 |
|
|  Kυριακή 26/11
ΚΟΥΒΑ
Η χώρα αποτίνει φόρο τιμής στον Φιντέλ Κάστρο, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του
AFP
Ένας χρόνος πέρασε από τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο και η Κούβα αποτίνει φόρο τιμής στον εκλιπόντα ηγέτη της, με τρόπο λιτό και με το βλέμμα όλων στραμμένο ήδη προς την ιστορική μετάβαση εξουσίας με την οποία θα μπει τέλος, σε λιγότερες από 100 ημέρες, στα 60 χρόνια διακυβέρνησης των αδελφών Κάστρο.
Καμία μαζική εκδήλωση δεν έχει προγραμματιστεί προς τιμή του Φιντέλ Κάστρο, που απεβίωσε πριν από έναν χρόνο σε ηλικία 90 ετών.
Στην Αβάνα, θα λάβει χώρα μια αγρυπνία μπροστά από το πανεπιστήμιο. Η παρουσία του Ραούλ Κάστρο, όπως επίσης και η πιθανή επίσκεψή του στο Σαντιάγο ντε Κούβα, στο νοτιοανατολικό τμήμα, όπου έχει μεταφερθεί η τέφρα του μεγαλύτερου αδελφού του, δεν έχουν προς το παρόν επιβεβαιωθεί από τις αρχές.
Εδώ και μία εβδομάδα πραγματοποιούνται μια σειρά «πολιτικές και πολιτιστικές» εκδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα για τη συμπλήρωση ενός έτους από τον «φυσικό θάνατο» του πατέρα της κουβανικής επανάστασης.
Αν και οι συμπατριώτες του δεν έκαναν τα αποκαλυπτήρια κανενός αγάλματος ούτε βάπτισαν κάποιον δρόμο με το όνομά του σεβόμενοι τις επιθυμίες τους, τις τελευταίες ημέρες αναρτήθηκαν εκ νέου πανό στους τοίχους που έγραφαν συνθήματα όπως «Fidel vive» (Ο Φιντέλ ζει) ή «Somos Fidel» (Είμαστε ο Φιντέλ).
Ο Λέισι Τσι, ένας φοιτητής ιστορίας ηλικίας 22 ετών, θυμάται τον «πόνο» που ένιωσε μόλις ανακοινώθηκε ο θάνατος του Κάστρο. Ο θάνατός του «μας άγγιξε, ιδίως τους νέους, ακόμα κι αν κάποιοι ένιωσαν χαρά».
«Παραμένει ζωντανός στις σκέψεις μας, στον πολιτισμό μας, στη μάχη των ιδεών που δίνουμε» είπε από την πλευρά της η Γκλάντις Γκαρσία, διευθύντρια ενός δημοτικού σχολείου στην Αβάνα.
Στενοί σύμμαχοι της Κούβας, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο και ο ομόλογός του της Βολιβίας, Έβο Μοράλες απέτισαν επίσης φόρο τιμής στον Φιντέλ Κάστρο.
Ο Μαδούρο επισήμανε ότι «ο Φιντέλ ενσάρκωνε την αλληλεγγύη και τον ουμανισμό με τη δράση του που στόχευε πάντα στο να κάνει τον κόσμο καλύτερο», ενώ ο Μοράλες σημείωσε ότι «όσο ο σοσιαλισμός θα παραμένει στην κορυφή, ο Φιντέλ θα παραμένει ζωντανός».
Από την άλλη, για τον Μάικλ Σίφτερ, τον πρόεδρο του think tank Inter-American Dialogue, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, η σχετική διακριτικότητα και ο λιτός χαρακτήρας των εκδηλώσεων και τελετών που έχουν προγραμματιστεί «δεν είναι κάτι που προκαλεί έκπληξη».
«Υπάρχει πάντα ένας μεγάλος σεβασμός για τον Φιντέλ και τα επιτεύγματά του (…) όμως αποχώρησε από την προεδρία πριν από μία δεκαετία και πλέον, επομένως η ανάμνηση και οι διαστάσεις μιας θετικής κληρονομιάς ξεθωριάζουν, την ώρα που οι Κουβανοί είναι αντιμέτωποι με σκληρές πραγματικότητες» εξήγησε ο ειδικός.
Φέτος, η οικονομική κατάσταση της νήσου παραμένει ανησυχητική, με την ανάπτυξη να προβλέπεται για το 2017 στο 1%, έπειτα από μια ύφεση (-0,9%) τον περασμένο χρόνο.
Σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον, οι μεταρρυθμίσεις στον οικονομικό τομέα έχουν «παγώσει». Την ίδια ώρα το ύψος των ζημιών που προκάλεσε ο κυκλώνας Ίρμα, που στοίχισε τη ζωή σε 10 ανθρώπους τον Σεπτέμβριο, όπως και το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αποφάσισαν να εφαρμόσουν αυστηρότερη πολιτική σε βάρος τη νήσου δεν συμβάλλουν σε οποιαδήποτε αισιοδοξία.
Εξάλλου, στο τέλος αυτής της εβδομάδας θα διεξαχθεί ο πρώτος γύρος των δημοτικών εκλογών στη χώρα, μια εκλογική αναμέτρηση που αναβλήθηκε εξαιτίας της Ίρμας. Οι εκλογές αυτές θα δώσουν το εναρκτήριο λάκτισμα σε μια σειρά εκλογικών αναμετρήσεων που αναμένεται να κορυφωθούν, στα τέλη του Φεβρουαρίου 2018, με την αποχώρηση του Ραούλ Κάστρο, ηλικίας 86 ετών, από τον προεδρικό θώκο της χώρας.
Ο μικρότερος των Κάστρο γνωστοποίησε ότι θα παραχωρήσει τη θέση του σε έναν ηγέτη της νέας γενιάς για πρώτη φορά από το 1959.
Προς το παρόν, είναι ο πρώτος αντιπρόεδρος και νούμερο δύο στην κυβέρνηση, ο Μιγκέλ Ντίας Κανέλ, που εμφανίζεται ως ο πιθανότερος διάδοχός του.
Ο Ραούλ Κάστρο αναμένεται να παραμείνει επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας έως το επόμενο προγραμματισμένο συνέδριο για το 2021. Τότε θα είναι 90 ετών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
