 |
|
|  Παρασκευή 22/9
ΔΙΠΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Μία σύρα ακτιβίστρια και η δημοσιογράφος κόρη της βρέθηκαν νεκρές στο διαμέρισμά τους
AFP-Reuters
Μια σύρα ακτιβίστρια της αντιπολίτευσης και η δημοσιογράφος κόρη της βρέθηκαν νεκρές στο διαμέρισμά τους στην Κωνσταντινούπολη, αφού προφανώς δολοφονήθηκαν, μετέδωσε σήμερα το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Dogan.
Τα άψυχα σώματα της Ορούμπα Μπάρακατ, 60 ετών, και της κόρης της, Χάλα Μπάρακατ, 22 ετών, βρέθηκαν χθες βράδυ από αστυνομικούς που ειδοποιήθηκαν από συγγενείς που ανησύχησαν επειδή δεν τις είχαν δει.
Σύμφωνα με το Dogan, γείτονες των δύο γυναικών, που κατοικούσαν στο Ουσκουντάρ, στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, δήλωσαν πως τα θύματα στραγγαλίστηκαν.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Hurriyet, οι δύο γυναίκες δολοφονήθηκαν πριν από μερικές ημέρες και οι σοροί τους είχαν διαποτιστεί με απολυμαντικό υγρό προκειμένου να καθυστερήσει η εμφάνιση της μυρωδιάς της σήψης.
Η αδελφή της Ορούμπα Μπάρακατ, Σάζα, επιβεβαίωσε εξάλλου τον θάνατό της στο Facebook, λέγοντας πως οι δύο γυναίκες «δολοφονήθηκαν από τα χέρια της αδικίας και της τυραννίας».
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η Ορούμπα Μπάρακατ είχε αντιτεθεί από τη δεκαετία του 1980 στη συριακή εξουσία, πρώτα στον Χάφεζ αλ-Άσαντ και στη συνέχεια στον γιο του Μπασάρ, που τον διαδέχθηκε το 2000.
Η οικογένεια των δύο γυναικών εκτιμά πως ο θάνατός τους μπορεί να συνδέεται με την αντιπολιτευτική δραστηριότητα της Ορούμπα Μπάρακατ, δήλωσε στο Facebook ένας σύρος ακτιβιστής, ο Ράμι Τζάραχ.
Η νεαρή δημοσιογράφος Χάλα Μπάρακατ εργαζόταν για την ενημερωτική ιστοσελίδα Orient News και εργοδοτείτο παράλληλα από το αγγλόφωνο κανάλι της δημόσιας τουρκικής τηλεόρασης (TRT).
Αφότου ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία, τον Μάρτιο του 2011, σχεδόν τρία εκατομμύρια Σύροι, πολλοί από τους οποίους αντιφρονούντες στον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ, βρήκαν καταφύγιο στην Τουρκία.
Πολλοί αντιπολιτευόμενοι και σύροι δημοσιογράφοι που κατέφυγαν στην Τουρκία έκαναν λόγο για απειλές κατά της ζωής τους.
Το 2015, δύο σύροι δημοσιογράφοι από την πόλη Ράκα, προπύργιο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στη βόρεια Συρία, στραγγαλίστηκαν στη νότια Τουρκία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
