 |
|
|  Τετάρτη Ωρα 10.04μμ
-----------------------------------------
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΗΠΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΟΥΣ
-----------------------------------------
ΔΑΜΑΣΚΟΣ/ΒΑΤΙΚΑΝΟ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Το καθολικό μοναστήρι στο οποίο λειτουργούσε ο πατέρας Πάολο Νταλ’ Όλιο, πολέμιος του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, ο οποίος δεν έχει δώσει σημεία ζωής το τελευταίο δίμηνο μετά την εξαφάνισή του στα βόρεια της χώρας, απηύθυνε έκκληση στη διεθνή κοινότητα «να αποποιηθεί κάθε μορφής βίας», ενώνοντας τη φωνή του με αυτήν των χριστιανών της χώρας που απεύχονται κάθε μορφής ξένη επέμβαση.
Η έκκληση, που μεταδόθηκε από το ιεραποστολικό πρακτορείο ειδήσεων του Βατικανού Fides, διατυπώθηκε από τον πατέρα Ζακ Μουράντ, ηγούμενο της Μονής του Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα (Ντέιρ Μαρ Μούσα), την οποία ίδρυσε ο πατέρας Νταλ’ Όλιο, 90 χλμ. βορείως της Δαμασκού.
«Βρισκόμαστε σε μία φάση ακραίων δεινών. Ευελπιστούμε πως οι δυτικές χώρες θα υιοθετήσουν μία σωστή θέση απέναντι σε αυτήν την τρομακτική κρίση στη Συρία», υπογράμμισε ο πατήρ Μουράντ στην ανακοίνωσή του.
«Η σωστή θέση σημαίνει αποποίηση κάθε μορφής βίας, να σιγήσουν τα όπλα, να μην μάχεται ο ένας τον άλλον, και να υπεραμύνονται και να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα», πρόσθεσε.
Η αδελφή Χόντα Φαντούλ , που μαζί με τον Ιταλό ιησουΐτη ιερωμένο ίδρυσαν από κοινού και τη γυναικεία μοναστική κοινότητα του Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα, της οποίας αποστολή είναι να φέρει κοντά τη μουσουλμανική και τη χριστιανική κοινότητα, ανέφερε μιλώντας στο Fides: «δεν μπορούμε να αποδεχθούμε (. . .) μία ένοπλη επέμβαση ξένων δυνάμεων».
Μία σειρά από εκκλήσεις συνεχίζουν να διατυπώνονται καθημερινά από τη χριστιανική κοινότητα—από το Βατικανό ως τους σημαντικότερους πατριάρχες της Μέσης Ανατολής.
Η πιο δραματική ήταν αυτή του Ιρακινού πατριάρχη Λουδοβίκου Ραφαήλ Σάκο: μία αμερικανική επέμβαση θα προκαλούσε «μία έκρηξη ηφαιστείου, η οποία θα συμπαρέσυρε το Ιράκ, τον Λίβανο, την Παλαιστίνη. Ίσως μάλλον κάποιος να επιθυμεί αυτό ακριβώς».
Δέκα χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, υπενθυμίζει το Ράδιο Βατικανό, «αυτή η χώρα μαρτυρά ακόμη από τις βόμβες, τα προβλήματα στην ασφάλεια, την αστάθεια, την οικονομική κρίση».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
