 |
|
|  Πέμπτη 19/4
Επαναπατρισμός αρχαίου αγγείου από τη Γερμανία-Είχε βρεθεί πιθανότατα στην Αγχίαλο Θεσσαλονίκης κατά την περίοδο της Κατοχής
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Στις 6 Απριλίου 2018 επαναπατρίστηκε από τη Γερμανία μία ακέραια μελαμβαφής κύλικα κλασικής περιόδου. Την κύλικα παρέδωσε οικειοθελώς στην ελληνική πρεσβεία στο Βερολίνο ένας Γερμανός πολίτης. Σύμφωνα με πληροφορίες που έδωσε ο ίδιος, το αγγείο βρέθηκε κατά τη διάρκεια εκσκαφών για την κατασκευή καταφυγίου από τη Βέρμαχτ την περίοδο της Κατοχής, πιθανότατα στην περιοχή της Αγχιάλου Θεσσαλονίκης». Αυτά αναφέρει, σε ανακοίνωσή του, το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για το αγγείο, το οποίο, όπως διευκρίνισε ο Γερμανός πολίτης που το παρέδωσε, «είχε δοθεί ως δώρο στον παππού του, που υπηρετούσε τότε στο γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό, επειδή συνέβαλε στη διακοπή των εκσκαφικών εργασιών μόλις αντιλήφθηκε την ύπαρξη αρχαιοτήτων στο έδαφος».
Η κύλικα παραδόθηκε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο με ενέργειες του αρμόδιου Τμήματος Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών (Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών, Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς).
Σύμφωνα με το υπουργείο Πολιτισμού, πρόκειται για την πιο πρόσφατη περίπτωση μίας σειράς επαναπατρισμών από τη Γερμανία, οι οποίοι οφείλονται σε εκούσιες παραδόσεις πολιτιστικών αγαθών από πολίτες που βρέθηκαν να τα κατέχουν μετά από παράνομη εξαγωγή τους από την Ελλάδα, πριν από πολλές δεκαετίες, συνήθως από εκλιπόντες συγγενείς. «Το υπουργείο Πολιτισμού ενεργεί με κάθε τρόπο προς την κατεύθυνση της ευαισθητοποίησης του κοινού σε θέματα προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς και επικροτεί κάθε οικειοθελή επιστροφή αρχαιοτήτων» σημειώνει η ανακοίνωση, και προσθέτει: «Ως αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής, χάρη και στην άριστη συνεργασία του υπουργείου Πολιτισμού με την πρεσβεία της Ελλάδας στο Βερολίνο, την τελευταία τριετία έχουν επαναπατριστεί από τη Γερμανία οκτώ (8) αρχαία αντικείμενα ελληνικής προέλευσης. Μεταξύ αυτών, αξίζει να σημειωθεί ένα τμήμα μαρμάρινης επιγραφής, ελληνιστικής εποχής (2ος-1ος αιώνας π.Χ.) από τη Χαιρώνεια, που εξήχθη από Γερμανό πολίτη παρανόμως από τη χώρα το 1965, παραδόθηκε στα Γραφεία της Πρεσβείας μας στο Βερολίνο από τον γιο του και επαναπατρίστηκε τον περασμένο Νοέμβριο».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
