Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παγκόσμια κρίση στο χώρο τής Μόδας

Roberto Cavalli: Ο οίκος μόδας καταργεί 200 θέσεις εργασίας-Αποχωρεί ο διευθυντής δημιουργικού



Μιλάνο.-

Ο ιταλικός οίκος μόδας Roberto Cavalli ανακοίνωσε  την αποχώρηση του διευθυντή δημιουργικού, του Νορβηγού Πέτερ Ντούντας, ο οποίος ήταν στη θέση αυτή τους τελευταίους 18 μήνες, και μια μεγάλη αναδιάρθρωση του ομίλου με την κατάργηση 200 θέσεων εργασίας.

Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις μήνες από τον διορισμό του στη θέση του προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου του οίκου μόδας, και ο Τζιαν Τζιάκομο Φεράρις θέλει να περιορίσει τις δαπάνες κατά 30 εκατομμύρια ευρώ, "να επαναφέρει την εταιρία στην κερδοφορία έως το 2018 και να διασφαλίσει σταθερές προοπτικές για την ανάκαμψη της εταιρίας", τόνισε σε ανακοίνωση.

Η αποχώρηση του νορβηγού σχεδιαστή γίνεται στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης της εταιρίας.

Εκτός από την κατάργηση περίπου 200 από τις 672 θέσεις εργασίας, η αναδιάρθρωση μεταφράζεται με το κλείσιμο της έδρας του στυλιστικού τμήματος του Μιλάνου και τη μεταφορά όλων των λειτουργιών στο Οσμάνορο, κοντά στη Φλωρεντία. Προβλέπεται επίσης το κλείσιμο ή η μετεγκατάσταση καταστημάτων και μια ορθολογική οργάνωση της παραγωγής και της υλικοτεχνικής υποδομής.

"Η βιομηχανία της μόδας περνά δύσκολους καιρούς λόγω της μεγάλης μείωσης της κατανάλωσης σε ορισμένες σημαντικές αγορές και μιας σημαντικής μεταμόρφωσης που παρατηρείται στις δυναμικές του τομέα", εξηγεί ο Φεράρις.

"Σε αυτές τις συνθήκες, οι σημαντικές εταιρίες με ένα 'επιχειρηματικό πρότυπο' και μια αποδοτική οργάνωση, θα πρέπει ακόμη να επιβιώσουν. Σύμφωνα με την ανάλυσή μου για τον όμιλο, πιστεύω ότι ο Cavalli διαθέτει ό,τι είναι απαραίτητο για να πετύχει, αλλά οι δαπάνες πρέπει να είναι σύμφωνες με τον κύκλο εργασιών και αυτός είναι ο στόχος που θέλουμε να πετύχουμε".

Ο όμιλος είχε ανακοινώσει ήδη την αποχώρηση του διευθυντή δημιουργικού Πέτερ Ντούντας, ο οποίος διορίστηκε τον Μάρτιο του 2015 διαδεχόμενος τον 75χρονο Ρομπέρτο Καβάλι.

"Η κολεξιόν άνοιξη-καλοκαίρι 2017 που παρουσιάστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου ήταν η τελευταία που σχεδιάστηκε από τον Πέτερ Ντούντας για τον οίκο Roberto Cavalli. Σε αυτή τη διαδικασία μετάβασης και μετασχηματισμού, η στυλιστική ομάδα της φίρμας θα συνεχίσει να σχεδιάζει τις συλλογές", υπογράμμισε ο Φεράρις, διευκρινίζοντας ότι το όνομα του νέου διευθυντή δημιουργικού θα ανακοινωθεί εν ευθέτω χρόνω.

Πριν αναλάβει τη θέση αυτή, ο Ντούντας ήταν συνεργάτης του Ζαν-Πολ Γκοτιέ και του Κριστιάν Λακρουά, είχε επί επτά χρόνια την καλλιτεχνική διεύθυνση του οίκου Emilio Pucci, θυγατρικού του ομίλου LVMH, ενώ είχε ήδη συνεργαστεί με τον Ρομπέρτο Καβάλι μεταξύ 2002 και 2005.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία