 |
|
|  Τρίτη Ωρα 5.47μμ
------------------------------------------
Ένα νέο πολιτικό κόμμα στην Κίνα υπόσχεται να σώσει τον σοσιαλισμό και το Σύνταγμα
------------------------------------------
ΠΕΚΙΝΟ.-(Ξένα Πρακτορεία)
«Πολλοί ζητούν να γίνουν μέλη. Δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε όλες τις αιτήσεις». Αυτό λέει η κινέζα καθηγήτρια διεθνούς εμπορίου Ουάνγκ Ζενγκ, η οποία στις 6 Νοεμβρίου έκανε κάτι ασυνήθιστο. Ανακοίνωσε την ίδρυση ενός νέου πολιτικού κόμματος, σε μια χώρα όπου το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει όλη την εξουσία και δεν ανέχεται καμιά αντιπολίτευση.
Πόσοι ακριβώς ήρθαν σε επαφή με την Ουάνγκ για να ενταχθούν στο κόμμα Zhixiandang, που σημαίνει «Κόμμα του Ανώτατου Συντάγματος»;
«Δεν μπορώ να πω πόσοι ακριβώς. Πρέπει να κοιτάξω τους αριθμούς», λέει η Ουάνγκ σε τηλεφωνική της συνέντευξη στην εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς. Όπως λέει, αξιωματούχοι του πανεπιστημίου της προσπάθησαν να τη σταματήσουν. «Δεν με συμβούλεψαν απλώς να μην ιδρύσω το κόμμα», τονίζει. «Μου είπαν να μην το κάνω».
Η ίδρυση του Zhixiandang ανακοινώθηκε τρεις ημέρες πριν ξεκινήσει η Τρίτη Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος, το περασμένο Σάββατο. Η Ουάνγκ και μερικοί συνάδελφοί της έστειλαν ανοιχτές επιστολές στα εννιά επίσημα πολιτικά κόμματα της Κίνας (το ΚΚ και οκτώ μικρά «δημοκρατικά» κόμματα που έχουν συμβουλευτικό ρόλο), καθώς και στο Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο και την Πολιτική Συμβουλευτική Διάσκεψη του Κινεζικού Λαού, ένα συμβουλευτικό σώμα.
Είναι αυτός ένας ενδεδειγμένος τρόπος να ιδρυθεί ένα νέο πολιτικό κόμμα στην Κίνα; «Το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν έκανε επίσημη αίτηση εγγραφής όταν ιδρύθηκε», απαντά η Ουάνγκ. «Ήταν ένα επαναστατικό κόμμα!»
Η ίδρυση του νέου κόμματος δεν μπορεί να θεωρηθεί αμφισβήτηση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η Ουάνγκ διευκρίνισε στην αμερικανική εφημερίδα ότι ζήτησε από τον έκπτωτο πολιτικό Μπο Σιλάι να γίνει ο ισόβιος πρόεδρός του. Ο τελευταίος καταδικάστηκε πρόσφατα σε ισόβια κάθειρξη για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας.
Σύμφωνα με την Ουάνγκ, η δίκη του Μπο είχε πολιτικά κίνητρα. Και αυτό απαιτεί μια πολιτική απάντηση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
