 |
|
|  Πέμπτη 24/8
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Η πριγκίπισσα Νταϊάνα εξακολουθεί να μαγεύει τον κόσμο 20 χρόνια μετά τον θάνατό της
Reuters
Λιγότερο από δέκα μέρες πριν από την 20ή επέτειο από τον θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα και η λαμπερή αλλά σύντομη ζωή της εξακολουθεί να μαγεύει τον κόσμο.
Είτε πρόκειται για τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ και συνεντεύξεις των δύο γιων της, είτε για νέες "αποκαλύψεις" και σενάρια συνωμοσίας για τον θάνατό της, η "πριγκίπισσα στην καρδιά όλων" συνεχίζει να κυριαρχεί στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου.
Η Νταϊάνα κέρδισε τη φήμη της ''αντάρτισσας'' επειδή αψηφούσε τους τύπους και το πρωτόκολλο πότε κάνοντας εκστρατεία για την παγκόσμια κατάργηση των ναρκών, παρά την αντίθεση της βρετανικής μοναρχίας, και πότε μιλώντας δημοσίως για τη μάχη της με τη βουλιμία και τις συζυγικές της απιστίες.
Η Νταϊάνα σκοτώθηκε σε ηλικία 36 ετών στις 31 Αυγούστου του 1997 μαζί με τον τότε σύντροφό της Ντόντι αλ-Φαγέντ όταν η λιμουζίνα που τους μετέφερε ανετράπη στην προσπάθεια του οδηγού της να αποφύγει τους παπαράτσι που ακολουθούσαν το διάσημο ζευγάρι, σε σήραγγα της γαλλικής πρωτεύουσας.
Η πρώτη σύζυγος του διαδόχου του θρόνου πρίγκιπα Καρόλου ήταν αστραφτερή και βρισκόταν στο επίκεντρο μιας βασιλικής σαπουνόπερας που υποστηριζόταν από τα διεθνή μίντια και μέσα από την οποία αναδείχτηκε ίσως στην πιο αναγνωρίσιμη γυναίκα στον κόσμο.
Ο θάνατός της προκάλεσε τον μεγαλύτερο λαϊκό θρήνο που έχει βιώσει η Βρετανία στη σύγχρονη ιστορία της και έκτοτε λίγες προσωπικότητες έχουν σαγηνεύσει τον κόσμο όπως εκείνη.
"Δεν θα υπάρξει ποτέ κάποιος άλλος σαν την Νταϊάνα", λέει η Ίνγκριντ Σούαρντ, η αρχισυντάκτρια του περιοδικού Majesty και συγγραφέας του βιβλίου "Νταϊάνα: Η Τελευταία Λέξη".
Οι προηγούμενες επέτειοι του θανάτου της πέρασαν χωρίς μεγάλη προβολή δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι "Η Πριγκίπισσα του Λαού", όπως την είχε χαρακτηρίσει ο τότε πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, ενδεχομένως να είχε ξεχαστεί.
Αλλά με τους γιους της, τους πρίγκιπες Γουίλιαμ και Χάρι, στο προσκήνιο, η 20ή επέτειος από τον θάνατό της κυριαρχεί στον Τύπο όπως συνέβαινε την εποχή της ακμής της, όταν ήταν η πιο πολυφωτογραφημένη γυναίκα στον κόσμο.
"Υπήρχε μια περίοδος στις αρχές της δεκαετίας του 2000 όπου ακούγονταν ελάχιστα για την Νταϊάνα", σχολιάζει ο Κεν Γουάρφ, ο πρώην σωματοφύλακάς της. Όπως λέει ο ίδιος, η επιθυμία των δύο γιων της να συνεχίσουν το έργο της υποστηρίζοντας τους πάσχοντες από Aids, τους άστεγους ή την εκστρατεία για την κατάργηση των ναρκών, επανέφερε το όνομά της στο προσκήνιο.
Οι δύο πρίγκιπες άλλωστε δείχνουν να θέλουν πλέον να μιλούν όλο και συχνότερα για τις ψυχολογικές επιπτώσεις και το τραύμα του θανάτου της πάνω τους.
Το τελευταίο εξάμηνο έχουν προβληθεί εκπομπές στις οποίες ο 35χρονος Γουίλιαμ έχει περιγράψει το σοκ από την απώλεια της μητέρας του, το οποίο εξακολουθεί να βιώνει, ενώ ο μικρότερος αδελφός του, ο 32χρονος Χάρι, έχει αποκαλύψει ότι είχε ζητήσει την βοήθεια ψυχολόγου λίγο πριν κλείσει τα 30 του για να μπορέσει να διαχειριστεί το πένθος του.
"Παραμένει η μητέρα μας", είπε ο Χάρι σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο "Νταϊάνα, Η Μητέρα μας: Η ζωή και το Κληροδότημά της". Σαφώς, ως γιος της θα πω το εξής: ήταν η καλύτερη μαμά στον κόσμο. Μας περιέβαλε με αγάπη, αυτό είναι βέβαιο".
Ο Άσλεϊ Γκέθινγκ, ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ, δήλωσε στο Reuters εντυπωσιασμένος με τα επιτεύγματα της Νταϊάνα.
"Αυτό που με εντυπωσίασε είναι το τι πραγματικά έκανε...Όλα αυτά τα σημαντικά ζητήματα, όπως η υπεράσπιση των αστέγων, συχνά υπό την κριτική πολιτικών και διευθυντών εθνικών εφημερίδων".
----------------------------------------
Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
----------------------------------------
Σχεδόν 10 εκατομμύρια Βρετανοί παρακολούθησαν το ντοκιμαντέρ αυτό, ενώ 3,5 εκατομμύρια Βρετανοί παρακολούθησαν μια άλλη τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο "Η Νταϊάνα με δικά της λόγια", η οποία προβλήθηκε στις αρχές του μήνα, χαρίζοντας στο δίκτυο Channel 4 το υψηλότερο ποσοστό τηλεθέασης σε ένα χρόνο.
Η συγκεκριμένη εκπομπή φιλοξενούσε βιντεοσκοπημένες συνομιλίες, οι οποίες δεν είχαν ποτέ προβληθεί στη βρετανική τηλεόραση με την Νταϊάνα να μιλάει ανοιχτά με τον λογοθεραπευτή της για την σεξουαλική της ζωή με τον πρίγκιπα Κάρολο και τη θλίψη που της προκάλεσε η θεαματική κατάρρευση του γάμου της.
Ανάλογες εκπομπές έχουν προβληθεί ή είναι προγραμματισμένο να προβληθούν στις ΗΠΑ, όπου υπάρχει ενδιαφέρον για την ιστορία της Νταϊάνα: από τον παραμυθένιο γάμο της με τον Κάρολο το 1981 μέχρι τον μετέπειτα χωρισμό τους και το άσχημο διαζύγιο. Περισσότεροι από 33 εκατομμύρια Αμερικανοί παρακολούθησαν στην τηλεόραση την κηδεία της τον Σεπτέμβριο 1997.
Οι ημέρες που ακολούθησαν τον θάνατό της ήταν από τις πιο δύσκολες στη διάρκεια της 65χρονης παραμονής της βασίλισσας Ελισάβετ στον θρόνο.
Πολλοί Βρετανοί οργίστηκαν από τον τρόπο με τον οποίο η Νταϊάνα παραμερίστηκε από την βασιλική οικογένεια μετά το διαζύγιό της με τον Κάρολο το 1996 και η Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς, η ερωμένη του Καρόλου και μετέπειτα σύζυγός του, βρέθηκε στο επίκεντρο επικρίσεων.
Με ανανεωμένο το ενδιαφέρον για το πρόσωπο της Νταϊάνα, μια δημοσκόπηση της εταιρείας ICM για λογαριασμό της εφημερίδας Sun αυτό τον μήνα διαπίστωσε ότι μόλις το 22% των ερωτηθέντων θέλουν να δουν βασιλιά τον 68χρονο Κάρολο, ενώ περισσότεροι από τους μισούς προτιμούν τον γιο του, τον πρίγκιπα Γουίλιαμ.
Η ίδια δημοσκόπηση έδειξε ότι το 36% από τους 2.000 ερωτηθέντες θέλουν η 70χρονη Καμίλα να γίνει Princess Consort (Σ.τ.Σ: επίσημος τίτλος που αποδίδεται στη σύζυγο ενός βασιλέα όταν δεν χρησιμοποιείται ο τίτλος της βασίλισσας) και μόνο το 27% συμφωνεί να ονομάζεται η Καμίλα βασίλισσα.
Η Σούαρντ θεωρεί ότι οι εκπομπές στη μνήμη της Νταϊάνα ξύνουν πληγές παρότι πιστεύει ότι "ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα και δεν νομίζω ότι η επίδρασή της θα διαρκέσει πολύ".
Αυτό που υποστηρίζει ωστόσο η ίδια, όπως και άλλοι βασιλικοί σχολιαστές, είναι ότι η δημοφιλία της Νταϊάνα οφείλεται στο ότι συνέβαλε σε μια εικόνα της βασιλικής οικογένειας που βρίσκεται κοντά στον λαό.
Και όπως από την πλευρά του επισημαίνει ο Γουάρφ, αυτό είναι κάτι που συνεχίζουν οι δύο γιοι της Νταϊάνα και εγγυάται και το μέλλον της βρετανικής μοναρχίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
