 |
|
|  Πέμπτη 25/5
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ!
Μετά από 73 χρόνια από την αποβίβασή του στην Νορμανδία ένας Αμερικανός βετεράνος βρήκε το βραχιόλι που φορούσε
Καέν, Γαλλία
Ένας Αμερικανός βετεράνος πολέμου που αποβιβάστηκε το 1944 στην Νορμανδία βρήκε το βραχιόλι που είχε τότε χάσει, καθώς ένας ερασιτέχνης συλλέκτης, κάτοικος της πόλης Σαιντ Μερ Εγκλιζέ το εντόπισε και του το επέστρεψε.
«Το ανακάλυψα τον Φεβρουάριο σε μια πλαγιά στο Ιεβίλ. Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να εντοπίσω τον 93χρονο ιδιοκτήτη του. Συνομιλήσαμε στο Skype στα τέλη Απριλίου και αναγνώρισε το βραχιόλι. Συγκινήθηκε καθώς μου εξήγησε ότι του το είχε κάνει δώρο η μητέρα του, λίγο πριν αναχωρήσει για την Ευρώπη κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου», δήλωσε ο Μάθιου Ντελαμότ, οδηγός σε μουσείο του Αζεβίλ.
Έπειτα από τη συνομιλία αυτή, ο 93χρονος βετεράνος Χιλ, που ζει στις Συρακούσες της Νέας Υόρκης «έλαβε» το βραχιόλι, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Μισέλ Βάλτος, βιβλιοθηκάριος στις Συρακούσες που διευκόλυνε τον Ντελαμότ να βρει τον Χιλ.
Η Αμερικανίδα οργάνωσε στην βιβλιοθήκη της την συνομιλία μέσω Skype μεταξύ του Ντελαμότ και του βετεράνου με την παρουσία τοπικών μέσων ενημέρωσης, όπως είχε υποδείξει ο Νορμανδός οδηγός.
Ο βετεράνος, η σύζυγος του οποίου απεβίωσε πρόσφατα, σύμφωνα με την Βάλτος, δεν ήταν σε θέση να παραχωρήσει συνέντευξη στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο Ντελαμότ επικοινώνησε με την Βάλτος δίνοντας τον σειριακό αριθμό που αναγραφόταν στο βραχιόλι και έπειτα από διασταύρωση με τα εθνικά αρχεία της αμερικανικής υπηρεσίας (NARA), ο αριθμός 12121290 αντιστοιχούσε στην πραγματικότητα σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, στον Τζον Ε. Χιλ, γεννημένος το 1923, που παντρεύτηκε το 1942 στις Συρακούσες.
Οι στρατιώτες συχνά χάραζαν τον σειριακό αριθμό στα προσωπικά τους αντικείμενα, τόνισε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Κριστόφ Πριμ, ιστορικός στο Μουσείο της Καέν.
Ο Ντελαμότ δήλωσε πως «έστειλε δεκάδες μηνύματα σε ανθρώπους που έφεραν το ίδιο όνομα», στο facebook και σε εξειδικευμένους ιστοτόπους, πριν σκεφτεί να καλέσει την βιβλιοθήκη των Συρακουσών.
Ο Χιλ αποβιβάστηκε στις 7 Ιουνίου στην παραλία Ομάχα, μία από τις κωδικές ονομασίες που είχαν δοθεί για έναν από τους πέντε τομείς του σχεδίου των συμμάχων, για την απόβαση της Νορμανδίας. Εξήγησε κατά την συνομιλία του με τον Ντελαμότ στο Skype ότι είχε βάλει το βραχιόλι στην τσέπη του τζάκετ του, όταν αυτό εκλάπη.
Ο ερασιτέχνης συλλέκτης έστειλε στις Συρακούσες το βραχιόλι με ένα κουτί γλυκισμάτων από το Σαιντ Μερ Εγκλιζέ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
