 |
|
|  Κυριακή 24/12
Φιλιππίνες
Φόβοι για τουλάχιστον 37 νεκρούς από πυρκαγιά σε εμπορικό κέντρο στο Νταβάο
Hihnua,afp
Τουλάχιστον 37 άνθρωποι πιστεύεται ότι σκοτώθηκαν από μια πυρκαγιά που ξέσπασε σε ένα εμπορικό κέντρο στην πόλη Νταβάο, στις νότιες Φιλιππίνες, σε μια περιοχή που επλήγη από φονική τροπική καταιγίδα, δήλωσε ο αντιδήμαρχος της πόλης.
Σχεδόν 200 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 70.000 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εξαιτίας του καταστροφικού περάσματος της τροπικής καταιγίδας Τεμπίν που σαρώνει από την Παρασκευή το νότιο τμήμα των Φιλιππίνων, κυρίως τη νήσο Μιντανάο.
Ο Πάολο Ντουτέρτε, αντιδήμαρχος του Νταβάο και γιος του προέδρου της χώρας Ροντρίγκο Ντουτέρτε, ανέφερε με ανάρτησή του στο facebook ότι είναι «μηδενικές» οι πιθανότητες κάποιος από τους τουλάχιστον 37 αγνοούμενους να επιβίωσε από την πυρκαγιά στο εμπορικό κέντρο, επικαλούμενος αξιωματούχο από τις τοπικές πυροσβεστικές υπηρεσίες.
Το Νταβάο, που βρίσκεται περίπου 1.000 χλμ από την πρωτεύουσα Μανίλα, στο νησί Μιντανάο είναι η μεγαλύτερη πόλη στις νότιες Φιλιππίνες με πληθυσμό 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων.
Η πυρκαγιά ξέσπασε το Σάββατο το πρωί στο τετραώροφο κτίριο του εμπορικού κέντρου (NCCC), εγκλωβίζοντας τον κόσμο, όπως και εργαζόμενους σε ένα τηλεφωνικό κέντρο που στεγαζόταν στον τέταρτο όροφο, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ραλφ Κανόϊ, ένας αστυνομικός της περιοχής.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η πυρκαγιά άρχισε από τον τρίτο όροφο, όπου βρίσκονται καταστήματα με υφάσματα, ξύλινα έπιπλα και πλαστικά είδη και γρήγορα επεκτάθηκε. Μέχρι τις πρωινές ώρες της Κυριακής, η φωτιά συνέχιζε να μαίνεται.
Πρόσθεσε ότι οι αρχές πιστεύουν ότι ανάμεσα στα θύματα βρίσκονται και εργαζόμενοι στο τηλεφωνικό κέντρο, που λειτουργεί όλο το εικοσιτετράωρο.
Ο πρόεδρος Ντουτέρτε, που διετέλεσε δήμαρχος της πόλης για περίπου δύο δεκαετίες και συνεχίζει να ζει εκεί, επισκέφθηκε το Σάββατο το βράδυ το σημείο και συλλυπήθηκε συγγενείς των θυμάτων, δήλωσε ένας από τους συνεργάτες του.
Τα αίτια που προκάλεσαν την πυρκαγιά δεν έχουν καταστεί ακόμη γνωστά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
