 |
|
|  Τρίτη 15/8
ΒΡΩΜΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΟΔΙΑ ΑΠΟ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗ...ΧΙΛΗ
Ο άλλοτε γιατρός μιας σέκτας, που ίδρυσε πρώην υπαξιωματικός των ναζί στη Χιλή, θα εκτίσει την ποινή του σε γερμανική φυλακή
AFP
Ο άλλοτε γιατρός της Colonia Dignidad («Αποικία Αξιοπρέπειας»), μιας αίρεσης που είχε ιδρύσει στη Χιλή ένας πρώην ναζί, θα εκτίσει στη Γερμανία την ποινή πέντε ετών και μιας ημέρας κάθειρξης που του είχε επιβληθεί από τη δικαιοσύνη της λατινοαμερικάνικης χώρας για συνέργεια σε παιδεραστία, όπως αποφάνθηκε ένα γερμανικό δικαστήριο.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο του Κρέφελντ (δυτικά) έκρινε «παραδεκτή» την ετυμηγορία της δικαιοσύνης της Χιλής σε βάρος του Χάρτμουτ Χοπ κι αποφάνθηκε ότι θα εφαρμοστεί στη Γερμανία, σύμφωνα με μια ανακοίνωσή του.
Ο εβδομηντάρης πρώην γιατρός, που είχε προσφύγει στη Γερμανία, μπορεί πάντως να ασκήσει έφεση στην απόφαση αυτή της δικαιοσύνης, η οποία «δεν είναι εκτελεστή» άμεσα, κατά την ίδια ανακοίνωση.
Ο συνήγορός του γνωστοποίησε στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων dpa την πρόθεση του πελάτη του να ασκηθεί έφεση.
Η μη κυβερνητική οργάνωση Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Ανθρώπινα και Συνταγματικά Δικαιώματα χαιρέτισε την απόφαση του δικαστηρίου, η οποία συνιστά ένα πρώτο βήμα που αναμενόταν εδώ και πάρα πολύ καιρό προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα «εγκλήματα της Colonia Dignidad, ειδικά τους βιασμούς και τη σεξουαλική κτηνωδία σε βάρος παιδιών».
Η δικαιοσύνη της Χιλής καταδίκασε το 2011 τον Γερμανό αυτό, ο οποίος προσέφυγε στη γενέτειρά του λίγο μετά την απόφαση σε βάρος του για συνέργεια στους βιασμούς 16 ανηλίκων.
Ο Χάρτμουτ Χοπ ήταν το δεξιό χέρι του άλλοτε ναζί δεκανέα Πάουλ Σέφερ, του ιδρυτή, εν έτει 1961, αυτής της «Αποικίας Αξιοπρέπειας», η οποία παρουσιαζόταν ως μια ειδυλλιακή κοινότητα για οικογένειες, νότια του Σαντιάγο, αλλά στην πραγματικότητα αποτέλεσε τόπο μαρτυρίου και βασανιστηρίων για συμπατριώτες του, αλλά και αντιφρονούντες που μάχονταν εναντίον της δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοτσέτ (1973-1990), ενώ εκεί διαπράχθηκε σωρεία σεξουαλικών εγκλημάτων σε βάρος παιδιών.
Ο πρώην δεκανέας διοικούσε με ανείπωτη βαρβαρότητα την κοινότητα μερικών εκατοντάδων Γερμανών, υποχρεώνοντάς τους να υπακούν σε ιδιαίτερα αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς που ενίοτε έφθαναν ως την δουλεία.
Ο Σέφερ, ο οποίος συνελήφθη το 2005, πέθανε στη φυλακή το 2010. Διατηρούσε προσωπικές σχέσεις με τον Πινοτσέτ, πολλοί αντίπαλοι του οποίου βασανίστηκαν κι «εξαφανίστηκαν» στην Colonia Dignidad.
Ο πρώην πρόεδρος της Γερμανίας Γιοάχιμ Γκάουκ κατήγγειλε πέρυσι, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στη Χιλή, τις ωμότητες που διέπραξε αυτή η σέκτα, ενώ τα θύματά της ζητούν να αποδοθεί δικαιοσύνη και να δοθούν αποζημιώσεις.
Το Βερολίνο εντέλει παραδέχθηκε, έπειτα από δεκαετίες, πως πράγματι έκλεινε τα μάτια μπροστά στα εγκλήματα που διαπράττονταν σε αυτή την κοινότητα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
