 |
|
|  Παρασκευή 25/8
ΜΙΑΝΜΑΡ
Τουλάχιστον 32 νεκροί από την επίθεση μουσουλμάνων ανταρτών Ροχίνγκια εναντίον αστυνομικών φυλακίων- Εκατοντάδες μουσουλμάνοι είναι εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους από τους βουδιστές γειτονές τους
Reuters-AFP
Τουλάχιστον 32 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στη δυτική Μιανμάρ αφού αντάρτες Ροχίνγκια περικύκλωσαν πολλά συνοριακά φυλάκια, ανακοίνωσε σήμερα η κυβέρνηση και ο στρατός.
Πρόκειται για το πιο αιματηρό επεισόδιο εδώ και αρκετούς μήνες στην Πολιτεία Ραχίν, όπου σοβεί η ένταση μεταξύ των μουσουλμάνων Ροχίνγκια και των βουδιστών που αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού της Μιανμάρ.
Στην Πολιτεία αυτή ζουν χιλιάδες Ροχίνγκια, οι οποίοι είναι θύματα μεγάλων διακρίσεων, δεν τους αναγνωρίζεται η υπηκοότητα και δεν τους επιτρέπεται η πρόσβαση σε σχολεία, τα νοσοκομεία ή την αγορά εργασία.
Περισσότερα από 20 αστυνομικά φυλάκια στα σύνορα με το Μπανγκλαντές δέχθηκαν επίθεση από περίπου 150 αντάρτες Ροχίνγκια νωρίς το πρωί, ενώ πολλά εξ αυτών παραμένουν περικυκλωμένα, σύμφωνα με τις δυνάμεις ασφαλείας.
«Πέντε αστυνομικοί σκοτώθηκαν (…) Και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, έχουμε μετρήσει επτά πτώματα τρομοκρατών», ανακοίνωσε το γραφείο της ηγέτιδας της Μιανμάρ Αούνγκ Σαν Σου Κι, της ντε φάκτο επικεφαλής της κυβέρνησης.
Ωστόσο λίγο αργότερα ο επικεφαλής του στρατού, ο στρατηγός Μιν Αούνγκ Χλανγκ, επεσήμανε στη σελίδα του στο Facebook ότι «στρατιώτες και αστυνομικοί μάχονται από κοινού εναντίον των τρομοκρατών», προσθέτοντας ότι πλέον ο απολογισμός των νεκρών είναι 32. Μεταξύ αυτών ένας στρατιώτης, δέκα αστυνομικοί και 21 Ροχίνγκια.
Η κυβέρνηση της Μιανμάρ επεσήμανε εξάλλου «τη σύμπτωση των επιθέσεων αυτών με τη δημοσίευση της τελικής έκθεσης της επιτροπής» υπό τον πρώην γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Άναν για την κατάσταση στην Πολιτεία Ραχίν.
Η έκθεση αυτή, που δόθηκε χθες Πέμπτη στη δημοσιότητα, καλεί την κυβέρνηση να δώσει περισσότερα δικαιώματα στη μουσουλμανική μειονότητα, κυρίως σε ό,τι αφορά τις μετακινήσεις, προειδοποιώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύει να ριζοσπαστικοποιηθεί.
Στο μεταξύ από τα τέλη Ιουλίου βουδιστές έχουν εγκλωβίσει εκατοντάδες Ροχίνγκια στα σπίτια τους στο χωριό όπου ζουν δίπλα δίπλα, όπως καταγγέλλουν κάτοικοι.
Κάτοικοι, εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις και παρατηρητές δήλωσαν στο Reuters ότι οι μουσουλμάνοι κάτοικοι στο χωριό Ζάι Ντι Πιν εμποδίζονται εδώ και τρεις εβδομάδες να πάνε στη δουλειά τους, να προμηθευτούν νερό και τρόφιμα. Πολύ λίγοι εξ αυτών μπόρεσαν να περάσουν για να πάρουν προμήθειες για την κοινότητα την Τρίτη.
Σύμφωνα με την αστυνομία, οι βουδιστές που ζουν στο χωριό περιορίζουν την ποσότητα των τροφίμων που μπορούν να αγοράσουν οι Ροχίνγκια, ενώ εμποδίζουν τις μετακινήσεις τους.
Το γεγονός αυτό προκαλεί ανησυχία για το ξέσπασμα επεισοδίων μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Στο χωριό Ζάι Ντι Πιν, που βρίσκεται περίπου 65 χιλιόμετρα βόρεια του Σίτουε πρωτεύουσα της Πολιτείας Ραχίν, ζουν περίπου 5.000 άνθρωποι, μουσουλμάνοι και βουδιστές, ενώ υπάρχει βουδιστικό μοναστήρι, αλλά και τέμενος. Ωστόσο από τα τέλη Ιουλίου οι περίπου 700 Ροχίνγκια είναι αποκλεισμένοι στη συνοικία τους, με έναν φράχτη να τους εμποδίζει την έξοδο και εμποδίζοντάς τους να πάνε στην αγορά αλλά και τη λίμνη για να προμηθευτούν πόσιμο νερό.
Η ένταση στο χωριό οξύνθηκε στα τέλη Ιουλίου όταν ένας βουδιστής από γειτονικό χωριό εξαφανίστηκε. Στη συνέχεια τρεις Ροχίνγκια εντοπίστηκαν νεκροί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
