Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μόνικα Γουίτ: Η αμερικανίδα κατάσκοπος που αγάπησε ...το ισλάμ



ΠΗΓΕΣ: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Τhe Guardian, BBC

Πρώην πράκτορας της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ, η
39χρονη Μόνικα Γουίτ, έγινε γνωστή πρόσφατα καθώς διώκεται για
κατασκοπεία υπέρ του Ιράν.

Το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης υποστηρίζει ότι η Γουίτ
"αποκάλυψε στο ιρανικό καθεστώς ένα απόρρητο πρόγραμμα πληροφοριών
καθώς και την ταυτότητα ενός πράκτορα των αμερικανικών υπηρεσιών
πληροφοριών, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του" και έχει εκδοθεί σε βάρος
της διεθνές ένταλμα σύλληψης.

Ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με το παρελθόν της έχουν γίνει γνωστές.
Μια αφίσα που είχε κυκλοφορήσει στο παρελθόν το FBI για αγνοούμενα
πρόσωπα αναφέρει ως ημερομηνία γέννησης της Μόνικα Ελφρίντε Γουίτ την
8η Απριλίου του 1979 και ως τόπο γέννησής της το Ελ Πάσο του Τέξας και
σημειώνει ότι έχει εργαστεί ως καθηγήτρια αγγλικών είτε στο Αφγανιστάν
είτε στο Τατζικιστάν αλλά αγνοείται η τύχη της από το 2013.

Σύμφωνα με το βιογραφικό της σημείωμα, το οποίο έχει αναρτηθεί στην
ιστοσελίδα για ανεύρεση θέσεων εργασίας Indeed, η Μόνικα κατετάγη στην
Πολεμική Αεροπορία τον Δεκέμβριο του 1997. Ήταν μόλις 18 ετών όταν
εντάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία και έγινε "αναλύτρια κρυπτογραφικής
γλώσσας" υπηρετώντας σε μια μονάδα κατασκοπευτικών αεροπλάνων με έδρα
την Νεμπράσκα και με αντικείμενο την μετάφραση αποκρυπτογραφημένων
συνδιαλέξεων. Βάση της ήταν η Αεροπορική Βάση Offutt, όπου εργαζόταν
ως ειδικός στην περσική γλώσσα (φαρσί). Σύμφωνα πάντα με το βιογραφικό
της σημείωμα, το 2003 μετακινήθηκε στο τμήμα ειδικών ερευνών στην
Αεροπορική Βάση Άντριους στην Ουάσινγκτον, εκεί απ΄όπου απογειώνεται
το προεδρικό αεροσκάφος, το Air Force One.

Αναφέρεται επίσης ότι έχει πτυχίο από το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και
μεταπτυχιακό στις Σπουδές στη Μέση Ανατολή από το πανεπιστήμιο Τζορτζ
Ουάσινγκτον καθώς και πιστοποιητικό γλωσσομάθειας της φαρσί από το
Defense Language Institute της Καλιφόρνια. Επίσης εργάστηκε ως
εκπαιδευόμενη στο Πρόγραμμα Fulbright για το Ιράκ βοηθώντας φοιτητές
να βρουν υποτροφίες σε αμερικανικά πανεπιστήμια.

Το βιογραφικό της αναφέρει ακόμη ότι η Μόνικα έζησε και εργάστηκε σε
χώρες ανάμεσά στις οποίες το Ιράκ, το Κατάρ, η Ιορδανία, η Τουρκία, τα
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Τατζικιστάν και το Ιράν.

"Υπηρέτησα επί δέκα χρόνια στην Αεροπορία και συμμετείχα στους
πολέμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ" έγραφε η ίδια στην ιστοσελίδα
"Βετεράνοι του Ιράκ Κατά του Πολέμου". Έχοντας δει τόσο μεγάλη
διαφθορά και τη ζημιά που κάναμε τόσο στο Ιράκ όσο και στο Αφγανιστάν
και στην εικόνα των ΗΠΑ αποφάσισα ότι πρέπει να κάνω ό,τι περισσότερο
μπορώ για να βοηθήσω να διορθωθεί η κατάσταση".

"Ως κάποιος που υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό επί χρόνια, περίμενα
ότι αφότου ασπάστηκα το ισλάμ το δικαίωμά μου να επιλέγω τη θρησκεία
μου και τις πεποιθήσεις μου θα γινόταν σεβαστό. Ωστόσο, ένα μέλος του
αμερικανικού στρατού που ασπάζεται το ισλάμ δεν είναι κάτι που μπορεί
να αντέξει ο στρατός. Τα φοβάται αυτά τα άτομα", δήλωνε η Γουίτ.

Η επιθεώρηση Διεθνών Σχέσεων του πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον
δημοσίευσε δύο άρθρα της το 2012. Σε ένα από αυτά επικρίνει τις ΗΠΑ
επειδή καλούν τους γείτονες του Ιράν να διακόψουν τις σχέσεις τους με
την Τεχεράνη.

Σύμφωνα με το εις βάρος της κατηγορητήριο, στις αρχές του 2012 όταν
ασπάστηκε η Γουίτ το ισλάμ --μαζί με τον Σον Στόουν, τον γιο του
αμερικανού σκηνοθέτη Όλιβερ Στόουν-- η τελετή είχε μεταδοθεί από την
ιρανική τηλεόραση.

Η Γουίτ και ο Στόουν συμμετείχαν στην ίδια διάσκεψη στην Τεχεράνη, με
τίτλο "Hollywoodism", η οποία αναφερόταν στην ανηθικότητα της
αμερικανικής κινηματογραφικής κουλτούρας. Ομιλητές ήταν πολλοί
συνωμοσιολόγοι και διάφοροι αντικομφορμιστές από την Δύση.

Κάποια χρόνια αργότερα η ίδια δήλωνε σε ένα ειδησεογραφικό δίκτυο του
Μπανγκλαντές ότι μετά την εμπειρία της διάσκεψης, "είχα την ευκαιρία
να σκεφτώ περισσότερο για τον εαυτό μου και το μέλλον". "Αυτά τα
ερωτήματα με οδήγησαν στο ισλάμ: ποιος είναι ο κυριότερος σκοπός της
ζωής και γιατί θα πρέπει να τη ζήσουμε με τον καλύτερο τρόπο".

Σύμφωνα πάντως με τις αμερικανικές αρχές, οι διοργανωτές της διάσκεψης
ήταν στενά συνδεδεμένοι με το επίλεκτο σώμα των Φρουρών της
Επανάστασης και αυτού του είδους οι διοργανώσεις αποτελούσαν πρόσφορο
έδαφος για την στρατολόγηση κατασκόπων.

Στον μπαγκλαντεσιανό δημοσιογράφο η Γουίτ είπε ότι ξεκίνησε να
αμφισβητεί τον χριστιανισμό και τον άκρατο υλισμό της Δύσης όταν ήταν
ακόμη στο πανεπιστήμιο. Τότε ξεκίνησε και να ασχολείται ενεργά με το
κίνημα «Occupy Wall Street» το οποίο στρεφόταν εναντίον της απληστίας
του κόσμου των χρηματαγορών και της πολιτικής διαφθοράς.

Χρειάστηκε να περάσει ένας ακόμη μήνας αποστολής εγγράφων, υλικού από
την δουλειά της και "πληροφορίες για την θρησκευτική μεταστροφή της"
προς την Τεχεράνη για να της δοθεί το πράσινο φως από το Ιράν. Τελικά
επιβιβάστηκε σε πτήση για την Τεχεράνη.

"Κάνω έξοδο και την κάνω!! Πάω στο σπίτι μου", έγραφε στο τελευταίο
της email προτού χαθεί στα βάθη του Ιράν κι έκλεινε με ένα χαμογελαστό
emoji

 

 


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία