Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 1/12

ΑΝΩ ΚΑΤΩ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ

Το ποσό ρεκόρ των 22,5 δισεκ. δολαρίων ζήτησε ο ΟΗΕ για την κάλυψη του συνόλου των ανθρωπιστικών αναγκών το 2018



AFP-Reuters

Ο ΟΗΕ ζήτησε σήμερα το ποσό ρεκόρ των 22,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων (18,9 δισεκατομμυρίων ευρώ) για να στηρίξει το 2018 τους ανθρώπους που πλήττονται από συγκρούσεις και καταστροφές σε όλο τον κόσμο. «Οι συγκρούσεις, κυρίως οι παρατεταμένες κρίσεις, εξακολουθούν να αποτελούν τη βασική πηγή των αναγκών για το 2018», εξήγησε ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του ΟΗΕ αρμόδιος για ανθρωπιστικές υποθέσεις Μαρκ Λόουκοκ. «Το 2018, μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων από ποτέ στο παρελθόν θα έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας. 136 εκατομμύρια άνθρωποι θα έχουν ανάγκη ανθρωπιστική βοήθεια σε 26 χώρες», δηλαδή 5% περισσότεροι από φέτος. Ο ΟΗΕ δεν μπορεί να βοηθήσει τους πάντες, κυρίως για λόγους ασφαλείας, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και εξαιτίας της έλλειψης συνεργασίας με τις αρχές ή άλλα μέρη που συμμετέχουν στις συγκρούσεις. Βάσει των σχεδίων του ο οργανισμός θα προσφέρει βοήθεια και προστασία μόλις σε 91 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι πόροι που ζητεί, οι οποίοι παρουσιάζουν αύξηση 1% σε σχέση με πέρυσι, αποτελούν «νέο ρεκόρ», υπογραμμίζει ο ΟΗΕ. Από τα 22,5 δισεκατομμύρια που ζητεί ο ΟΗΕ, τα 7,66 δισεκατομμύρια προορίζονται για τη συριακή κρίση, η οποία αποτελεί από το 2011 που ξέσπασε πρώτη προτεραιότητα του οργανισμού. Θα μοιραστεί στο εσωτερικό, όπου 11,2 εκατομμύρια άνθρωποι θα λάβουν βοήθεια, και στο εξωτερικό στους 5,2 εκατομμύρια πρόσφυγες και τις χώρες που τους φιλοξενούν. Δεύτερη προτεραιότητα αποτελεί η Υεμένη, η οποία πλήττεται από τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση του κόσμου. Ο ΟΗΕ ζητεί 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια (αύξηση 7% σε σχέση με πέρυσι) προκειμένου να βοηθήσει 10,8 εκατομμύρια ευάλωτους ανθρώπους, δηλαδή λίγο λιγότερο από τον μισό πληθυσμό της χώρας. Οι άλλες μεγάλες κρίσεις είναι στο Νότιο Σουδάν, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τη Σομαλία και τη Νιγηρία. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι σε κάποιες χώρες οι ανθρωπιστικές ανάγκες θα μειωθούν, αλλά θα παραμείνουν σημαντικές, όπως στο Αφγανιστάν, την Αιθιοπία, το Ιράκ, το Μαλί και την Ουκρανία. Αντίθετα, οι ανάγκες θα αυξηθούν «σημαντικά» στο Μπουρούντι, το Καμερούν, τη Λιβύη, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τη Σομαλία και το Σουδάν. Σε ό,τι αφορά τις καταστροφές, ο ΟΗΕ εκτιμά ότι η ξηρασία, οι πλημμύρες, οι τυφώνες και άλλες φυσικές καταστροφές θα δημιουργήσουν ανθρωπιστικές ανάγκες. «Κάποιοι ειδικοί προβλέπουν αυξημένο κίνδυνο σεισμών το 2008», επισημαίνει ο οργανισμός. Σπάνια καλύπτεται από δωρεές το σύνολο του ποσού που ζητεί ο ΟΗΕ. Στα τέλη Νοεμβρίου ο οργανισμός είχε λάβει μόνο 13 δισεκ. δολάρια από τα συνολικά 22,2 που είχε ζητήσει για το 2017.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία