Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο Άλαν Χένινγκ που εκτελέστηκε δι' αποκεφαλισμού από τους τζιχαντιστές ήταν ένας απλός οδηγός ταξί με μεγάλη καρδιά που είχε μεταβεί εθελοντικά στη Συρία για να βοηθήσει συγκλονισμένος από το δράμα των παιδιών της Συρίας



Μάντσεστερ

Ο Άλαν Χένινγκ που οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους αποκεφάλισαν ήταν ένας απλός οδηγός ταξί στο Μάντσεστερ, ένας άνθρωπος με μεγάλη καρδιά που ήθελε μόνο και μόνο να βοηθήσει τα παιδιά τα μεγάλα θύματα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία.

Ο 47χρονος πατέρας δυο εφήβων είχε πέσει θύμα απαγωγής από τους τζιχαντιστές τον περασμένο Δεκέμβριο στη Συρία όπου είχε μεταβεί εθελοντικά μόνο και μόνο για να προσφέρει τη βοήθεια του σε ένα στρατόπεδο προσφύγων του αιματηρού εμφυλίου πολέμου.

Η μοίρα του είχε προκαλέσει σημαντική διεθνή κινητοποίηση, ιδιαίτερα από τη μουσουλμανική κοινότητα της Βρετανίας, ενώ η σύζυγός του συνέχιζε όλον αυτόν τον καιρό να ικετεύει τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους να σώσουν τον άντρα της με συνεχόμενα σπαραξικάρδια βιντεοσκοπημένα μηνύματα.

Ο Χένινγκ ένας χαμογελαστός ευτραφής άντρας που είχε το προσωνύμιο «εργαλείο» για την εξαιρετική του σχέση με τις νέες τεχνολογίες, δεν ήταν «επαγγελματίας» ανθρωπιστής.

Συγκλονισμένος από τα δεινά του άμαχου πληθυσμού στη Συρία, αποφάσισε εθελοντικά να ενταχθεί σε μια φιλανθρωπική οργάνωση που ίδρυσαν μουσουλμάνοι φίλοι του με την επωνυμία «Aid4Syria». Η οργάνωση τον τίτλο της οποία ο Χένινγκ είχε αποτυπώσει με δερματοστιξία στο μπράτσο του, μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια, σε καταυλισμούς προσφύγων στη χώρα που μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο.

« Ο Άλαν ήταν ένας άνθρωπος της συμπόνιας» είπε στο βρετανικό Γκάρντιαν ο Τζαμίλ Κασίμ επίσης, οδηγός ταξί στο Μάντσεστερ και ένας από τους διοργανωτές των ανθρωπιστικών αποστολών που συμμετείχε ο Χένινγκ.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του βρετανικού τύπου, ο 47χρονος βρετανός ανθρωπιστής είχε κάνει τέσσερις επισκέψεις για παροχή βοήθειας στη Συρία. Όπως είπε δε ο Κασίμ ο Χένιγνκ επέμενε να συμμετάσχει και στην τελευταία ανθρωπιστική φάλαγγα πριν την απαγωγή του ενώ θα μπορούσε να περάσει ήρεμα την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων του 2013 με την οικογένειά του. «Θα μπορούσα να πω πολλές ιστορίες για τον Άλαν έναν μη μουσουλμάνο που βοήθησε μουσουλμάνους οι οποίοι υπέφεραν από αυτή τη σύγκρουση» πρόσθεσε ο Κασίμ.

Ο Χένινγκ περιγράφεται από τους φίλους ως «ένας άνθρωπος με μεγάλη καρδιά», που είχε επίσης συμμετάσχει ενεργά στην συγκέντρωση κεφαλαίων για να σταλεί ιατρικός εξοπλισμός και επισιτιστική βοήθεια στη Συρία. Ο Άλαν Χένιγκ έπεσε στα χέρια των τζιχαντιστών στις 20 Δεκεμβρίου όταν τα οχήματα της άτυπης ανθρωπιστικής αυτοκινητοπομπής που είχαν αναχωρήσει από το Ηνωμένο Βασίλειο έπεσαν σε ενέδρα ένοπλης ομάδας μετά τη διέλευση των τουρκικών συνόρων.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία