Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




 Ο Έλληνας "βρωμομετανάστης" επιστρέφει δριμύτερος στην κεντρική πολιτική σκηνή της Αυστραλίας



Μελβούρνη-(Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)

Τον φώναζαν «βρωμομετανάστη» (wog) στο σχολείο. Αν και γεννημένος στην Αυστραλία, όταν πρωτοπήγε σχολείο δεν ήξερε αγγλικά.

 

Σήμερα, η αξιωματική αντιπολίτευση της Αυστραλίας, ο συντηρητικός Συνασπισμός Φιλελευθέρων-Εθνικών, στηρίζεται σε ένα μεγάλο βαθμό πάνω του στην προσπάθειά του να κερδίσει την εξουσία στις εκλογές της 14ης Σεπτεμβρίου.

 

Αυτή είναι η δεύτερη φορά που ο ομογενής, γερουσιαστής πλέον, Αθανάσιος Συνοδινός, καλείται να βοήσει το Συνασπισμό Φιλελευθέρων-Εθνικών να κερδίσει τις εκλογές.

 

Η πρώτη ήταν το 1996 όταν ανέλαβε υπεύθυνος του γραφείου του αρχηγού της τότε αντιπολίτευσης Τζον Χάουαρντ.

 

Ο Χάουαρντ κέρδισε τις εκλογές το 1997, πέρασε στην ιστορία ως ο δεύτερος μακροβιότερος πρωθυπουργός στην ιστορία της Αυστραλίας με το Συνοδινό διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου.

 

Ο πατέρας του, Διονύσης Συνοδινός, ήταν ναυτικός και μέλος του Συνδικάτου των Ελλήνων Ναυτεργατών.

 

«Ήταν ένα αριστερό συνδικάτο αλλά ο πατέρας μου δεν ήταν κομμουνιστής» δηλώνει ο Συνοδινός και προσθέτει πως και η μητέρα του που έζησε το δράμα του ελληνικού εμφυλίου τον γαλούχησε «να απεχθάνεται τον ολοκληρωτισμό από όπου και αν προέρχεται. Από κυβερνήσεις, κόμματα, άτομα».

 

Υπερήφανος για την ελληνική καταγωγή του δήλωσε πρόσφατα ότι ποτέ δεν θα άλλαζε το ελληνικό ονοματεπώνυμό του με ένα αγγλοσαξωνικό, προκειμένου να ανέλθει ευκολότερα σε ανώτερα πολιτικά αξιώματα, αλλά ούτε και για άλλο λόγο, διότι αυτό θα ήταν άρνηση της καταγωγής του.

 

Οι συνάδελφοί του, αλλά και οι δημοσιογράφοι συμφωνούν ότι υπήρξε ο «πλέον ισχυρός Έλληνας της Αυστραλίας», αλλά και ως «ο πιο ισχυρός Αυστραλός του παρασκηνίου της πολιτικής».

 

Σημειώνουν πως εξακολουθεί να είναι «πανίσχυρος», τον χαρακτηρίζουν «ο Έλληνας» και σημειώνουν ότι συνδυάζει άριστη γνώση της οικονομίας, της πολιτικής αλλά και της λειτουργίας μιας κυβέρνησης και του δημοσίου.

 

Ως ενεργό μέλος της ομογένειας, επί σειρά ετών ασχολήθηκε με θέματα του Ελληνισμού όπως το Κυπριακό, το Σκοπιανό και το Πατριαρχείο, κάτι που μετέπειτα συνέχισε με διακριτικότητα λόγω της πολιτικής του θέσης.

 

Μιλώντας για την ελληνική καταγωγή του ο κ. Συνοδινός δήλωσε πρόσφατα: «Γεννήθηκα στο Νιουκάστλ της Αυστραλίας το 1957. Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, βρέθηκε στην Αυστραλία χωρίς να μπορεί να επιστρέψει στην Ελλάδα, ενώ αργότερα πήρε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις στον Ειρηνικό. Η μητέρα μου, επίσης από το Ληξούρι, ήρθε στην Αυστραλία το 1952, ενώ γνωρίζονταν από το χωριό.

Και οι δύο γονείς μου είχαν καταγωγή από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Άρα είμαι δύο φορές στενοκέφαλος», λέει με χιούμορ και γελώντας ο κ. Θανάσης Συνοδινός. «Έχω σχέσεις με την Ελλάδα και πηγαίνω κάθε τόσο στην Κεφαλονιά».

 

Στην Καμπέρα ήταν ενεργό μέλος και στέλεχος στην εκεί ελληνική κοινότητα πριν φύγει για την κεντρική πολιτική σκηνή. Ο ίδιος εξηγεί πως έγινε: «Σπούδασα οικονομολόγος και μετά το πανεπιστήμιο είχα πάει στην Καμπέρα, όπου εργαζόμουν για το αντίστοιχο υπ. Οικονομικών. Ήταν πριν από είκοσι χρόνια, το 1987, όταν είχα πάει να εργαστώ και είχα αποσπαστεί στη Βουλή. Ο Χάουαρντ τότε ήταν επικεφαλής της αντιπολίτευσης και είχε ανάγκη από οικονομικούς αναλυτές.

 

Κάποιος με είχε συστήσει τότε, γνωριστήκαμε και είπε ότι ήθελε να συνεργαστούμε. Ο κ. Χάουαρντ έγινε πρωθυπουργός και ύστερα από λίγο καιρό ανέλαβα τη διεύθυνση του Πρωθυπουργικού Γραφείου. Έμεινα για δέκα και πλέον χρόνια ως σύμβουλός του, περνούσαμε καλά και μου άρεσε η δουλειά με τα θέματα της πολιτικής αλλά και των εξωτερικών σχέσεων.

 

Στα τέλη του 2006 αποφάσισα να φύγω», λέει ο κ. Συνοδινός. Λίγο μετά την αποχώρησή του, η κυβέρνηση του Συνασπισμού των Φιλελευθέρων-Εθνικών έχασε τις εκλογές.

 

Ο ίδιος εργάστηκε αρχικά στην Goldman Sachs JBWere και στη συνέχεια στη National Australia Bank πριν επιστρέψει στην πολιτική αρχικά ως πρόεδρος του Φιλελεύθερου κόμματος της Νέας Νότιας Ουαλίας, της μεγαλύτερης αυστραλιανής πολιτείας και στη συνέχεια ως γερουσιαστής.

Μερικοί τον έβλεπαν και ως μελλοντικό πρωθυπουργό της Αυστραλίας αλλά από την γερουσία αυτό είναι αδύνατο. Είναι όμως πιθανότατο αν η παράταξή του κερδίσει τις εκλογές ο ίδιος να αναλάβει σημαντικό υπουργείο.-




 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία