Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 12/11

ΓΙΑΣΕΡ ΑΡΑΦΑΤ

Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνοι τίμησαν στη Γάζα την επέτειο του θανάτου του Γιάσερ Αραφάτ



AFP

Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι συγκεντρώθηκαν στη Γάζα για να τιμήσουν την 13η επέτειο από τον θάνατο του ιστορικού ηγέτη τους Γιάσερ Αραφάτ, γεγονός ενδεικτικό της βελτίωσης των σχέσεων ανάμεσα στις αντίπαλες παλαιστινιακές παρατάξεις. Πρόκειται για την πρώτη επίσημη εκδήλωση για τον θάνατο του Αραφάτ που πραγματοποιείται στον παλαιστινιακό θύλακο από το 2007, τη χρονιά που το ισλαμιστικό κίνημα Χαμάς είχε εκδιώξει δια της βίας από τη λωρίδα της Γάζας την Φάταχ με τίμημα έναν οιονεί εμφύλιο πόλεμο. Οι δύο πολιτικές παρατάξεις βρίσκονταν έκτοτε σε σύγκρουση, όπως μια συμφωνία συμφιλίωσης υπογράφηκε τον περασμένο μήνα. Ο Γιάσερ Αραφάτ, ο οποίος πέθανε το 2004 στη Γαλλία, ήταν ο ιδρυτής της Φάταχ, της οποίας ήταν επικεφαλής μέχρι τον θάνατό του. Μαζί με τον πρώην πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες και τον πρώην πρωθυπουργό Γιτζάκ Ραμπίν, υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες των συμφωνιών του Όσλο που προέβλεπαν τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Οι τρεις είχαν τιμηθεί το 1994 με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που είχαν έρθει από ολόκληρη τη λωρίδα της Γάζας κατέκλυσαν από νωρίς την πλατεία Σαράγια στην πόλη της Γάζας. Στην εκδήλωση πήραν μέρος περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι, σύμφωνα με τους οργανωτές. Οι συμμετέχοντες κρατούσαν παλαιστινιακές σημαίες, πανό που καλούσαν σε ενότητα καθώς και φωτογραφίες του Αραφάτ και του σημερινού παλαιστίνιου προέδρου και ηγέτη της Φάταχ Μαχμούντ Αμπάς. Σε ηχογραφημένη ομιλία του που μεταδόθηκε από γιγαντοοθόνες, ο Μαχμούντ Αμπάς, ο οποίος έχει να μεταβεί στη Γάζα από το 2007, απέτισε φόρο τιμής στον προκάτοχό του. «Ο παλαιστινιακός λαός μας, που σε αγάπησε ως έναν μεγάλο ηγέτη, εξακολουθεί να έχει αυτή την αγάπη, αυτόν τον σεβασμό και αυτή την πίστη», δήλωσε. Πρόσθεσε πως οι Παλαιστίνιοι επιχειρούν να σφραγίσουν τη συμφιλίωσή τους και να πραγματοποιήσουν το όνειρο του Αραφάτ «για την ελευθερία, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία στην εθνική παλαιστινιακή γη μας». Διαβεβαίωσε πως οι Παλαιστίνοι είναι «ενωμένοι» και «αρνούνται τις διαιρέσεις». Ο Ταουφίκ Αμπού Ναΐμ, γενικός διευθυντής των δυνάμεων εσωτερικής ασφαλείας της Χαμάς στη Γάζα, δήλωσε πως έδωσε εντολή στις δυνάμεις του να προστατεύσουν και να στηρίξουν αυτό που αποκάλεσε «γιορτή της ενότητας».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία