 |
|
|  Τρίτη 25/7
ΜΟΔΑ
Ο οίκος Armani αναδιαρθρώνεται
Πηγή: Reuters, με πληροφορίες από Le Figaro
Οι αναταράξεις στον τομέα των ειδών πολυτελείας δοκιμάζουν την αντοχή μεγάλων ομίλων. Μετά τις Burberry, Prada, Ralph Lauren και Tiffany, ήρθε η σειρά της Armani να προxωρήσει σε αναδιάρθρωση. Ο όμιλος καταργεί τις μάρκες του Emporio και Collezioni και επανεξετάζει το δίκτυο διανομής του, γράφει η εφημερίδα Le Figaro.
Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, ο κύκλος εργασιών του ομίλου υποχώρησε κατά 5% πέρυσι, στα 2,5 δισεκ. ευρώ, ενώ η αγορά έχει λιμνάσει. Το ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα του ομίλου Armani κατέγραψε πτώση 10%, στα 462 εκατομμύρια ευρώ.
Ο ιταλικός όμιλος, που ιδρύθηκε το 1975 από τον 83χρονο σήμερα σχεδιαστή μόδας Τζόρτζιο Αρμάνι, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος όμιλος στη βιομηχανία της ιταλικής μόδας, μετά την Prada που επίσης είναι αντιμέτωπη με την ταχεία συρρίκνωση των εσόδων της.
Ο όμιλος, που εδρεύει στο Μιλάνο, ανακοίνωσε ότι θα εντάξει τη σειρά υψηλής ραπτικής Giorgio Armani Prive και την εταιρία για τα είδη σπιτιού Armani/Casa στην Giorgio Armani.
Μια τρίτη μάρκα, η νεότερη A|X Armani Exchange, θα περιλάβει τώρα ένα μέρος της παραγωγής που παλιότερα ανήκε στην Armani Jeans.
Οι οίκοι μόδας δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν στον αναπτυσσόμενο ψηφιακό κόσμο και στην αυξανόμενη προτίμηση των καταναλωτών για είδη πολυτελείας σε πιο προσιτές τιμές.
Η πτώση των πωλήσεων το 2016 οφείλεται στη "δύσκολη χρονιά" για την αγορά των ειδών πολυτελείας και στη συνεχιζόμενη διαμόρφωση του δικτύου διανομής του ομίλου, δήλωσε ο Αρμάνι. Ο σχεδιαστής είπε ότι οι δυσκολίες στον τομέα αυτό έχουν σχέση επίσης με τον βραδύ ρυθμό ανάπτυξης στην Κίνα και με την ανησυχία που επικρατεί για την ασφάλεια μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη. "Σε αυτά προστίθεται και μια γενική αλλαγή στη στάση και την αγοραστική συμπεριφορά των καταναλωτών", τόνισε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
