 |
|
|  Παρασκευή 23/6
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Η κυβέρνηση θα αποκαταστήσει 50.000 ομοφυλόφιλους που καταδικάστηκαν μεταπολεμικά με βάση έναν νόμο του Γ΄ Ράιχ
Βερολίνο
Η Γερμανία αποφάσισε να αποκαταστήσει και να αποζημιώσει σχεδόν 50.000 άνδρες οι οποίοι καταδικάστηκαν επειδή ήταν ομοφυλόφιλοι με βάση έναν νόμο της ναζιστικής περιόδου που παρέμεινε σε ισχύ για πολλά χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι βουλευτές της Μπούντεσταγκ ενέκριναν ομόφωνα το νομοσχέδιο, που είχε προωθήσει ο Σοσιαλδημοκράτης υπουργός Δικαιοσύνης Χάικο Μάας. Ο νόμος προβλέπει την καταβολή αποζημίωσης ύψους 3.000 ευρώ για κάθε καταχρηστική καταδίκη και άλλων 1.500 ευρώ για κάθε έτος φυλάκισης. Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση θα χρηματοδοτήσει με το ποσό των 500.000 ευρώ ένα ίδρυμα που θα αναλάβει να διατηρήσει ζωντανή τη μνήμη του γεγονότος αυτού.
Η πρωτοβουλία αυτή αναλήφθηκε λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση ενός παρόμοιου νόμου που αφορούσε τις καταδίκες ομοφυλόφιλων ανδρών στην Αγγλία και την Ουαλία, με τη διαφορά ότι ο νόμος αυτός αφορούσε μόνο την αποκατάσταση του ονόματος ανθρώπων που έχουν πλέον πεθάνει. Μόνο η Σκωτία ανακοίνωσε ότι θέλει να αποκαταστήσει και όσους είναι ακόμη εν ζωή.
Επί 122 χρόνια, από το 1872 μέχρι την κατάργησή του το 1994, το άρθρο 175 του γερμανικού Ποινικού Κώδικα τιμωρούσε με ποινές φυλάκισης "τις παρά φύση σεξουαλικές πράξεις (...) είτε μεταξύ ανδρών είτε μεταξύ ανδρών και ζώων". Το 1935 η ναζιστική κυβέρνηση τροποποίησε το άρθρο αυτό επιβάλλοντας επιπλέον 10 χρόνια καταναγκαστικών έργων στους καταδικασθέντες. Περισσότεροι από 42.000 άνδρες καταδικάστηκαν κατά τη διάρκεια του Γ΄ Ράιχ και πολλοί από αυτούς στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Όμως το άρθρο 175 παρέμεινε σε ισχύ και μετά τον πόλεμο για πολλές δεκαετίες στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, με αποτέλεσμα να καταδικαστούν άλλοι 50.000 άνδρες. "Τους κυνηγούσαν, τους έδιωχναν από τη δουλειά τους, ανέκριναν τους συναδέλφους τους, τους φίλους τους, τους συγγενείς τους" υπενθύμιζε το 2016 η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, σε ένα άρθρο για το κύμα "εθελοντικών ευνουχισμών" μετά τον πόλεμο.
Το να είναι κανείς ομοφυλόφιλος σήμαινε "ότι βρισκόταν με το ένα πόδι στη φυλακή", δήλωσε ο 74χρονος Φρίντριχ Σμέλινγκ, που σημαδεύτηκε για πάντα από τα 7,5 χρόνια κάθειρξης που επιβλήθηκαν στον σύντροφό του, τον οποίο δεν ξαναείδε ποτέ. "Φοβόμουν συνεχώς, σε μια εποχή που θα έπρεπε να ζω τη σεξουαλικότητά μου", είπε από την πλευρά του ο "Χάιντς Σμιτ", επίσης 74 ετών, που μίλησε πρόσφατα στο Γαλλικό Πρακτορείο προτιμώντας να χρησιμοποιήσει ψευδώνυμο για να προφυλάξει την πρώην σύζυγο και τα παιδιά του. Ο "Χάιντς Σμιτ" καταδικάστηκε στα 19 του και αποκάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος αφού πάτησε τα 40.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
