Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tρίτη 18/7

ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Νέα επίθεση ενόπλων στο Ρίου ντε Ζανέιρου, ένας αστυνομικός νεκρός



AFP

Η έξαρση της βίας στο Ρίου ντε Ζανέιρου στοίχισε σήμερα τη ζωή σε άλλον έναν άνθρωπο, έναν αστυνομικό ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από σφαίρα, την επομένη μιας ανταλλαγής πυρών που προκάλεσε πανικό στον δρόμο που οδηγεί στο αεροδρόμιο. «Οι αστυνομικοί στη φαβέλα (σ.σ. παραγκούπολη) Μανγκέιρα δέχθηκαν επίθεση. Απομακρυνθείτε από αυτή την περιοχή», ανέφερε η αστυνομική διεύθυνση της βραζιλιάνικης μεγαλούπολης μέσω Twitter. Ο αστυνομικός σκοτώθηκε το πρωί, ενώ απαλλασσόταν από τη σκοπιά του σε αυτή τη φαβέλα, περίπου δέκα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, διευκρίνισαν οι τοπικές αρχές στο Γαλλικό Πρακτορείο. Άλλος ένας αστυνομικός, ο οποίος έγινε στόχος πυρών, τραυματίστηκε στο πόδι. Η αστυνομία επιρρίπτει την επίθεση σε λαθρέμπορους ναρκωτικών. Από την αρχή της χρονιάς στο Ρίου ντε Ζανέιρου έχουν χάσει τη ζωή τους 88 αστυνομικοί, δέκα περισσότεροι σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο, σύμφωνα με τον ειδησεογραφικό ιστότοπο G1. Η επίθεση είχε στόχο μια από τις λεγόμενες ειρηνευτικές μονάδες της αστυνομίας (UPP), που αναπτύχθηκαν στις φαβέλες για να προστατεύουν τους πολίτες από τους διακινητές ναρκωτικών, τις συμμορίες που είχαν μετατρέψει αυτές τις συνοικίες σε κράτος εν κράτει. Όμως οι επιθέσεις ενόπλων έχουν πολλαπλασιαστεί τις τελευταίες ημέρες στην πόλη όπου διεξήχθησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες πριν από έναν χρόνο, όπου το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς καταγράφεται ένας τρομακτικός μέσος όρος — τρεις νεκροί την ημέρα — από αδέσποτες σφαίρες. Το βράδυ της Κυριακής, η κυριότερη οδός προς το διεθνές αεροδρόμιο της βραζιλιάνικης μεγαλούπολης έκλεισε για ώρες εξαιτίας ενός άλλου βίαιου επεισοδίου που παρόμοιο δεν είχε καταγραφεί στα χρονικά: ένοπλοι απειλούσαν αυτοκινητιστές και τους έκλεβαν τα οχήματα, η αστυνομία επενέβη και ξέσπασαν σφοδρά πυρά προκαλώντας πανικό στους πολίτες. Πολλά ερασιτεχνικά βίντεο που κυκλοφορούν σε ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης εικονίζουν ανθρώπους που προσπαθούν να καλυφθούν και να κρυφτούν πίσω από τα αυτοκίνητά τους. Άλλοι προτίμησαν να τα εγκαταλείψουν και να αναζητήσουν καταφύγιο σε ένα κοντινό αστυνομικό τμήμα. Οι αρχές δεν έκαναν λόγο για θύματα. Η έξαρση της βίας επιδεινώνεται από την οικονομική κρίση που πλήττει την Πολιτεία, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και δεν καταβάλλει έγκαιρα τους μισθούς των δημοσίων λειτουργών, μη εξαιρουμένων ούτε των αστυνομικών.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία