Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το διάστημα 1-14 Ioυλίου

Θεατρικές παραγωγές από έξι χώρες παρουσιάζονται στο Διεθνές Φεστιβάλ Δάσους Θεσσαλονίκης



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.-Βίκυ Χαρισοπούλου

  Σύγχρονες θεατρικές προσεγγίσεις από την Πολωνία, τη Σλοβενία, τη Ρουμανία, την Ισπανία και το Ισραήλ, καθώς και μία ελληνική συμμετοχή από το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, συνθέτουν το πρόγραμμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Δάσους, που ξεκινά το ερχόμενο Σάββατο 1 Ιουλίου και θα διαρκέσει ως τις 14 Ιουλίου.

   Οι επτά θεατρικές παραγωγές (χρηματοδοτούνται μέσω του ΚΘΒΕ από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας 2014-2020 των ΕΣΠΑ) θα παρουσιαστούν στο Θέατρο Δάσους καθώς και στις κλιματιζόμενες αίθουσες της ΕΜΣ και του Βασιλικού Θεάτρου τής Θεσσαλονίκης.


   Στο -κλιματιζόμενο- θέατρο της ΕΜΣ, η πρεμιέρα του φεστιβάλ θα γίνει με το έργο του Γερμανού νομπελίστα θεατρικού συγγραφέα Gerhart Hauptmann (1862-1946) "Ρόουζ Μπερντ",  από το Σλοβένικο Λαϊκό Θέατρο Τσέλιε (Slovensko ljudsko gledališče Celje). Το έργο θα παρουσιαστεί το Σάββατο και την Κυριακή στο θέατρο της ΕΜΣ, με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.

   Ακολουθεί στο ίδιο κλειστό θέατρο (της ΕΜΣ), την Τρίτη 4 και την Τετάρτη 5 Ιουλίου, το θέατρο μαριονέτας από την Ισπανία "Ζero en conducta theatro" με την παράσταση "Αllegro ma non troppo" (ή, αν η αγάπη είναι τυφλή, γιατί μας κοιτάζει;).

   Στο θέατρο Δάσους, την Τετάρτη 5 και την Πέμπτη 6 Ιουλίου, το ιστορικό εθνικό θέατρο της Ρουμανίας "Ίων Λούκα Καρατζιάλε" παρουσιάζει την "Τρικυμία" του Σαίξπηρ με τον Ion Caramitru στον ρόλο του Πρόσπερο.

   Ακολουθεί, την Πέμπτη 6 και την Παρασκευή 7 Ιουλίου, στο φουαγιέ του θεάτρου της ΕΜΣ, το κουκλοθέατρο από το Ισραήλ, με το έργο "Plastic Heroes" (Πλαστικοί ήρωες) του Ariel Doron.

   Από την Πολωνία έρχονται δύο σημαντικές παραστάσεις. Τη Δευτέρα 10, την Τρίτη 11 και την Πέμπτη 13 Ιουλίου, το "Teatr Zar, Ινστιτούτο Γκροτόφσκι" παρουσιάζει το έργο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη "Medeas on getting across", στο Θέατρο της ΕΜΣ, ενώ την Τετάρτη 12 και την Πέμπτη 13 Ιουλίου, το ίδιο πολωνικό θέατρο (eatr Zar, Ινστιτούτο Γκροτόφσκι) παρουσιάζει το έργο "Αρμίν, αδερφή/ Armine, Sister", αφιερωμένο στην αρμενική, τον αρμενικό πολιτισμό και στη Γενοκτονία των Αρμενίων.

   Σε μία μόνο παράσταση, τέλος, το βράδυ της Πέμπτης 13 Ιουλίου, στο θέατρο Δάσους, το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει τον αποκλειστικά αντρικό, ωμό και βίαιο κόσμο του Ευρυπίδειου "Κύκλωπα" (σε μετάφραση Παντελή Μπουκάλα) σε ...αποκλειστικά γυναικεία διανομή, διερευνώντας αυτόν τον άκρως αντρικό κόσμο, μέσα από τη γυναικεία φύση. Η σκηνοθεσία είναι του Παντελή Δεντάκη.

   Όλες οι παραστάσεις (στους κλειστούς αλλά και τους ανοιχτούς χώρους: Θέατρο ΕΜΣ, Βασιλικό και θέατρο Δάσους) ξεκινούν στις 21.15 και τα εισιτήρια κοστίζουν 15 και 10 ευρώ.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία