 |
|
|  Τρίτη 17/4
Επιστολή Λούλα από τη φυλακή: Είμαι ήρεμος αλλά αγανακτισμένος
AFP-Reuters
Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, που παραμένει πρώτος στην πρόθεση ψήφου ενόψει των προεδρικών εκλογών του Οκτωβρίου, δήλωσε «ήρεμος αλλά αγανακτισμένος» που βρίσκεται στη φυλακή, όπως λέει αδίκως, χαιρετίζοντας παράλληλα την κινητοποίηση των υποστηρικτών του, στο πρώτο του μήνυμα από τις 7 Απριλίου οπότε φυλακίσθηκε. Ο Λούλα που διετέλεσε πρόεδρος της Βραζιλίας από το 2003 ως το 2010 καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 12 ετών και ενός μήνα για διαφθορά και βρίσκεται έγκλειστος στη φυλακή Κουριτσίμπα. Αρνείται κατηγορηματικά τις κατηγορίες εναντίον του και καταγγέλλει τον τρόπο με τον οποίο διεξήχθη η δίκη του.
«Είμαι ήρεμος αλλά αγανακτισμένος όπως κάθε αθώος που αγανακτά όταν βιώνει μια αδικία», έγραψε ο Λούλα σε επιστολή του που δόθηκε μέσω των δικηγόρων του στην Γκλάισι Χόφμαν, γερουσιαστή και πρόεδρο του Κόμματος Εργαζομένων, συνιδρυτής του οποίου ήταν ο ίδιος τη δεκαετία του 1980.
«Είμαι ευγνώμων για την αντίστασή σας και την παρουσία σας με αυτή την ενέργεια αλληλεγγύης», επεσήμανε ο πρώην πρόεδρος απευθυνόμενος στους υποστηρικτές του που είχαν πραγματοποιήσει καθιστική διαμαρτυρία κοντά στο σωφρονιστικό κατάστημα της Κουριτσίμπα.
Παράλληλα ο Λούλα «προκάλεσε» τον δικαστή Σέρτζιο Μόρο και την υπηρεσία καταπολέμησης διαφθοράς «να αποδείξουν το αδίκημα που ισχυρίζονται ότι διέπραξα».
Ο Μόρο είναι ο δικαστής που καταδίκασε τον Λούλα. Πολλοί Βραζιλιάνοι θεωρούν ότι είναι σύμβολο της μάχης κατά της διαφθοράς όμως έχει γίνει και στόχος πολλών επιθέσεων από υποστηρικτές του πρώην προέδρου.
Εξάλλου χθες Δευτέρα περίπου 50 αριστεροί ακτιβιστές κατέλαβαν για μερικές ώρες συμβολικά το διαμέρισμα το οποίο ο Λούλα φέρεται να έλαβε ως αντάλλαγμα από εταιρεία που επεδίωκε να εξασφαλίσει συμβάσεις με τη δημόσια επιχείρηση πετρελαίου Petrobas.
Ο επικεφαλής του κινήματος των άστεγων εργαζόμενων (MTST) Γκιγέρμε Μπούλος έγραψε στο Twitter: «Αν (το διαμέρισμα) είναι του Λούλα, τότε οι άνθρωποι μπορούν να μείνουν, Αν όχι, τότε γιατί είναι στη φυλακή;». «Η ανησυχία μας είναι ότι είναι πολύ μόνος», σχολίασε η Χόφμαν. «Το Σάββατο και την Κυριακή δεν του επέτρεψαν καμία επίσκεψη, ούτε καν από τους δικηγόρους του. Ανησυχούμε ότι μπορεί να πάθει κατάθλιψη ή να αρρωστήσει».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
