 |
|
|  Πέμπτη 28/12
Νότια Κορέα-Βόρεια Κορέα
Δεν υπήρχε απόδειξη πως μισθοί εργατών στο βιομηχανικό πάρκο Κεσόνγκ εκτρέπονταν στα εξοπλιστικά προγράμματα της Βόρειας Κορέας
Reuters
Δεν υπήρχε καμιά απόδειξη ότι η Βόρεια Κορέα εξέτρεπε τους μισθούς που καταβάλλονταν στους εργάτες της από νοτιοκορεάτικες εταιρείες σε ένα βιομηχανικό πάρκο στα σύνορα προκειμένου να χρηματοδοτεί τα εξοπλιστικά της προγράμματα, τονίζει στο πόρισμά της που δίνεται στη δημοσιότητα σήμερα μια επιτροπή ειδικών στην οποία είχε ανατεθεί να διεξαγάγει έρευνα από το υπουργείο Ενοποίησης της Νότιας Κορέας.
Η έρευνα της επιτροπής αυτής έδειξε πως ο ισχυρισμός της προηγούμενης κυβέρνησης στη Σεούλ, κατά την οποία η ροή των μετρητών προς το βιομηχανικό πάρκο Κεσόνγκ κατέληγε στα ταμεία του στρατού και χρηματοδοτούσε τα προγράμματα για την απόκτηση πυρηνικών όπλων και βαλλιστικών πυραύλων της Πιονγκγιάνγκ, ήταν αστήρικτος.
Η Νότια Κορέα είχε προχωρήσει στην καταγγελία αυτή και είχε αποχωρήσει από το κοινό βιομηχανικό πάρκο πέρυσι, αντιδρώντας στην εκτόξευση ενός πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς από τη Βόρεια Κορέα.
Όμως τον Ιούλιο, δύο μήνες αφότου εξελέγη πρόεδρος ο Μουν Τζε-ιν, κυβερνητικό στέλεχος αποκάλυψε πως δεν υπήρχε καμιά απόδειξη που να τεκμηριώνει τον ισχυρισμό της.
Περίπου 120 νοτιοκορεάτικοι επιχειρηματικοί όμιλοι κατέβαλαν μισθούς σχεδόν διπλάσιους από τον ονομαστικό κατώτερο μισθό στη Βόρεια Κορέα (περίπου 70 δολάρια τον μήνα) σε καθέναν από τους 55.000 βορειοκορεάτες εργαζόμενους στο Κεσόνγκ.
Το βιομηχανικό πάρκο είχε καθοριστική συμβολή για να διεξαχθεί η πρώτη σύνοδος αξιωματούχων των δύο κυβερνήσεων το 2000, όταν οι ηγέτες των δύο κρατών είχαν δεσμευθεί πως θα επεδίωκαν τη συμφιλίωση και τη συνεργασία. Μέχρι το κλείσιμό του πέρυσι, το Κεσόνγκ ήταν το τελευταίο σύμβολο της επαναπροσέγγισης της Νότιας και της Βόρειας Κορέας, καθώς οι σχέσεις σταδιακά επιδεινώνονταν όλο και περισσότερο.
Η απόφαση να ανασταλεί η λειτουργία του βιομηχανικού πάρκου ελήφθη «μονομερώς και προφορικά» από την προκάτοχο του Μουν μία ημέρα μετά την πυραυλική απειλή και δεν υπήρξε καν συζήτηση στο υπουργικό συμβούλιο, σύμφωνα με την επιτροπή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
