Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μαρία Νούτσου - Manu: Η μούσα της Τέχνης

Γράφει η Δημοσιογράφος Ράνια Χαροπούλου



Aθήνα - Πηγή: https://difernews.gr

Ατίθαση, γοητευτική, θηλυκή, ανένταχτη, φυσικής ομορφιάς καλλονή, πολυτάλαντη, πολύστροφη, πολυεπίπεδη, πολυπράγμων, ξεχωριστή, πρωτοποριακή και αυθεντική.

Πολλοί την έχουν αποκαλέσει κορίτσι από το σύμπαν… εξωπραγματικό πλάσμα.

Και είναι λογικό καθώς συνδυάζει κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Την αγγελική ομορφιά, την νεότητα, τα ταλέντα, το ήθος, την ωριμότητα και την μόρφωση.

Είναι με λίγα λόγια… το κορίτσι χαμαιλέοντας.  Πότε αισθησιακή τραγουδίστρια τηςjazz της δεκαετίας του ’50,

Πότε η μούσα των φωτογράφων που θα ζήλευαν και οι μεγαλύτεροι οίκοι μόδας,

 Πότε η δυναμική δημοσιογράφος που γράφει με πάθος στις στήλες και τα άρθρα της για σοβαρά κοινωνικά προβλήματα  και τον πλανήτη Γη.

Πότε η ατίθαση Ροκ Όπερα περφόρμερ.

Πότε ως άλλη Μαρία Κάλλας ερμηνεύοντας το πολυαγαπημένο μας«O mio BabbinoCaro”,

Πότε η επαναστάτρια ποιήτρια και στιχουργός με στοχαστική και βαθιά σκέψη,

Πότε η  ηθοποιός που ονειρεύεται το Hollywood και δεν είδε.

Η Μαρία Νούτσου-Manu ήρθε για να μείνει και …μην νομίζεται πως είναι η προτεραιότητά της αυτό.  Απλά… Μπορεί.

 Dif: Καλησπέρα Μαρία. 

Μ.Ν: Καλησπέρα και σας ευχαριστώ για την φιλοξενία στο υπέροχο site σας.

Dif: Η χαρά είναι δική μας που επιτέλους θα σε γνωρίσουμε καλύτερα…  Αλήθεια, ποια είναι πραγματικά η Μαρία Νούτσου-Manu;

Μ.Ν:  Είναι αυτή που μπορεί να είναι και αυτή που θέλει να γίνει.

Dif: Μπορείς, λοιπόν, να είσαι όλα όσα ξέρουμε και μάθαμε για εσένα. Ποια όμως θέλεις να γίνεις;

Μ.Ν: Ωραία ερώτηση… Ας πούμε πως θέλω να καταφέρω να  γίνω  αληθινός  Άνθρωπος μέσα από την πορεία που λέγεται «ζωή».

Dif: Ποιες είναι οι πιο βαθιές σου επιθυμίες και ποιοι οι στόχοι σου;

Μ.Ν:  Παράλογο αλλά θα σου πω πως δεν έχω ιδιαίτερα βαθιές επιθυμίες. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να καταφέρω να κρατήσω τις αξίες και τα ιδανικά μου σε έναν κόσμο που «φλερτάρει» με την ασυδοσία και το ψέμα. Στόχος μου είναι να προσφέρω όσο περισσότερο μπορώ με όποιο ταλέντο διαθέτω  στον κόσμο και να το προσφέρω όσο πιο «καθαρό» και «χρήσιμο» ψυχικά γι’ αυτούς γίνεται.

Δεν θέλω να κατ(αναλωθώ).  (Γέλια) Θέλω να διανθίσω  όσο μπορώ και εγώ τον κόσμο αυτό. Το αν αυτό έχει άνοδο η επιτυχία θα το δείξει  ο καιρός και αν έρθει ήρθε.

Dif: Πράγματι μαζί σου μπορεί κάποιος να ταξιδέψει και αυτό το κατάφερες ήδη από την αρχή της συζήτησής μας… Για όσους δεν γνωρίζουν ποια είναι η Μαρία Νούτσου-Manu πες  μας  από πού κατάγεσαι με τι ξεκίνησες και μέχρι που έφτασες ως τώρα.

Μ.Ν: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Παρόλο που είχα μεγάλη αγάπη στις τέχνες από τα 6 κιόλας μου χρόνια όπως ήταν το τραγούδι, ο χορός, το θέατρο, οι μεταμφιέσεις, οι μιμήσεις, η ποίηση αποφάσισα να σπουδάσω Δημοσιογραφία και σύντομα μέσα από τον δρόμο του ρεπορτάζ και της εφημερίδας οδηγήθηκα στην τεράστιά μου αγάπη που δεν είναι άλλο από το τραγούδι.

Έκτοτε όλα πήραν τον δρόμο τους και φτάσαμε αισίως στο σήμερα.

Dif: Ο δρόμος αυτός ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα ή αγκάθια;

Μ.Ν: Κοίτα, θα ήμουν αχάριστη εάν έλεγα πως ήταν μόνο με αγκάθια και υπερφίαλη αν σου έλεγα μόνο με ροδοπέταλα… Ήταν ,λοιπόν, μία διαδρομή με γλυκόξινη σάλτσα.

Πότε φαντασμαγορική , γενναιόδωρη και πότε ταπεινωτικά δύσκολη και πολλές φορές άδικη. Αλλά σίγουρα διδακτική.

Dif: Μίλησέ μας παραπάνω γι αυτό.  Μπορεί ένα κορίτσι σήμερα που δεν έχει ξεπεράσει την φρέσκια δεκαετία των 20 με όλα τα χαρίσματα που διαθέτεις και εσύ να επιζήσει στον χώρο της σόουμπιζ;

 Αν ναι τι συμβουλή θα έδινες στα νέα παιδιά που μας διαβάζουν τώρα;

Μ.Ν:  Δεν είμαι σε θέση να δώσω συμβουλές γιατί ακόμη αναζητώ και εγώ την «Ιθάκη» που θα με οδηγήσει στον ιδανικό εαυτό μου.  Θα τους πω όμως να ακούσουν την καρδιά τους.  Όχι το μυαλό τους και όχι τους άλλους ανθρώπους. Και τότε με ότι και αν ασχοληθούν θα πετύχουν.

Θέλει τόλμη αλλά και σύνεση. Θέλει  τρέλα αλλά και μέτρο. Σίγουρα να μην χαθούν στα εφήμερα γούστα και τα υλικά αγαθά και να μην επαναπαυτούν ποτέ πιστεύοντας πως έφτασαν κάπου ανεξάρτητα με ότι τους λένε οι άλλοι. Τέλος θα τους αφιερώσω τους στίχους από το αγαπημένο μου τραγούδι το «δίχτυ» της Ελένης Βιτάλη με πολύ αγάπη.

Dif: Φαίνεται από τον τρόπο της σκέψης σου πως είσαι άτομο που δεν ζει στην τύχη και είναι εξαιρετικά προσγειωμένο. Πως τα καταφέρνεις παρά τους έντονους πειρασμούς που ζούμε ως κοινωνία και το νεαρό της ηλικίας σου;

Μ.Ν: Όπως σου είπα νωρίτερα αναζητώ το ουσιώδες για εμένα και όχι το πυροτέχνημα που θα με κάνει να ξεχαστώ από τα όποια προβλήματα.

Κανένας δεν είναι τέλειος και αυτό είναι το ωραίο. Κουράστηκα με τα πλαστικά πρότυπα και δεν αναφέρομαι μόνο για τα είδωλα του καλλιτεχνικού χώρου αλλά σε όλους τους τομείς. Με τρομάζει η ψεύτικη τελειότητα.

Dif: Πως η Μαρία από την δημοσιογραφία ξεπήδησε στο τραγούδι;

Μ.Ν: Ήταν ένα όνειρο ζωής και ψυχής. Το τραγούδι όπως και πολλά άλλα που σου ανέφερα με συντρόφευαν σχεδόν από πάντα. Ο λόγος που προτίμησα την δημοσιογραφία ήταν γιατί δεν εμπιστευόμουν τον χώρο τον καλλιτεχνικό και τους ανθρώπους του. Οπότε προτίμησα να φυλάξω το πάθος μου στην άκρη και να ασχοληθώ επαγγελματικά με την άλλη μου αγάπη την δημοσιογραφία. Τελικά όμως ο Θεός είχε άλλα σχέδια…

Dif: Μίλησέ μας γι’ αυτά.

Μ.Ν: Τελειώνοντας την σχολή μου έκανα πρακτική σε μία εξαιρετική και επιτυχημένη εναλλακτική e-εφημερίδα  και έπειτα ανέλαβα προς τιμήν μου  την αρχισυνταξία της. Μέσα από εκεί ακολούθησαν οι τηλεοπτικές εκπομπές , το ραδιόφωνο και σύντομα ξετυλίχτηκαν και τα καλλιτεχνικά μου ταλέντα όπως το τραγούδι, η ηθοποιία, το μόντελινγκ, η στιχουργία,  η ποίηση.

Και όλα αυτά τα οφείλω σε έναν σπουδαίο άνθρωπο του χώρου που αργότερα έγινε ο μάνατζέρ μου.

Πιο συγκεκριμένα, μία μέρα επιστρέφαμε από γύρισμα ,όταν ακόμη ασχολιόμουν μόνο με την δημοσιογραφία και εκεί σιγοτραγούδησα στο αυτοκίνητο. Να σημειωθεί πως ακόμη δεν του είχα αναφέρει την σχέση μου με το τραγούδι.

Εκείνος , λοιπόν, σταμάτησε και μου είπε ξανα τραγούδα σε παρακαλώ. Ακολούθησαν τα στούντιο ηχογραφώντας γνωστές επιτυχίες του χθες και του σήμερα αλλά και δικά μου τραγούδια, οι φωτογραφήσεις με γνωστούς φωτογράφους του χώρου της μόδας, τα βίντεο κλιπς , η θεατρική σχολή και μία σειρά από ζωντανές εμφανίσεις σε γνωστούς χώρους της Θεσσαλονίκης.

Dif: Ήταν πράγματι το «βάπτισμα» της μούσας Μαρία…

(Γέλια)

Μ.Ν: Σίγουρα ένα από τα πιο δυνατά μου «συμβόλαια» ζωής αν όχι το πιο δυνατό.

Dif: Μου ακούγεται σαν την ιστορία της σταχτοπούτας. Μία ζωή σαν παραμύθι…

Μ.Ν: Όταν πιστεύεις αγνά στο καλύτερο με ελπίδα και ταυτόχρονα πολύ δουλειά τότε ναι το παραμύθι θα σε βρει και θα σε ανταμείψει και γι’ αυτό αισθάνομαι ευγνώμον και ευλογημένη.

Dif: Πρόσφατα απολαύσαμε την συμμετοχή σου στο XFactor με μεγάλη επιτυχία από τους κριτές. Παρ’ όλα αυτά απορήσαμε όλοι μας γιατί αυτό το κορίτσι , που όπως θα δούμε και στο βίντεο παρακάτω έκανε πάταγο, δεν προχώρησε στα liveshows. Θέλεις να μας μιλήσεις γι’ αυτό;

Μ.Ν:  Και ερχόμαστε στην γλυκόξινη σάλτσα που σου έλεγα…(Γέλια)

Με έντονη παρότρυνση των ανθρώπων μου αποφάσισα να λάβω συμμετοχή και προχώρησα μέχρι  και  το λεγόμενο «chair challenge» που καθόριζε το ποιοι θα περάσουν στα live.

Η εμπειρία ήταν αρκετά επίπονη, σκληρή, γεμάτη από ψυχικές και σωματικές δοκιμασίες και αρκετά «πλαστική».  Πράγματι, τα λόγια των κριτών στο «bootcamp»  ήταν υπέρ του δέοντος θετικά και εντυπωσιακά. Κάποιοι μιλούσαν  για το φαβορί ανάμεσά τους ακούγοντάς με. Δεν μπορώ να ξέρω τι προέκυψε στην πορεία σίγουρα όμως τα πράγματα δεν είναι όπως ο κόσμος ξέρει.

Dif: Μίλησε μας πιο συγκεκριμένα. Γιατί δεν είδαμε την συμμετοχή της Μαρίας στο “Chair Challenge» την στιγμή που όφειλαν να δείξουν και την δική σου συμμετοχή μιας και είχε γίνει ο πάταγος στο «bootcamp»;

Μ.Ν:  Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, όντως ήταν παράξενο να δείχνουν όλες τις άλλες συμμετοχές και με τα «ναι» και με τα «όχι» και να μην ανέβηκε τηλεοπτικά μόνο η δική μου συμμετοχή.  Οι συνθήκες είναι αρκετά επιφανειακές και  ψεύτικες γι αυτό θα ήθελα να μην επεκταθώ .

Dif: Τι θα έλεγες σε όσα άτομα θέλουν να λάβουν συμμετοχή;

Μ.Ν: Ως Μαρία και σύμφωνα με αυτό που βίωσα θα τους έλεγα πως αν το θέλουν πολύ και έχουν δυνατό στομάχι και ταλέντο να το προσπαθήσουν έστω για την εμπειρία της πίσω κάμερας και για να μάθουν πως κινείται το σύστημα.  Όσο για καταξίωση και  αναγνώριση θα τους έλεγα να μην ελπίζουν και πολλά γιατί στον χώρο μας ότι αγοράζεις είσαι.

Dif: Δηλαδή δεν μπορούν να ελπίζουν στο όνειρο;

Μ.Ν: Να ελπίζουν ναι. Να το πιστεύουν όχι. Κάποτε όποιος και αν ήσουν αν ήσουν αληθινό ταλέντο σε αναγνώριζαν και γινόσουν ευρέως γνωστός με την αξία σου. Σήμερα αρκεί μία γενναιόδωρη επιταγή στο YouTube ή την δισκογραφική εταιρεία για να σε πάει μπροστά με εκατομμύρια πληρωμένα views και  likes και με ένα χρυσοπληρωμένο τραγούδι και αυτό ακόμη για λίγα χρόνια αντοχής στο στερέωμα…

Dif: Και τώρα φτάνω στο δικό σου τραγούδι…Το «νοσταλγώ». Πώς προέκυψε;

Μ.Ν:  Το «νοσταλγώ» σε μουσική του Αντώνη Ζαφειρόπουλου και σε στίχους του Βασίλη Μανωλακάκη ήταν κυριολεκτικά μια ουρανοκατέβατη συνεργασία με λαμπρούς καλλιτέχνες. Είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή και προέκυψε εντελώς απρόοπτα.

Πολύ απλά χτύπησε το τηλέφωνό μου ο μουσικοσυνθέτης με  είχε ακούσει από το «YouTube»  είχε έτοιμο στίχο μου είπε αυτό το κομμάτι είναι κομμένο και ραμμένο για εσένα θέλεις να συνεργαστούμε; Και μόλις το άκουσα το λάτρεψα! Μπήκαμε στούντιο και σε τρεις ώρες είχαμε νεογέννητο τραγούδι.

Dif:  Απίστευτο. Ακούμε οι καλλιτέχνες να παλεύουν μήνες να τελειώσουν ένα τους τραγούδι και εσύ σε τρεις ώρες ηχογράφησες; Είσαι εξωπραγματική!

(Γέλια)

Μ.Ν: Η αλήθεια είναι πως είχαμε πολύ όμορφο κλίμα με τα παιδιά πράγμα που ευνοεί την συνεργασία και επειδή και εγώ είμαι πολύ χαλαρό άτομο εκ φύσεως και απεχθάνομαι το «τέλειο» με την έννοια της υπερβολικής προσπάθειας αλλά προτιμώ το ελεύθερο είχαμε ένα γρήγορο και θέλω να πιστεύω καλό αποτέλεσμα.

Dif: Το τραγούδι είναι απίστευτο και ουρλιάζει επιτυχία. Μου κάνει εντύπωση πως ακόμη δεν το ακούμε παντού.

Μ.Ν: Οι ανεξάρτητες παραγωγές έχουν το προσωπικό τους μπάτζετ. Που σημαίνει πως ο καθένας μας βάζει τα δικά του έξοδα για την προώθηση του single και όχι η δισκογραφική εταιρεία. Όποιο σταθμό λοιπόν επισκεφτήκαμε να το προωθήσει μας ζητούσαν υπέρογκα ποσά για λίγε προβολές του μέσα στο ραδιοφωνικό τους προγράμμα και αυτό ήταν φύσης αδύνατο. Παρόλα αυτά αγαπήθηκε από τον κόσμο και είχε αποδοχή ακόμη και αυτό μας αρκεί.

Dif: Έχεις γράψει και εσύ δικά σου τραγούδια;

Μ.Ν: Ναι έχω γράψει και αναρτήσει και δικό μου στίχο και μουσική.

Dif: Πολυεργαλείο λοιπόν όπως λένε οι Αμερικάνοι…

(Γέλια)

Μ.Ν: Ότι μπορούμε να κάνουμε και το αγαπάμε να το προσφέρουμε στον κόσμο και να μην το ξεχνάμε. Ακόμη και αν δεν μας φέρνει χρήματα.

Dif: Μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω πως είσαι αυτοδίδακτη μουσικά και φωνητικά.

Μ.Ν: Και όμως είναι αλήθεια. Θελήσαμε να κρατήσουμε την αυθεντικότητα στις ηχογραφήσεις μας και  να προσφέρουμε αληθινή και ζωντανή ηχογράφηση στον κόσμο ακόμη και αν αυτή είναι μέσα από στούντιο.

Dif: Όλες οι ηχογραφήσεις είναι ζωντανές;

Μ.Ν: Ναι όλες και αυτό γιατί είναι ένα τρόπος ζωής για εμένα. Όπως και στις φωτογραφήσεις μας εκτός από εξαιρετικά σπάνιες εξαιρέσεις είναι no photoshop.

Dif: Βλέποντάς τες αυτό είναι αδιανόητο.  Και σε συγχαίρω γι’ αυτό. Είναι δύσκολο να λες αυτή είμαι και να μην κρύβεσαι πίσω από την ιδανική εικόνα αλλά να παρουσιάζεις την αλήθεια σου έτσι ακριβώς όπως είναι. Που τυχαίνει να είναι…  καλύτερα και από την επεξεργασμένη εικόνα ή ηχογράφηση.

(Γέλια)

Μ.Ν: Ευχαριστώ πολύ. Τα μπράβο αξίζουν και σε όσους σεβάστηκαν την Μαρία και δεν με πίεσαν να γίνω κάτι που δεν είμαι.

Dif: Εμφανίζεσαι κάπου αυτό το διάστημα;

Μ.Ν: Όχι αλλά είμαι σε φάση νέων ξεκινημάτων και δημιουργιών. Θα έλεγα πως ξεκινάω ένα νέο ταξίδι…

Dif: Μαρία με αφορμή την νέα χρονιά που μας υποδέχτηκε τι θα ήθελες να ευχηθείς στους αναγνώστες μας;

Μ.Ν: Εύχομαι Ειρήνη στις ψυχές όλων μας, Υγεία, Αγάπη, Γαλήνη, Δημιουργία, Ευλογία, Ένωση, Επιτυχίες, Ωριμότητα και Φως στις ζωές μας.

Οι Έλληνες  θα πρέπει να σταθούμε πιο ενωμένοι και πιο ευαισθητοποιημένοι. Και λιγότερο αφελείς και ζηλιάρηδες. Να ξεφύγουμε από τα ψεύτικα στερεότυπα που μας θολώνουν το μυαλό και να θυμηθούμε τις ρίζες μας. Τότε υπάρχει ελπίδα.

Dif: Ευχαριστούμε Μαρία για την τόσο όμορφη συζήτησή μας. Ευχόμαστε να Επιτύχεις σε όλους σου τους στόχους και τις επιθυμίες και να γίνεσαι όλο και πιο δυνατή και φωτεινή-παράδειγμα προς όλους.

Μ.Ν: Εγώ σας ευχαριστώ για το βήμα.

Καλή Χρονιά σε εσάς και σε όλους τους αναγνώστες σας!

Που μπορείτε να βρείτε την Μαρία Νούτσου-Manu:

Facebook: https://www.facebook.com/ Marianoutsou.Official/?ref= settings

Official Web Site:  http://marianoutsou.gr/

Youtube Channel:  https://www.youtube.com/ channel/ UCCUKtBvMO0CbEKALUtFwcGQ

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία