Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Εξοργισμένοι οι Αμερικανοί

Μηδέν φόρους στο κράτος από εταιρείες κολοσσούς, όπως η Αmazon
 



ΑΚΡΟΝ/ ΟΧΑΙΟ.-

Το παράδοξο θέμα που έχει εξοργίσει πολλούς Αμερικανούς οι οποίοι
πληρώνουν φόρους, την ίδια στιγμή που τεράστιες κερδοφόρες εταιρείες
δεν καταβάλουν ούτε ένα δολάριο και κάποιες μάλιστα παίρνουν και
επιστροφή χρημάτων, ανέδειξε σε πρωτοσέλιδό της η εφημερίδα «New York
Times».

Σε αποκαλυπτικό της παράδειγμα η εφημερίδα αναφέρει τον Κόλιν
Ρόμπερτσον (Colin Robertson) να αναρωτιέται γιατί αυτός πληρώνει
ομοσπονδιακούς φόρους για ένα εισόδημα $18.000 το χρόνο, που βγάζει
καθαρίζοντας χαλιά, ενώ ο τεχνολογικός γίγαντας Αmazon έχει...
επιστροφή φόρου.

Οι προβληματισμοί του γι’ αυτό το οικονομικό πεδίο, πρόσφατα ώθησαν
τον κ. Ρόμπερτσον να ενταχθεί στο τμήμα Ακρον των Δημοκρατών
Σοσιαλιστών Αμερικής. Σε μία συγκέντρωση του Απριλίου, καθώς μέλη
συζητούσαν για τον Καρλ Μαρξ και την λαιμαργία των εταιρειών για
σοκολατένια μπισκότα, η συζήτηση δεν άργησε να γυρίσει στην ανισότητα
εισοδήματος και πώς η κυβέρνηση βοηθάει τους πλούσιους να αποφεύγουν
τους φόρους.
«Ενα από τα ευεργετήματα της φορολογίας είναι να παίρνεις και να το
χρησιμοποιείς για το συλλογικό καλό», δήλωσε ο 25χρονος Ρόμπερτσον,
συγκρίνοντας το χαμηλό του εισόδημα με τα περίπου 150 δισ. δολάρια του
Τζεφ Μπέζος, του πλουσιότερου ανθρώπου στον Κόσμο και ιδρυτή της
Amazon.
«Θα μπορούσε να φορολογηθεί κατά 99,9% και ακόμη να του μείνουν
εκατομμύρια», είπε ο Ρόμπερτσον και «εγώ θα είμαι άστεγος».
Πρόκειται για ένα θέμα που αρκετοί προεδρικοί υποψήφιοι αναδεικνύουν,
με πρώτους τους γερουσιαστές Μπέρνι Σάντερς και Ελίζαμπεθ Γουόρεν,
καθώς ταξιδεύουν τη χώρα προεκλογικά, ωθούμενοι από μία αναφορά ότι 60
από τον κατάλογο Fortune 500 δεν πλήρωσαν φόρους για εταιρικά κέρδη 79
δισ. δολαρίων το 2018.
Η Amazon, που αναφέρεται πως θα ανοίξει ένα υποκατάστημα σε ένα
εγκαταλελειμμένο εμπορικό κέντρο στο Ακρον, προσλαμβάνοντας 500
ανθρώπους, πρωταγωνιστεί σε αυτή την αποφυγή φόρου. Πέρυσι, είχε
φορολογικό δείκτη κάτω από το μηδέν, λαμβάνοντας δηλαδή επιστροφή
φόρου για ένα εισόδημα 10,8 δισ. δολαρίων.
Για δεκαετίες, κερδοφόρες εταιρείες έχουν μπορέσει να αποφεύγουν
εταιρικούς φόρους. Αλλά ο κατάλογος αυτών που πληρώνουν μηδέν φόρους
διπλασιάστηκε τον περασμένο χρόνο, ως αποτέλεσμα των παροχών στο
φορολογικό νόμο του προέδρου Τραμπ το 2017, που διεύρυνε τις
φορολογικές ελαφρύνσεις και τους μειωμένους φορολογικούς συντελεστές
στο εταιρικό εισόδημα.
«Αmazon, Netflix και δεκάδες άλλες μεγάλες εταιρείες, ως αποτέλεσμα
του φορολογικού νόμου του Τραμπ δεν πληρώνουν ομοσπονδιακούς φόρους»,
δήλωσε τον Απρίλιο ο κ. Σάντερς σε μία συζήτηση που διοργάνωσε το «Fox
News». «Νομίζω πρόκειται για ντροπή».
Η ικανότητα των εταιρειών να διαπραγματεύονται τη φορολογία τους
αποτελεί από μακρόν στόχο κριτικής των Δημοκρατικών και αυτή η
προεδρική εκστρατεία δεν αποτελεί εξαίρεση, ιδίως μεταξύ των αριστερών
υποψηφίων που υποστηρίζουν ότι οι εταιρείες θα πρέπει να λογοδοτούν
για την ανισότητα και τις επιπτώσεις της στους χαμηλού και μεσαίου
εισοδήματος εργαζόμενους.
Αν και αμφότερα τα δύο κόμματα επεδίωξαν να μειώσουν το ποσοστό
φορολογίας των εταιρειών κατά την τελευταία δεκαετία -ο πρόεδρος
Μπαράκ Ομπάμα πρότεινε τη μείωση από το 35% στο 28%- οι Ρεπουμπλικανοί
το 2017 το μείωσαν στο 21%, πέρα από την επέκταση ορισμένων γενναίων
φορολογικών ελαφρύνσεων.
Ο νέος νόμος επιτρέπει την άμεση εξαίρεση των κεφαλαιουχικών δαπανών,
για παράδειγμα, προκειμένου για επενδύσεις. Αυτός είναι ένας από τους
βασικούς λόγους που οι εταιρείες δεν πληρώνουν ομοσπονδιακούς φόρους,
σύμφωνα με την έκθεση.
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία