 |
|
|  Παρασκευή 18/3
----------------------------------------
Ανθρώπινα...
----------------------------------------
Η πραγματική φιλία στα δύσκολα φαίνεται-Γυναίκα από τη Ρουμανία δώρισε το νεφρό της στη φίλη της από τα Τρίκαλα
----------------------------------------
Κείμενο Αγγέλα Φωτοπούλου
Ο πραγματικός φίλος στις δύσκολες στιγμές φαίνεται και αυτό το απέδειξε έμπρακτα μία 55χρονη γυναίκα από τη Ρουμανία, η οποία έδωσε το ένα νεφρό της στη συνομήλικη φίλη της από τα Τρίκαλα, που έκανε αιμοκάθαρση εδώ και εννέα χρόνια. Η μεταμόσχευση πραγματοποιήθηκε πριν από 15 ημέρες στην Κλινική Μεταμοσχεύσεων του ΑΠΘ στο Ιπποκράτειο και η ασθενής αναμένεται να πάρει εξιτήριο σύντομα, ενώ η δότης χαίρει υγείας και συνεχίζει φυσιολογικά τη ζωή της.
«Σήμερα, η "βεντάλια" στο θέμα των μεταμοσχεύσεων έχει ανοίξει, καθώς ο νόμος 3984/2011 προβλέπει μεταμοσχεύσεις από συγγενείς εξ αίματος μέχρι τέταρτου βαθμού, από συγγενείς εξ αγχιστείας μέχρι δεύτερου βαθμού, από σύζυγο σε σύζυγο και από συναισθηματικά συνδεόμενο δότη με δικαστική απόφαση και επίσης μεταμόσχευση από αμοιβαία δωρεά οργάνων, δηλαδή χιαστή δωρεά. Εμείς, στο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης κάναμε την πρώτη μεταμόσχευση από συναισθηματικό δότη, όπως προβλέπει ο νόμος 3984, από φίλη που έδωσε το νεφρό της σε ασθενή που έκανε εννέα χρόνια αιμοκάθαρση σε επαρχιακή μονάδα τεχνητού νεφρού. Ήδη, συμπληρώθηκαν 15 ημέρες από τη μεταμόσχευση και η λήπτης πάει πάρα πολύ καλά, έχει μία πάρα πολύ καλή νεφρική λειτουργία και αναμένεται τις επόμενες μέρες να πάρει εξιτήριο» δήλωσε ο νεφρολόγος, διευθυντής ΕΣΥ στην Κλινική Μεταμοσχεύσεων του ΑΠΘ, Γρηγόρης Μυσερλής.
Για να γίνει η δωρεά χρειάστηκε χρονικό διάστημα οκτώ μηνών μέχρι να εκδοθεί δικαστική απόφαση, να τελεσιδικήσει και στη συνέχεια να ενημερωθεί ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων και να δώσει την άδεια. «Όταν γίνεται δωρεά από ζώντα δότη, εκείνο το οποίο εξετάζουμε είναι η καλή νεφρική λειτουργία και η κλινική υγεία του δότη, ο οποίος μετά τη δωρεά ζει μία φυσιολογική ζωή και δεν έχει κανένα πρόβλημα από πλευράς ποιότητας ζωής»πρόσθεσε ο κ. Μυσερλής.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
