 |
|
|  Τρίτη 22/8
ΝΕΚΡΟΙ,ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ,ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ-ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ
ΡΩΜΗ.-Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης
Δέκα είναι έως τώρα οι αγνοούμενοι από τον σεισμό που σημειώθηκε στο νησί Ίσκια, έξω από την Νάπολη, όπως μεταδίδουν τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης. Ανάμεσα τους, σύμφωνα με την τηλεόραση της Rai, φέρονται να υπάρχουν και παιδιά.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα έχασε την ζωή της από κατάρρευση τμήματος τοπικής εκκλησίας, ενώ σύμφωνα με το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Agi, μια ακόμη γυναίκα έχασε τη ζωή της.
Οι τραυματίες είναι είκοσι πέντε, δύο εκ των οποίων σε σοβαρή κατάσταση.
Τα σωστικά συνεργεία μετά από τιτάνιες προσπάθειες κατάφεραν να διασώσουν τον μόλις 7 μηνών Πασκουάλε που ήταν εγκλωβισμένος κάτω από τα χαλάσματα ενός σπιτιού που κατέρρευσε στο Κάζα Μιτσόλα της Ίσκια.
Όταν ανασύρθηκε ζωντανό το μωρό οι διασώστες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και φώναξαν ότι είναι καλά στην υγεία του και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο μαζί με τη μητέρα του η οποία είναι έγκυος. Και ο πατέρας της οικογένειας έχει διασωθεί. Πλέον οι προσπάθειες των διασωστών έχουν εστιαστεί στον απεγκλωβισμό των δυο αδελφών του μικρού Πασκουάλε, ηλικίας τεσσάρων και έξι ετών. Τα δυο αγοράκια είναι ζωντανά και όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων επικοινωνούν με τους διασώστες τηλεφωνικώς καθώς έχουν βρει καταφύγιο κάτω απο ένα κρεβάτι.
Tο Ιταλικό Ινστιτούτο Ηφαιστειολογίας και Γεωφυσικής αναθεώρησε την ένταση του σεισμού που έπληξε το νησί Ίσκια, από τους αρχικούς 3,6 στους 4 βαθμούς.
Παράλληλα, όπως μεταδίδουν τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, οι πυροσβέστες κατάφεραν να απεγκλωβίσουν έναν άνδρα και μια γυναίκα από τα ερείπια. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι πήρε μέρος σε σύσκεψη στην Πολιτική Προστασία της Ρώμης, με θέμα την αντιμετώπιση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης που δημιουργήθηκε από το σεισμό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
