Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μπο Σιλάι και Ντέβιντ Πετρέους, σκάνδαλα και αδυναμίες



Παρίσι - (Πηγή: Le Monde)

  Τρίζουν τα κόκαλα του Μάρκου Αντώνιου, που πλήρωσε ακριβά το
ειδύλλιό του με την Κλεοπάτρα. Δύο χιλιετίες αργότερα, από μια
καταπληκτική σύμπτωση, οι δύο μεγαλύτερες δυνάμεις του πλανήτη
βρέθηκαν αντιμέτωπες, σε κρίσιμες στιγμές, με δύο μεγάλα σκάνδαλα, στα
οποία ήταν αναμιγμένοι δύο φιλόδοξοι άνθρωποι, στην καρδιά της
εξουσίας.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο στρατηγός ε.α. Ντέιβιντ Πετρέους,
διευθυντής της CIA, οδηγήθηκε σε παραίτηση ύστερα από την αποκάλυψη
μιας εξωσυζυγικής σχέσης. Στην Κίνα, η πτώση του Μπο Σιλάι, ο οποίος
σκόπευε στις πιο υψηλές βαθμίδες της εξουσίας, προκλήθηκε από την
εμπλοκή της συζύγου του στη δολοφονία ενός βρετανού επιχειρηματία.

Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στις δύο αυτές υποθέσεις; Η αιώνια
ανθρώπινη φύση, που παγιδεύει και τα πιο μεγάλα πνεύματα στις
αδυναμίες τους. Η έλξη που ασκεί στην κοινή γνώμη το εκρηκτικό θέαμα
της πολιτικής ισχύος που συνοδεύεται από ιδιωτική ίντριγκα. Αλλά και
κάτι ακόμη, κάτι παράδοξο για δύο χώρες με τόσο ριζικά διαφορετικά
πολιτικά συστήματα: η προσπάθεια της εξουσίας να απομονώσει το
σκάνδαλο, για να κρύψει τις δικές της αδυναμίες. Αδυναμίες βαθιές και
θεμελιώδεις.

Επικεφαλής του κόμματος στην επαρχία Τσονγκτσίνγκ, ο 63χρονος Μπο
Σιλάι εφάρμοσε σ' αυτή τη γιγαντιαία μητρόπολη ένα καινοτόμο πείραμα
κοινωνικής διαχείρισης, καταπολέμησε τη διαφθορά, χωρίς να λείψει και
μια αναβίωση του μαοϊκού φολκλόρ. Μέλος του πολιτικού γραφείου του
κόμματος, ήθελε να αναρριχηθεί στους άγιους των αγίων, τη διαρκή
επιτροπή του πολιτικού γραφείου, αυτούς τους τύπους με τα σκούρα μπλε
κοστούμια και τις κόκκινες γραβάτες. Έκανε σε πολλούς γνωστές τις
φιλοδοξίες του. Και το κυριότερο, παρεξέκλινε από τον δρόμο που έχει
χαράξει το κόμμα για την αναρρίχηση των στελεχών. Η γυναίκα του ήταν
μια μεγαλοδικηγόρος και ο γιος τους σπούδασε στο Χάρβαρντ, αφού πέρασε
από τα καλύτερα βρετανικά σχολεία.

Η πτώση του ζεύγους ήταν εξίσου βίαιη με την άνοδό του. Η σύζυγος
του Μπο καταδικάστηκε σε θάνατο με αναστολή για τον φόνο του
διπλωμάτη. Κι εκείνος, αφού αποκλείστηκε από το πολιτικό γραφείο, την
κεντρική επιτροπή και το κόμμα, περιμένει τώρα τη δίκη του σε μια
μυστική τοποθεσία. Οι κατηγορίες δεν θα μπορούσε να είναι σοβαρότερες:
παράβαση της κομματικής πειθαρχίας, είσπραξη προμηθειών, εμπλοκή σε
πολλαπλά «εγκλήματα» και -κερασάκι στην τούρτα- «σύναψη ανάρμοστων
σεξουαλικών δεσμών με έναν αριθμό γυναικών».

Το σύστημα αποφάσισε να διαχειριστεί την υπόθεση όπως έκαναν πάντα
τα κομμουνιστικά κόμματα: σε κλίμα αδιαφάνειας. «Ο άνθρωπος του δρόμου
δεν χρειάζεται να γνωρίζει», εξήγησε ένας αξιωματούχος στη Μοντ. Όμως
ο άνθρωπος του δρόμου γνωρίζει περισσότερα απ' όσα νομίζει το
καθεστώς. Κι αυτό τον κάνει δύσπιστο.

Στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού, η πτώση του στρατηγού Πετρέους ήταν
ακόμη πιο απότομη από εκείνη του Μπο. Μετά το Αφγανιστάν, ο στρατηγός
ήθελε να γίνει αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, αλλά τον υποπτεύθηκαν
ότι εποφθαλμιούσε το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την
προεδρία. Ο Ομπάμα προτίμησε έτσι να τον διορίσει διευθυντή της CIA.
Αντίθετα με τον Μπο, η πτώση του Πετρέους έγινε κάτω από τους
προβολείς της διασημότητας. Ερευνώντας μια υπόθεση παρενόχλησης μέσω
e-mail, το FBI ανακάλυψε μια εξωσυζυγική σχέση του Πετρέους με τη
βιογράφο του, την Πόλα Μπρόουντγουελ. Ο πρόεδρος Ομπάμα ενημερώθηκε
την επομένη των εκλογών και δέχθηκε την παραίτηση του στρατηγού.

Ένα είναι σίγουρο: είναι καλύτερα να πέσεις σε δυσμένεια στις ΗΠΑ,
παρά στην Κίνα. Ο Πετρέους είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος και η
Μπρόουντγουελ θα γλιτώσει την ποινή του θανάτου. Μπορεί να εξαχθεί
όμως κι ένα άλλο συμπέρασμα. Στην Κίνα, ο χαοτικός χειρισμός της
υπόθεσης Μπο στιγμάτισε τη διαδικασία της διαδοχής: η άρνηση της
συζήτησης και της διαφάνειας είναι μια παραδοχή της αδυναμίας του
καθεστώτος. Οι εξαντλητικές λεπτομέρειες που συνόδευσαν την αποκάλυψη
της υπόθεσης Πετρέους θα έπρεπε, αντίθετα, να αποδειχθούν η υγιής
προσέγγιση, η ουσία του δημοκρατικού συστήματος. Μόνο που αυτή η
διαφάνεια δημιουργεί άλλου είδους ερωτήματα, προς το παρόν αναπάντητα:
υπό ποίους όρους το FBI μπορεί να υπεισέλθει στην ιδιωτική ηλεκτρονική
αλληλογραφία του διευθυντή της CIA; Μήπως το πραγματικό πρόβλημα δεν
είναι ότι ο Πετρέους απάτησε τη γυναίκα του, αλλά ότι ακολούθησε λάθος
στρατηγική και στους δύο πολέμους που διαχειρίστηκε; Γιατί στις
Ηνωμένες Πολιτείες, όλοι είναι υποχρεωμένοι να λογοδοτούν εκτός από
τους στρατηγούς;



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία