 |
|
|  Παρασκευή 4/8
ΥΓΕΙΑ
Μια νέα μορφή γονιδιακής θεραπείας του διαβήτη μέσω μεταμόσχευσης τροποποιημένου δέρματος δοκιμάσθηκε για πρώτη φορά σε πειραματόζωα-Και κάποτε μπορεί να αντικαταστήσει τις ενέσεις ινσουλίνης
Πανεπιστήμιο Σικάγο
Επιστήμονες στις ΗΠΑ ανέπτυξαν μια νέα μορφή γονιδιακής θεραπείας, η οποία συνδυάζει την ακριβή μέθοδο γενετικής τροποποίησης CRISPR με μοσχεύματα του δέρματος.
Η νέα μέθοδος, που αρχικά δοκιμάσθηκε για το διαβήτη, ανοίγει το δρόμο για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών μέσω της μεταμόσχευσης δέρματος, το οποίο θα επιφέρει τις επιθυμητές διορθώσεις στο DNA των ασθενών. Με δεδομένο ότι υπάρχει εμπειρία από τα δερματικά μοσχεύματα που χρησιμοποιούνται στην περίπτωση εγκαυμάτων και τραυμάτων, η χρήση τους και ως «οχημάτων» γονιδιακής θεραπείας θεωρείται ότι δεν θα έχει μεγάλες δυσκολίες.
Οι ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Σικάγο, με επικεφαλής τον κυτταρικό βιολόγο Σιαογιάνγκ Γου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κυτταρικής βιολογίας "Cell Stem Cell", εφάρμοσαν τη νέα θεραπεία σε πειραματόζωα που είχαν διαβήτη και παχυσαρκία.
Βλαστικά κύτταρα του δέρματος τροποποιήθηκαν έτσι ώστε να περιέχουν ένα μεταλλαγμένο γονίδιο, το οποίο απελευθερώνει την ορμόνη GLP-1, που ενεργοποιεί το πάγκρεας για να παράγει πρόσθετη ινσουλίνη, η οποία είναι ανεπαρκής στην περίπτωση των διαβητικών, με συνέπεια να μη μπορεί να ρυθμισθεί σωστά το σάκχαρό τους. Τα μοσχεύματα προέρχονταν είτε από δέρμα ποντικιών είτε ανθρώπων και είχαν τροποποιηθεί επίσης ώστε να είναι ανοσοσυμβατά, προκειμένου να μην απορριφθούν από τα ζώα όπου μεταμοσχεύθηκαν.
Το δερματικό μόσχευμα, το οποίο είχε προηγουμένως καλλιεργηθεί στο εργαστήριο, βοηθούσε το πάγκρεας των διαβητικών ζώων να εκκρίνει περισσότερη ορμόνη ινσουλίνη, έτσι ώστε να μειωθεί η ποσότητα του σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα τους. Το ίδιο γονίδιο προκαλεί μείωση της όρεξης και άρα της παχυσαρκίας.
Περίπου το 80% των μοσχευμάτων ενσωματώθηκαν κανονικά στην πλάτη των πειραματόζωων. Τα πειράματα έδειξαν ότι η μεταμόσχευση στα ποντίκια του δέρματος που περιείχε τα κατάλληλα τροποποιημένα κύτταρα, οδήγησε σε αντιμετώπιση του διαβήτη στα πειραματόζωα.
Τα ποντίκια, χάρη στο μόσχευμα του δέρματος, εμφάνισαν μείωση της αντίστασης του σώματός τους στην ινσουλίνη και σταδιακά επιστροφή του σακχάρου τους σε φυσιολογικά επίπεδα επί τουλάχιστον ένα τρίμηνο, ενώ και το βάρος τους επανήλθε σε σχεδόν κανονικά επίπεδα.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι μια ανάλογη μέθοδος μπορεί να εφαρμοσθεί επίσης στους ανθρώπους για την αντιμετώπιση του διαβήτη και της παχυσαρκίας, αντικαθιστώντας κάποτε ακόμη και τις σημερινές ενέσεις ινσουλίνης, ενώ θα μπορούσε να αξιοποιηθει και στην περίπτωση άλλων παθήσεων όπως η αιμοφιλία. Όπως είπαν, η τεχνική είναι ασφαλής, ελάχιστα επεμβατική και όχι δαπανηρή. Αν χρειασθεί, το δερματικό μόσχευμα μπορεί να αφαιρεθεί εύκολα.
«Δεν θεραπεύσαμε το διαβήτη, αλλά θέσαμε τις βάσεις για μια δυνητικά μακρόχρονη και ασφαλή μέθοδο, η οποία θα χρησιμοποιεί βλαστοκύτταρα της επιδερμίδας για να βοηθήσει τους ανθρώπους με διαβήτη και παχυσαρκία να ρυθμίσουν καλύτερα τη γλυκόζη τους», δήλωσε ο Γου.
«Η νέα τεχνική έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει σε μια ασφαλή και διαρκή γονιδιακή θεραπεία των ασθενών κάποια μέρα, χρησιμοποιώντας επιλεγμένα και τροποποιημένα κύτταρα από το δέρμα», πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
