 |
|
|  Πέμπτη 13/4
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Champions League: "Δεν είμαστε ζώα". Ξέσπασμα Παπασταθόπουλου, Τουχέλ και παικτών της Ντόρτμουντ ενάντια στην UEFA
ESPN
«Νιώθω σαν ένα ζώο και όχι σαν ένας άνθρωπος». Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος απελευθέρωσε την πίεση που προκάλεσε η δολοφονική επίθεση στο πούλμαν που μετέφερε την αποστολή της Ντόρτμουντ στο «Signal Iduna». Μέσα σε μία έντονη συναισθηματική φόρτιση, ο διεθνής Έλληνας αμυντικός, ο προπονητής του Τόμας Τούχελ, αλλά και αρκετοί άλλοι παίκτες της Ντόρτμουντ, ξέσπασαν εναντίον της UEFA, μετά την ήττα (2-3) από την Μονακό, για την απόφαση διεξαγωγής του αγώνα, μόλις μία ημέρα μετά τις εκρήξεις, που είχαν ως συνέπεια τον τραυματισμό του Μπάρτρα. Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος, μιλώντας στο ESPN παραδέχθηκε το ποδόσφαιρο δεν ήταν στο μυαλό του.
«Καταρχήν είμαι χαρούμενος επειδή είμαι ζωντανός», είπε μιλώντας στη μεικτή ζώνη, μετά το τέλος του αγώνα. «Ήταν η πιο δύσκολη μέρα στη ζωή μου και εύχομαι κανείς να μην ζήσει μία ημέρα σαν και αυτή. Μετά από αυτά που συνέβησαν δεν είχα χώρο μέσα στο μυαλό μου για να σκεφτώ το παιχνίδι. Αυτοί στην UEFA πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είμαστε ζώα. Είμαστε άνθρωποι που έχουν οικογένειες και παιδιά στο σπίτι. Και δεν είμαστε ζώα. Είμαι χαρούμενος επειδή όλοι οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο είναι ζωντανοί», πρόσθεσε.
«Είναι πολύ δύσκολο να σκεφτείς και να παίξεις ποδόσφαιρο. Για όλους είναι δύσκολο να πάνε στην δουλειά . Ελπίζω ότι αυτό που μας συνέβη να μην συμβεί ποτέ σε κανέναν άλλον. Ελπίζω να ήταν η τελευταία φορά. Θα μιλήσουμε με τον πρόεδρο και με τον προπονητή μας. Αλλά δεν έχουμε άλλη λύση. Νιώθω αυτό που σας είπα πριν: Νιώθω σαν ένα ζώο και όχι άνθρωπος. Όποιος δεν το έχει ζήσει δεν μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλο ήταν για εμάς», συμπλήρωσε.
«Ο χρόνος είναι σημαντικός να ξεπεραστεί κάτι σαν αυτό, Οι παίκτες χρειάζονταν μια μέρα ακόμα για να συνέλθουν από την επίθεση, γιατί ήταν σοκαρισμένοι. Είμαστε άνθρωποι και αυτό που έγινε μας επηρέασε. Τώρα θέλουμε να επικεντρωθούμε για την επίτευξη του στόχου, να παίξουμε στα ημιτελικά. Είμαι ευχαριστημένος από την αντίδραση της ομάδας», είπε ο Τόμας Τούχελ.
Ο αμυντικός της Ντόρτμουντ Ματίας Γκίντερ πρόσθεσε: «Αυτό είναι το καλύτερο που έχω αισθανθεί τις τελευταίες 24 ώρες. Είμαστε χαρούμενοι που είμαστε ζωντανοί και θα μπορέσουμε να γυρίσουμε στο σπίτι. Μιλήσαμε με τους ανθρώπους που είναι επιφορτισμένοι αν υπήρχε κάτι που θα μπορούσαν να αλλάξουν γι 'αυτό, γιατί κανένας μας δεν ήθελε να παίξει , κάτι που ότι ο καθένας μπορεί να καταλάβει. Προσπαθήσαμε να κάνουμε τα πάντα με τον ίδιο τρόπο όπως κάνουμε συνήθως. Αλλά, προφανώς, κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί το παιχνίδι. Όλοι νιώσαμε από την έναρξη του αγώνα ότι αυτό δεν ήταν ένα κανονικό παιχνίδι για εμάς».
Ο συμπαίκτης Μάρτσελ Σμέτσερ συμφώνησε, λέγοντας: «Αποφασίστηκε ότι έπρεπε να παίξουμε . Εμείς θα επιθυμούσαμε πολύ, πάρα πολύ, να μπορούσε να βρεθεί μια άλλη ημερομηνία για τον αγώνα. Αν και αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη είναι αυτή η διοργάνωση, ξεχνάμε ότι είμαστε ακόμα άνθρωποι. Αυτό που συνέβη δεν είναι φυσιολογικό και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο».
Σε μια συγκινητική συνέντευξη στην τηλεόραση, ο Νούρι Σαχίν είπε: «Είναι δύσκολο να μιλήσω γι 'αυτό και είναι δύσκολο να βρω τις σωστές λέξεις. Είδαμε πολλές φορές στην τηλεόραση κάτι ανάλογο που ήταν πολύ μακριά από εμάς, ακόμη και όταν ήταν στην Κωνσταντινούπολη, που είναι στη χώρα μου. Το προηγούμενο βράδι νιώσαμε πως είναι να είσαι σε αυτή την κατάσταση. Δεν θέλω νιώσει έτσι άλλη φορά. Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν αυτό, αλλά μέχρι που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο δεν μπορούσα να σκεφτώ το παιχνίδι για να είμαι ειλικρινής.Δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί και όταν πήγα στο σπίτι, η γυναίκα μου και ο γιος περίμεναν μπροστά από την πόρτα. Τότε ένιωσα πόσο τυχεροί ήμασταν. Ξέρω ότι το ποδόσφαιρο είναι πολύ σημαντικό, αγαπάμε το ποδόσφαιρο, υποφέρουμε για το ποδόσφαιρο. Γνωρίζω ότι κερδίζουμε πολλά χρήματα και να έχουμε μια προνομιούχα ζωή, αλλά είμαστε άνθρωποι, υπάρχει κάτι τόσο πολύ μεγαλύτερο από το ποδόσφαιρο σε αυτόν τον κόσμο και το αισθάνθηκα. Όταν ήμουν στο πούλμαν, δεν μπορώ να ξεχάσω τα πρόσωπα, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά τα πρόσωπα. Ήταν απίστευτο».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
