 |
|
|  Εξω πάμε καλά
-----------------------------------------
ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ.-(Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης/Πέμπτη Ωρα 6.19μμ)
Η πλουσιότερη γυναίκα του κόσμου, η Αυστραλή Τζίνα Ράινχαρτ είδε την περιουσία της να μειώνεται κατά το ένα τρίτο πέρυσι λόγω της κρίσης που εμφανίστηκε στην αυστραλιανή εξορυκτική βιομηχανία.
Αν και έχασε συνολικά 7 δισεκατομμύρια δολάρια η κ. Ράινχαρτ με μια περιουσία 22 δισεκατομμυρίων δολαρίων παραμένει η πλουσιότερη γυναίκα της Αυστραλίας.
Στη δεύτερη θέση των 200 πλουσιοτέρων Αυστραλών που δημοσιεύει το οικονομικό περιοδικό BRW είναι ο Φρανκ Λόουι με 6,87 δισεκατομμύρια δολάρια και στην τρίτη θέση με 6 δισεκατομμύρια δολάρια ο Τζέιμς Πάκερ.
Σημειώνεται πως επτά ομογενείς περιλαμβάνονται στον κατάλογο των 200 πλουσιοτέρων Αυστραλών που δημοσιεύει το αυστραλιανό οικονομικό περιοδικό BRW.
Πλουσιότερος Έλληνας της Αυστραλίας είναι ο πρώην ιδιοκτήτης της Παναχαϊκής Κώστας Μακρής με 900 εκατομμύρια δολάρια. Τα προηγούμενα χρόνια ο κ. Μακρής ήταν ο μοναδικός ομογενής δισεκατομμυριούχος. Ο Κώστας Μακρής και ο γιός του Ρος είναι οι μεγαλύτεροι ιδιοκτήτες ακινήτων στη Νότιο Αυστραλία και όχι μόνο. Πρόσφατα ο κ. Μακρής αγόρασε και το Marina Mirage στο Gold Coast του Κουίνσλαντ.
Ο ομογενής επιχειρηματίας μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1963. Δούλευε αρχικά στα χυτήρια και αργότερα αγόρασε μια αλυσίδα μαγαζιών Fast Food, μεταπηδώντας στη συνέχεια στον κλάδο των ακινήτων. Το πρώτο εμπορικό κέντρο το αγόρασε με τις εισπράξεις από την πώληση των μαγαζιών Fast Food στη δεκαετία του 1980. Σήμερα έχει πολλά εμπορικά κέντρα, το Optus House στην Αδελαΐδα και το Bonnyridge Plaza στα περίχωρα του Σίδνεϊ, ενώ έχει και επιχειρήσεις στην Ελλάδα, όπου συχνά χαίρεται τη θάλασσα με το πανάκριβο γιοτ του, Ouzo Palace.
Ο Ρος Μακρής άρχισε να εργάζεται με τον πατέρα του το 1987 και ίδρυσε την εταιρεία Precision Investment Corporation το 1995, σαν δικό του όχημα επενδύσεων. Το πρώτο του ακίνητο ήταν ένα εμπορικό κέντρο που απέκτησε από τον πατέρα του. Εξακολουθεί να εργάζεται μαζί με τον πατέρα του στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας τους, αλλά διατηρούν χωριστές επιχειρήσεις. Τα σχέδια τους είναι τώρα η ανάπτυξη των εμπορικών τους κέντρων, για να αυξήσουν το ωφέλιμο εμβαδόν τους. Μακρόχρονα θα στραφούν και σε άλλες πολιτείες.
Στη δεύτερη θέση, από ελληνικής πλευράς, βρίσκεται ο Κέρι Χαρμάνης με 590 εκατομμύρια δολάρια. Ο κ. Χαρμάνης έχει μια συμβουλή για όλους που θέλουν να πετύχουν. «Να αφιερώνουν, τουλάχιστον, δέκα λεπτά κάθε μέρα για... ήσυχο προσωπικό διαλογισμό».
Στην 3η θέση βρίσκεται ο Θόδωρος Καρύδης, του οποίου η περιουσία ανέρχεται στα 490 εκατομμύρια δολάρια που διαθέτει καταστήματα λιανικής πώλησης ποτών. Η αύξηση οφείλεται κυρίως από τις επενδύσεις στα ακίνητα.
Ακολουθεί η οικογένεια Σταμούλη που ίδρυσε ο Σπύρος Σταμούλης, με επικεφαλής τώρα τον γιο του Χάρη Σταμούλη. Η περιουσία ανέρχεται στα 480 εκατομμύρια δολάρια.
Στην 5η θέση βρίσκεται ο Νικ Πολίτης με 360 εκατομμύρια δολάρια.
Στην 6η θέση των ομογενών κροίσων είναι ο Γιώργος Κούκης με περιουσία 320 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο κ. Κούκης, που γεννήθηκε στη Χαλκίδα και μεγάλωσε στην Αυστραλία, είναι ιδιοκτήτης τεχνολογικής εταιρείας με έδρα την Ελβετία. Βασικός μέτοχος της εισηγμένης στο Χρηματιστήριο της Ζυρίχης εταιρείας "Temenos", κ. Γιώργος Κούκης είναι, σύμφωνα με το έγκριτο ελβετικό οικονομικό περιοδικό "Bilanz", ο πέμπτος πλουσιότερος Ελληνας της Ελβετίας.
Και στην 7η θέση είναι ο, γεννημένος στην Κεφαλονιά, ταξιδιωτικός πράκτορας της Μελβούρνης Σπύρος Αλυσανδράτος με 285 εκατομμύρια δολάρια.
Στον κατάλογο δεν αναφέρεται η οικογένεια Πασπάλη που πέρυσι ήταν στην 2η θέση με μια περιουσία που ανερχόταν στα 900 εκατομμύρια δολάρια πέρσι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
