακραία συντηρητικούς ακτιβιστές, οι οποίοι έχουν κατηγορήσει τη σειρά για κεκαλυμμένη προπαγάνδα υπέρ της ομοφυλοφιλίας.

"Ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης: Το Μιούζικαλ" είναι η δεύτερη θεατρική παράσταση για την οποία γράφει μουσική ο 68χρονος Μπάουι, ο οποίος απείχε από το προσκήνιο για μία δεκαετία προτού επιστρέψει το 2013 με το άλμπουμ "The Next Day".

Ο καλλιτέχνης έγραψε τη μουσική για την παράσταση "Lazarus", η οποία θα κάνει πρεμιέρα τον Νοέμβριο στη θεατρική σκηνή Theatre Workshop της Νέας Υόρκης.

Η παράσταση είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του 1963 "Ο Άνθρωπος που έπεσε στη Γη" του Ουόλτερ Τέβις, το οποίο μιλάει για έναν εξωγήινο με ανθρώπινη μορφή, ο οποίος έρχεται στη Γη αναζητώντας νερό κι εθίζεται στο αλκοόλ και στην τηλεόραση.

Ο Μπάουι, ο οποίος έχει σπουδάσει ηθοποιός, πρωταγωνίστησε στην ομότιτλη κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου το 1976 για την οποία ωστόσο δεν είχε γράψει μουσική.

Άφησε ιστορία όταν εμφανίστηκε στο Μπρόντγουει, την περίοδο 1980-81, υποδυόμενος τον Βρετανό Τζόζεφ Μέρικ στον "Άνθρωπο Ελέφαντα".

Αυτή τη φορά, πάντως, δεν θα εμφανιστεί ούτε στον θεατρικό Μπομπ ούτε στο"Lazarus".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία