 |
|
|  Σάββατο 16/9
Spiegel για γερμανικές εκλογές
Αφήστε τους Έλληνες να ψηφίσουν!
Spiegel
«Αφήστε και τους Έλληνες να ψηφίσουν» είναι ο τίτλος άρθρου που φιλοξενείται στην ηλεκτρονική έκδοση του Spiegel και το οποίο υπογράφει o οικονομικός συντάκτης Τόμας Φρίκε, διευθυντής του οικονομικού πόρταλ wirtschaftswunder.de.
Επιχειρώντας να απαντήσει στο ερώτημα πώς θα μπορούσε να αποκτήσει επιτέλους ζωντάνια ο ομολογουμένως ανιαρός προεκλογικός αγώνας στη Γερμανία, ο Γερμανός δημοσιογράφος προχωρά σε μια τελείως ανορθόδοξη, όπως ομολογεί, πρόταση: να ψηφίσουν στις γερμανικές εκλογές και οι Έλληνες. Βεβαίως και πρόκειται για μια πρόταση που κινείται στη σφαίρα της (εκλογικής) φαντασίας. Εντούτοις το φανταστικό αυτό σενάριο δίνει την ευκαιρία στον Τόμας Φρίκε να αναπτύξει και να αναδείξει την πραγματική και ουσιαστική σχέση των γερμανικών εκλογών με την Ελλάδα της κρίσης.
«Καταρχήν θα ήταν δίκαιο να αφήσουμε μια φορά τους Έλληνες να συναποφασίσουν. Εντέλει ο υπουργός μας επί των Οικονομικών μαζί με όλους τους Μπόσμπαχ που έχουμε (σσ. χριστιανοδημοκράτης βουλευτής του σκληρού μετώπου κατά της Ελλάδας) συναποφάσισε επίσης πριν από δυο χρόνια εάν οι Έλληνες πρέπει να συνεχίσουν την πολιτική της λιτότητας με συνεχείς νέες περικοπές και φόρους για να πάρουν σε αντάλλαγμα φρέσκο χρήμα. Τον Ιούλιο του 2015 οι Έλληνες είπαν μεν σε δημοκρατική ψηφοφορία ότι δεν θέλουν πια, ωστόσο ο δικός μας υπουργός Οικονομικών και οι συνάδελφοί του είχαν άλλη άποψη. Οι κανόνες του Σόιμπλε. Μια τρόπον τινά δημοκρατική κοινοπραξία όπου την τελευταία κουβέντα έχουν οι Γερμανοί».
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να ψηφίσουν οι Έλληνες στη Γερμανία είναι ότι συνέβαλαν στη δημοτικότητα της ομάδας Μέρκελ και κυρίως στον εκπληκτικό απολογισμό του Β. Σόιμπλε, όπως αναφέρει: «Διότι σύμφωνα με διαγνώσεις που δεν φαίνεται να αμφισβητεί πλέον κανείς, οι συνεχείς κρίσεις της Ελλάδας οδήγησαν στο να επενδύεται όλο και περισσότερο χρήμα σε γερμανικά ομόλογα. Αυτό οδήγησε φυσικά στη μείωση των γερμανικών επιτοκίων (…). Σύμφωνα με το Ινστιτούτο IWH ο Β. Σόιμπλε εξοικονόμησε έτσι 100 δισ. ευρώ. (…) Εκτός αυτού ο ταμίας μας πήρε και γερά επιτόκια για τα δάνεια στους Έλληνες. Και δεν πρόκειται για αστείο. Απλά μαθηματικά αρκούν για να συμπεράνει κανείς ότι χωρίς τους Έλληνες ο Σόιμπλε δεν θα πετύχαινε ποτέ ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Ποιος ξέρει εάν θα ήταν εδώ τόσο δημοφιλής και εάν επανεκλεγόταν η καγκελάριος;».
Ο τρίτος λόγος όμως είναι ο σημαντικότερος κατά τον συντάκτη. «Φυσικά και δώσαμε χρήματα στους Έλληνες. Θα μπορούσε να οδηγηθεί κανείς στο ελεεινό συμπέρασμα ότι έχουμε και το δικαίωμα να (συν-)αποφασίζουμε τι θα τα κάνουν». Στον αντίποδα όμως μπορεί να επιχειρηματολογήσει κανείς ότι και εκείνοι που βίωσαν την πολιτική αυτή θα πρέπει να μπορούν να συναποφασίζουν και να κρίνουν εάν η πολιτική αυτή ήταν εντέλει καλή και πρέπει να συνεχιστεί. «Να κληθούν δηλαδή να λογοδοτήσουν πολιτικά οι υπεύθυνοι. Έτσι όπως γίνεται στις ώριμες δημοκρατίες».
Σύμφωνα με τον συντάκτη, από οικονομική σκοπιά υπάρχουν αρκετοί λόγοι που συνηγορούν υπέρ του ότι οι συνεχείς περικοπές και οι αυξήσεις των φόρων δεν είχαν αποτέλεσμα και αντιθέτως επιδείνωσαν την κρίση. «Πρόσφατες εξελίξεις άφησαν να διαφανεί ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Εδώ και μερικούς μήνες πληθαίνουν οι θετικές ειδήσεις. Η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται και πάλι (…). Ο λόγος δεν είναι ότι η Ελλάδα υλοποίησε αίφνης εν μια νυκτί όλα τα συμφωνηθέντα (…). Ή επειδή εντέλει δεν είναι ένα failed state, όπως αρέσκονται να συμπεραίνουν εδώ στη Γερμανία. Ο λόγος είναι ότι έγιναν στοχευμένα περισσότερες δαπάνες και επενδύσεις και δεν συνεχίζονται οι περικοπές (…). Κάποια στιγμή η οικονομία πρέπει να ανασάνει. Το ερώτημα είναι εάν αυτό μπορούσε να έχει γίνει νωρίτερα», εάν δεν επέμενε τόσο στην πολιτική αυτή κυρίως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών.
Πάντως, όπως σημειώνεται, είναι κάπως παράλογο να εκθειάζεται ο Β. Σόιμπλε για τους σκληρούς του αγώνες κατά των χρεών, όταν ο ίδιος έχει έναν ιδανικό προϋπολογισμό μόνον επειδή οι άλλοι περνούν κρίση. Και ο οποίος έχει το ίματζ του σκληρού οικονόμου κυρίως επειδή αφήνει να υποφέρουν όχι οι δικοί τους ψηφοφόροι, αλλά άλλοι. Όπως οι Έλληνες».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
