Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Kυριακή 14/5

ΕΛΛΑΔΑ

Αποζημίωση 700.000 ευρώ με δικαστική απόφαση σε συγγενείς 21χρονου στρατιώτη που έχασε τη ζωή του κατά τη θητεία του



ΑΘΗΝΑ-Παναγιώτης Τσιμπούκης

Το Α' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας επικύρωσε εφετειακή απόφαση με την οποία το Δημόσιο υποχρεώθηκε να καταβάλει αποζημίωση περίπου 700.000 ευρώ σε συγγενείς 21χρονου στρατιώτη ο οποίος απεβίωσε από βαρύτατη κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Αναλυτικότερα, ο στρατιώτης Πυροβολικού είχε την ειδικότητα οδηγού οχήματος και κλήθηκε, ενόψει της επιθεώρησης που θα γινόταν την επόμενη μέρα να βοηθήσει να ρυμουλκηθεί ένα ανατρεπόμενο φορτηγό αυτοκίνητο (Μ 47) που χρησιμοποιείτο για την αποκομιδή των απορριμμάτων της Στρατιωτικής Μονάδας στην οποία υπηρετούσε. Το αυτοκίνητο αυτό είχε υποστεί μηχανική βλάβη και ρυμουλκήθηκε με συρματόσκοινο από τον σκουπιδότοπο των Μεγάρων στην στρατιωτική Μονάδα. Από τον λοχία του ο στρατιώτης κλήθηκε στον όρχο των οχημάτων (χώρος στάθμευσης των στρατιωτικών οχημάτων) προκειμένου να βοηθήσει στην τοποθέτηση του συρματόσκοινου, ώστε να ρυμουλκηθεί το χαλασμένο αυτοκίνητο στο συγκεκριμένο σημείο που έπρεπε, του όρχου. Έτσι το ένα όχημα από το άλλο ήρθε σε απόσταση 1,20 μέτρων και μεταξύ των δύο οχημάτων μπήκε ο 21χρονος μαζί με ένα συνάδελφό του προκειμένου να προσαρμόσουν το συρματόσχοινο για να γίνει η ρυμούλκησης. Την στιγμή εκείνη ο λοχίας που επέβαινε στο αυτοκίνητο που θα ρυμουλκούσε το χαλασμένο Μ 47, χωρίς να ελέγξει εάν είχε πραγματοποιηθεί ή όχι η πρόσδεση από τους στρατιώτες και χωρίς να ελέγξει εάν οι στρατιώτες είχαν απομακρυνθεί, έκανε όπισθεν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του 21χρονου στρατιώτη, ο οποίος διεκομίσθη στο 401 ΓΣΝΑ, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του από βαρύτατη κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Ο λοχίας από το Στρατοδικείο κρίθηκε ομόφωνα ένοχος για ανθρωποκτονία από αμέλεια και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 1 έτους και 3 μηνών. Οι συγγενείς του 21χρόνου (μητέρα, η αδελφή, ο παππούς και η γιαγιά) προσέφυγαν στα Διοικητικά Δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από την απώλεια του 21χρονου, ενώ παράλληλα αξίωσαν την καταβολή των εξόδων κηδείας, τα χρήματα για τη κατασκευή του μνήματος κλπ Τα Διοικητικά Δικαστήρια επιδίκασαν αποζημίωση στους συγγενείς και τα έξοδα κηδείας και στην συνέχεια το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ επικύρωσε την Εφετειακή απόφαση και υποχρέωσε το Δημόσιο να τους καταβάλει 700.000 ευρώ (μαζί με τους νόμιμους τόκους). Το ΣτΕ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του Ελληνικού Δημοσίου που ζητούσε να αναιρεθεί η εν λόγω εφετειακή απόφαση που δικαίωσε τους συγγενείς.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία