Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 1/1

Επιστήμη– Ψυχολογία

Οι αποφάσεις που παίρνουμε κάθε Πρωτοχρονιά (και που δύσκολα τηρούμε...)



Πηγή Κολλέγιο Μάριστ / Νέα Υόρκη

Για μια ακόμη χρονιά, με το ξεκίνημα του νέου έτους, αμέτρητοι άνθρωποι παίρνουν «ηρωικές» αποφάσεις ότι επιτέλους αυτή τη φορά θα κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν: να χάσουν κιλά, να τρώνε πιο υγιεινά, να πληρώσουν τα χρέη τους και να βάλουν χρήματα στην άκρη, να σταματήσουν το κάπνισμα και τόσα άλλα, ων ουκ έστι αριθμός. Το αν θα τηρήσουν τις υποσχέσεις στον εαυτό τους, αυτό είναι άλλο θέμα! Μια νέα δειγματοληπτική έρευνα που έγινε από το Κολλέγιο Μάριστ της Νέας Υόρκης, αποκάλυψε ότι σχεδόν οι μισοί άνθρωποι (το 44%) έχουν ήδη πάρει ή σχεδιάζουν να πάρουν κάποια σημαντική απόφαση στην προσωπική ζωή τους το 2018. Οι δύο συχνότερες αποφάσεις είναι «να γίνω καλύτερος άνθρωπος» (12%) και «να χάσω βάρος» (10%). Ακολουθούν (με 9% η κάθε μία) οι αποφάσεις «να τρώω πιο υγιεινά», «να ασκούμαι περισσότερο» και «να βρω κάποια καλύτερη δουλειά». Ίσως όσοι σχεδιάζουν τρόπους για να αλλάξουν τη ζωή τους να μη το γνωρίζουν, αλλά οι σκέψεις τους εντάσσονται σε μια μακραίωνη ιστορική παράδοση, καθώς ήδη προ χιλιάδων ετών οι άνθρωποι υπόσχονταν -συνήθως φωναχτά- στους εαυτούς τους και στους γύρω τους διάφορα πράγματα με την αρχή κάθε νέας χρονιάς, όπως την αφοσίωσή τους στο βασιλιά, την πίστη τους στους θεούς ή το σεβασμό τους στους νόμους. Στη σύγχρονη πιο ατομικιστική εποχή οι περισσότεροι άνθρωποι παίρνουν αποφάσεις που αφορούν την αυτοβελτίωσή τους. Μελέτες έχουν δείξει όμως ότι λιγότερο από ένας στους δέκα ανθρώπους (8%) καταφέρνει να τηρήσει τις υποσχέσεις στον εαυτό του για περισσότερους από λίγους μήνες. Οι ψυχολόγοι γνωρίζουν πολύ καλά πόσο εύκολα οι άνθρωποι επιστρέφουν στις παλιές κακές συνήθειές τους. Όσο πιο φιλόδοξη είναι μια απόφαση, τόσο δυσκολότερο είναι να τηρηθεί, γι' αυτό οι ειδικοί συμβουλεύουν τους ανθρώπους να θέτουν ρεαλιστικούς και άρα πιο επιτεύξιμους στόχους στην αρχή κάθε χρονιάς. Κι ακόμη, να εστιάζουν σε ένα μόνο πράγμα που θέλουν να αλλάξουν και όχι σε πολλά μαζί, γιατί τότε αυξάνει ο κίνδυνος ο εαυτός τους να τους προδώσει. Δύο άλλες συμβουλές των ψυχολόγων είναι να ανακοινώνει κανείς την απόφασή τους σε άλλους (π.χ. συγγενείς ή φίλους) και να βρίσκει παρέα για συμπαράσταση στην αλλαγή της συνήθειάς του. Όταν κάποιος παίρνει μια σιωπηλή απόφαση και επιπλέον προσπαθεί μόνος του να την τηρήσει, χρειάζεται περισσότερη δύναμη θέλησης. Παρόλο που όλα αυτά δεν ακούγονται ρόδινα, μελέτες έχουν δείξει ότι οι αποφάσεις της Πρωτοχρονιάς έχουν περίπου δεκαπλάσια πιθανότητα να υλοποιηθούν από ό,τι οι αποφάσεις που παίρνονται σε άλλες στιγμές του έτους. Συνεπώς αξίζει μια προσπάθεια!

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία