 |
|
|  Παρασκευή 29/1
----------------------------------------
Κλίμα/Περιβάλλον
----------------------------------------
ΝτιΚάπριο και Πάπας μαζί κατά της κλιματικής αλλαγής
----------------------------------------
ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ.-
Μία δεκαπεντάλεπτη συνάντηση είχε ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο με τον Πάπα Φραγκίσκο, στο Βατικανό. Οι δυο τους συζήτησαν για την προστασία του περιβάλλοντος και την υπερθέρμανση του πλανήτη. Σύμφωνα με το Ε! News, ο υποψήφιος για Όσκαρ ηθοποιός, μόλις έφτασε στο Βατικανό είπε στα ιταλικά: «Παναγιότατε, σας ευχαριστώ που μου με δεχτήκατε να μιλήσουμε» και φίλησε το δαχτυλίδι του Πάπα.
Ο ηθοποιός συνοδευόταν από τον πατέρα του, Τζορτζ ΝτιΚάπριο και τον προεδρεύοντα του ιδρύματος Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Μιλούτιν Γκάτσμπι, αφού σκοπός της επίσκεψης ήταν να συζητήσει με τον Πάπα, τους τρόπους συνεργασίας μεταξύ του φιλανθρωπικού ιδρύματος και του Βατικανού για τα θέματα της κλιματικής αλλαγής.
Στη συνέχεια ο ΝτιΚάπριο προσέφερε στον ποντίφικα ένα βιβλίο με έργα του 15ου αιώνα, του Ολλανδού ζωγράφου Ιερώνυμου Μπος και του έδειξε το τρίπτυχο του καλλιτέχνη με τίτλο «Ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων», αντίγραφο του οποίου ήταν κρεμασμένο πάνω από το κρεβάτι του όταν ήταν παιδί. Το τρίπτυχο απεικονίζει στον αριστερό πίνακα τον επίγειο Παράδεισο, τον Άνθρωπο- Δέντρο στον κεντρικό και την μουσική Κόλαση στον δεξιό πίνακα. «Σαν παιδί δεν μπορούσα να καταλάβω το τι απεικόνιζε αυτό το έργο, αλλά μέσα από τα παιδικά μου μάτια έβλεπα ότι αντιπροσώπευε έναν πλανήτη, την ουτοπία που μας είχε δοθεί, τον υπερπληθυσμό, τις υπερβολές, και στο τρίτο φύλλο που βλέπουμε τον μαυρισμένο ουρανό, αντιπροσωπεύει για μένα αυτό που συμβαίνει στο περιβάλλον».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
